Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

ΟΜΩΣ είναι ντροπή να αμείβεσαι από δημόσιο φορέα εικονικά ως καθαρίστρια και να μην έχεις δουλέψει ποτέ στην καθαριότητα του Δήμου. Οπως είναι ντροπή και η «υπεράσπιση» της υπουργοποίησης μιας νέας κι όμορφης κοπέλας -στο όνομα του… «σεξισμού»- προκειμένου απλώς και μόνο (με περίσσεια θράσους και κυνισμού) να φύγει η κουβέντα από την προκλητική απουσία οποιουδήποτε τυπικού προσόντος, που να δικαιολογεί την υπουργοποίηση π.χ. της κ. Νοτοπούλου.

ΟΠΩΣ είναι ντροπή και ο υπερασπιστικός «αχταρμάς», που έχει απ’ όλα: Από Κούνεβα και σεξισμό μέχρι «γαμώ τα Χάρβαρντ», άδεια βιογραφικά και ιδεολογικό μέτωπο κατά της αριστείας. Η κ. Νοτοπούλου, η οποία ως μοναδικό ουσιαστικό προσόν έχει τα «κομματικά ένσημα», είναι κλασική και τυπική περίπτωση παιδιού του κομματικού σωλήνα -ανεξαρτήτως κόμματος- και του παλαιοκομματισμού. Αυτού του σάπιου καθεστώτος, που επέτρεπε, με τη σιωπηλή συμφωνία όλων των κομμάτων, να αμείβονται κομματικά στελέχη από το Δημόσιο για να δουλεύουν για το κόμμα.

Κι αυτό γινόταν μάλιστα και με ποσόστωση! Ετσι, η κ. Νοτοπούλου βρέθηκε με σύμβαση υπογεγραμμένη από τον κ. Μπουτάρη να αμείβεται από τον Δήμο Θεσσαλονίκης, ενώ δούλευε μόνο για το Γραφείο Τύπου της δημοτικής παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ. Από κει και πέρα η ζωή της ήταν εύκολη σαν κατηφόρα: υποψήφια με τον ΣΥΡΙΖΑ, μετά διευθύντρια του άχρηστου και προσωποπαγούς Γραφείου του Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη και μετά στα 30 της υπουργός. Από τα 1.000 στα 2.500 και μετά στα 4.500.

ΜΕ ΠΟΙΑ προσόντα; Ουσιαστικά κανένα, πέραν της κομματικής εύνοιας. Το χειρότερο όλων, όμως, είναι η λογική και η «ιδεολογία» που έγιναν η γραμμή υπεράσπισής της. Οχι απέναντι σε κάποιες χυδαίες σεξιστικές επιθέσεις, αλλά στην απολύτως λογική και τετράγωνη κριτική: «Από πού και ως πού βρέθηκε υπουργός μια 30χρονη κυρία, η οποία δεν έχει κάνει τίποτα στη ζωή της κι επομένως δεν έχει τα προσόντα και τις γνώσεις να διοικήσει και να πάρει αποφάσεις;». Τη στιγμή που υποαμείβονται νέοι και νέες με εντυπωσιακά προσόντα ή δεν βρίσκουν δουλειά ούτε σε καφετέρια. Για υπουργείο ούτε λόγος…

ΕΚΕΙ μεγαλούργησε το «ιδεολογικό οπλοστάσιο» της fake Αριστεράς, από τα LIDL: «Πέσανε να φάνε την κοπέλα που κατάφερε ν’ ανέβει χωρίς τα Χάρβαρντ, όπως έπεσαν να φάνε και την Κούνεβα – όσοι με τα λεφτά του μπαμπά αποφοίτησαν από τα κολέγια κι έχουν ιδιοκτησιακή αντίληψη για τη χώρα και ομνύουν στην ταξική αριστεία». Παιδική, απλοϊκή κι ευθύγραμμη πολιτική σκέψη. Κάτι σαν το καρδιογράφημα του πνευματικά νεκρού. Οι «αριστεροί» ρεμπεσκέδες δεν κατάλαβαν καν ούτε πόσο πολύ προσβάλλουν τα φτωχά παιδιά που αρίστευσαν και πρόκοψαν στη ζωή τους και ψήφισαν π.χ. ΣΥΡΙΖΑ.

