Πρώτον, αποδεικνύεται ότι τα Σκόπια κέρδισαν αυτό που ήθελαν, δηλαδή τη «μακεδονική» γλώσσα και «ταυτότητα» και, επιπλέον, μάλιστα, το όνομα «Μακεδονία». Μπορεί η συμφωνία Τσίπρα – Ζάεφ να προβλέπει τη γεωγραφική ονομασία «Βόρεια Μακεδονία», ωστόσο αυτή θα μείνει μόνο στα χαρτιά, καθώς κανείς δεν θα χρησιμοποιεί σε διεθνές επίπεδο τη σύνθετη ονομασία, αλλά θα μένει στον όρο «Μακεδονία», όπως έκανε ήδη ο Ντόναλντ Τραμπ.
Δεύτερον, επιβεβαιώνεται από την επιστολή του Ντόναλντ Τραμπ αλλά και από τις δηλώσεις που έκανε ο Μάθιου Νίμιτς ότι ο ρόλος του αμερικανικού και γενικότερα του διεθνούς παράγοντα υπήρξε καθοριστικός για την επίτευξη της συμφωνίας.
Ινάσιο Λούλα, ο «πρεσβευτής» του Καλού
Με απλά λόγια, ο κ. Τσίπρας ενέδωσε στις πιέσεις για μια συμφωνία που τα δίνει όλα στους Σκοπιανούς, όνομα, γλώσσα και ταυτότητα, οι οποίοι ξεκινούν τις διαδικασίες για την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ενωση χωρίς να δίνουν κανένα αντάλλαγμα στην Ελλάδα, πέραν κάποιων συνταγματικών αλλαγών.
Είναι πλέον σαφές ότι, με την υποστήριξη του διεθνούς παράγοντα, τα Σκόπια, εφόσον η συμφωνία εγκριθεί στο δημοψήφισμα της 30ής Σεπτεμβρίου, επιτυγχάνουν όλους τους σκοπούς τους, κερδίζοντας de facto και το όνομα «Μακεδονία» και πετώντας την «καυτή πατάτα» στην Ελλάδα, η οποία θα κληθεί ως την άνοιξη να κυρώσει τη συμφωνία στο Κοινοβούλιό της. Τα Σκόπια όμως πλέον θα αναγνωρίζονται από όλους με το όνομα «Μακεδονία».
Αυτή είναι η «επιτυχία» της περιβόητης συμφωνίας των Πρεσπών του κ. Τσίπρα, που υποτίθεται ότι θα ήταν προς όφελος των εθνικών μας συμφερόντων, αλλά αποδεικνύεται σε βάρος της χώρας μας. Και στα εθνικά θέματα τέτοια λάθη δεν είναι καθόλου εύκολο να διορθωθούν.
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου
[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]