ΔΕΝ κατάλαβαν όμως ότι ξεγύμνωσαν τελείως τη λογική τους, με αποτέλεσμα τη μάχη κατά της «ταξικής αριστείας» να τη δίνει το «άτακτο ασκέρι της αχρηστίας». Μια λογική που επιτρέπει σε κάποιον να μπαίνει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση έχοντας γράψει… 3! Μια αντίληψη που θεωρεί «λαϊκή πολιτική», εν μέσω κρίσης, να γίνεται νέο ρεκόρ διορισμών μετακλητών σπάζοντας το φράγμα των 100.000 προσλήψεων! Μια νοοτροπία που διώχνει γιατρούς στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα να ξεμένουν ακόμα και τα νοσοκομεία της Αττικής από γιατρούς! Μια αυταπάτη που μπορεί και γράφει εύπεπτα Βίπερ Νόρα με «ηρωίδες από τον Δενδροπόταμο».

Μια κοσμοθεωρία που -εντέλει- ισοπεδώνει τα πάντα και τα σπρώχνει προς τα κάτω, μέχρι που η δυστυχία και η αποτυχία του καθενός να γίνει η «ευτυχία» των πολλών.
ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ λοιπόν κυρίως η κ. Νοτοπούλου, αν και είναι γνήσιο δημιούργημα αυτού του αμοραλιστικού και οπορτουνιστικού μύλου, που τα αλέθει όλα. Η κ. Νοτοπούλου είναι το σύμπτωμα. Δεν είναι η αιτία. Αιτία είναι η κακοποιημένη από τον ΣΥΡΙΖΑ ιδεολογία της Αριστεράς.

Απροκάλυπτα

Η τοποθέτηση του έμπιστου Μ. Καλογήρου στο υπουργείο Δικαιοσύνης, για τους παροικούντες την «Ιερουσαλήμ της Αριστεράς», δεν ήταν έκπληξη. Αλλωστε ο ίδιος ο πρωθυπουργός είχε προαναγγείλει από την Ιθάκη ότι η «μητέρα των μαχών» θα δοθεί με εμπροσθοφυλακή τους «πρόθυμους» δικαστικούς λειτουργούς. Ούτε το αμετακίνητο του Δ. Παπαγγελόπουλου ήταν έκπληξη.

Οπως και η παρουσία της Β. Θάνου στην ανάληψη των καθηκόντων του νέου υπουργού Δικαιοσύνης. Ηταν έκπληξη όμως ο βίαιος και απροκάλυπτος τρόπος με τον οποίο ο Μ. Καλογήρου έδειξε τις προθέσεις του. Στην πρώτη δήλωσή του είπε ξερά ότι «Δικαιοσύνη και πολιτική εξουσία πρέπει να είναι στην ίδια πλευρά της μάχης»! Με μόλις 12 λέξεις έστησε στα 12 μέτρα την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και προανήγγειλε -ή μήπως εκφόβισε;- την ουσιαστική κατάργηση της διάκρισης των εξουσιών.

Τόσο απλά, τόσο ωμά, τόσο κυνικά. Ουσιαστικά ο κ. Καλογήρου ομολόγησε ότι ανέλαβε προκειμένου να γίνει πράξη η επιθυμία της συζύγου του πρωθυπουργού και να δικαιωθεί ο «αγώνας» του Π. Πολάκη για την κατάληψη και της εξουσίας, εκτός της κυβέρνησης. Μ’ ένα καθεστώς το οποίο δεν το έχει σε τίποτα να κάνει τις τρεις εξουσίες μία. Ευτυχώς όμως δεν εξαρτάται μόνο από τον ίδιο. Η Δικαιοσύνη δεν είναι μόνο οι λίγοι «πρόθυμοι».

Δημοψήφισμα-κόλπο για το Σκοπιανό -1

Ολο και περισσότερο, σύμφωνα με πληροφορίες, συζητείται στο Μ. Μαξίμου η ιδέα ενός δημοψηφίσματος για τη «συμφωνία των Πρεσπών». Κι όσο τη συζητούν τόσο πιο δελεαστική φαίνεται ότι τη βρίσκουν, δεδομένου ότι έχουν καταλάβει πως ό,τι κι αν κάνουν δεν αλλάζει η ατζέντα. Ο ανασχηματισμός δεν άντεξε ούτε μία μέρα… Ενα δημοψήφισμα στις αρχές του 2019 έχει όντως αρκετά πλεονεκτήματα για την κυβέρνηση.

1. Αποφεύγει την αναμέτρηση στη Βουλή και την πιθανότητα να μη βρεθούν τελικά οι 151, παρά την Κ. Παπακώστα.

2. Διατηρεί έτσι αρραγή την ενότητα με τους ΑΝ.ΕΛ., οι οποίοι θα μπορούν έτσι να συνεχίσουν να «διαφωνούν».

3. Θέτει ένα κεντρικό πολιτικό ζήτημα με έντονο και το συναισθηματικό στοιχείο. Επομένως μπορεί να προκαλέσει πολιτική συσπείρωση με δυνάμεις οι οποίες τώρα δεν θέλουν ούτε να μιλήσουν με τον ΣΥΡΙΖΑ. 4. Η προαναγγελία του και μόνο μπορεί να διαφοροποιήσει την ατζέντα. 5. Μπορεί να παρατείνει τον βίο της κυβέρνησης μέχρι τότε, κάτι που δεν θεωρείται δεδομένο, παρά τα αντίθετα που λέγονται…

Δημοψήφισμα-κόλπο για το Σκοπιανό -2

…Δεν είναι τυχαίο ότι χθες ο συγκυβερνήτης Π. Καμμένος υπαινίχθηκε ευθέως δημοψήφισμα, λέγοντας ότι τον τελικό λόγο θα τον έχει ο λαός.

Αν -κόντρα σε όλα τα προγνωστικά- ο Α. Τσίπρας καταφέρει να το κερδίσει, θα έχει πετύχει μια σημαντική νίκη, η οποία θα του επιτρέψει με σχετική άνεση να φτάσει έως το τέλος της τετραετίας. Αν το χάσει, θα δικαιολογείται η πρόωρη προσφυγή στις πολλαπλές κάλπες του Μαΐου. Και ταυτοχρόνως θα έχει μια καλή δικαιολογία προς τις ΗΠΑ και την Ε.Ε., «εγώ προσπάθησα, αλλά διαφωνεί ο λαός»… Χάνοντας, ναρκοθετεί και τον Κ. Μητσοτάκη κληρονομώντας του όλες τις «καυτές πατάτες».

Πόσω μάλλον αν μπορέσει να αναβληθεί η από 1ης/1/2019 μείωση των συντάξεων, κάνοντας πιο «ρεαλιστικό» το σενάριο της «δεξιάς παρένθεσης»… Απ’ ό,τι φαίνεται ένα μόνο τρέμουν στο Μ. Μαξίμου: τη συντριβή στο δημοψήφισμα, η οποία θα φέρει ακόμα μεγαλύτερη συντριβή στις εθνικές εκλογές, που αναγκαστικά θ’ ακολουθήσουν.

Απορίες

1. Το Υπουργικό Συμβούλιο απέκτησε κι άλλο μέλος του οποίου τα παιδί παίζει με το twitter των γονιών του;

2. Τα «κόλλυβα» που μοίρασε χθες μέσω διαδικτύου η Δούρου δεν ήταν για το Μάτι και τον 98ο νεκρό;

Από την στήλη «ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ» στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]