Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Ομως, κανείς από το επικοινωνιακό επιτελείο δεν τολμά να του πει να εξαφανιστεί. Να αφήσει τις σκηνοθετημένες δήθεν λαϊκές συνάξεις με τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα. Να αφήσει σκοτεινές τις κάμερες για να ξεχάσουν οι πολίτες τη ζωντανή εκπομπή που έκανε λίγες ώρες αφότου η φωτιά άφηνε πίσω της δεκάδες νεκρούς και αποκαΐδια στο Μάτι. Ως «γλάστρες» παρίσταντο όλοι οι υπεύθυνοι της τραγωδίας, που θα λογοδοτήσουν ενώπιον της Δικαιοσύνης. Οι 93 -για την ώρα- νεκροί ζητούν δικαίωση. Να μην τον βλέπουν οι πολίτες να μιλά με… συλλογικότητες, δήθεν αναλύοντας μέτρα που θα ληφθούν και να θυμούνται τη σκηνοθεσία της πρωινής επίσκεψής του στο Μάτι…

Θα συνιστούσα να αφήσει και την 21η Αυγούστου να περάσει ήσυχα. Είναι η ημερομηνία του τυπικού τέλους του Μνημονίου του. Τα δύσκολα ακολουθούν. Πολλοί διαβάζουν τις δηλώσεις από Βρυξέλλες και αντιλαμβάνονται ότι η 22α Αυγούστου δεν θα έπρεπε να βρει την Ελλάδα στα χέρια της πιο ανίκανης κυβέρνησης, από Μεταπολιτεύσεως. Αυτή τη στιγμή τα κυβερνητικά ταρατατζούμ δεν συμβαδίζουν με το πένθος της χώρας, που δεν χώρεσε στο επίσημο τριήμερο που ο ίδιος κήρυξε. Θα χρειαστεί χρόνος να γλείψει η Ελλάδα τις πληγές της.

Δεν χρειάζεται οι πολακοδημούληδες να κάνουν δηλώσεις που προσβάλλουν τους νεκρούς. Ούτε να εμφανίζονται οι αυλωνιτοκυρίτσηδες στα τηλεοπτικά παράθυρα χυδαιολογώντας. Ανάγκη πάσα ΟΛΟΙ να σιωπήσουν…
Δεν έτυχε η στραβή στη βάρδια της Δούρου. Στραβή είναι η Δούρου που δεν της έγιναν μάθημα οι 24 νεκροί της Μάνδρας. Δεν θολώνουν οι νεκροί την εικόνα της κυβέρνησης. Ο Πολάκης θολώνει την εικόνα της ανθρωπιάς. Δεν τα λέει αυτά στον Καμμένο μόνο ο πολίτης στο Μάτι και ο Πορτοσάλτε. Τα λέμε όλοι. Ο Τόσκας δεν μπόρεσε να βρει το λάθος, ενώ το μέγα λάθος ήταν αυτός ως επικεφαλής στο υπουργείου του. Η Αυλωνίτου έπρεπε να διαγραφεί.

Οι φυλές στο Μαξίμου βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση. Ο ένας δείχνει τον άλλο και τις ευθύνες του κανείς. Και όλοι μαζί συνιστούν ανασχηματισμό. Αλλη μια ακόμη οικτρή αποτυχία περιμένει την κυβέρνηση Τσίπρα τους λίγους μήνες που της απέμειναν. Ποιους θα καρατομήσει ο Τσίπρας για να βάλει τους καλύτερους, τους αποτελεσματικότερους, τους συμπαθέστερους στους πολίτες; Πάγκο δεν έχει. Ποιος υπεύθυνος, ικανός και αξιόλογος άνθρωπος θα συνδέσει το μέλλον του με μια κυβέρνηση που βρίσκεται σε αποδρομή κι έναν πρωθυπουργό σε πανικό; Ποιος είναι τόσο ανόητος να συνδέσει το όνομά του με την κυβέρνηση της τραγωδίας;
Αν ο Τσίπρας έβρισκε τη δύναμη να αφήσει την πολυθρόνα στο Μαξίμου, ίσως συνειδητοποιούσε τα λάθη του τα μεγάλα: Τις δεσμεύσεις που επέβαλε στην Ελλάδα ως το 2111, τον πόνο που προκάλεσε -117 θύματα σε λίγους μήνες- παραδίνοντας την κρατική μηχανή σε κομματικούς ανίκανους, την απαξίωση των θεσμών, τη φτωχοποίηση του κόσμου, την πενία της μεσαίας τάξης με τους ιλιγγιώδεις φόρους του. Τότε ίσως να τολμούσε να κηρύξει εκλογές για να γυρίσει σελίδα η χώρα.

Απέτυχε οικτρά. Η διακυβέρνησή του έχει νεκρούς. Οσο επιμένει να παραμένει στο Μαξίμου τόσο θα φουσκώνει η οργή του κόσμου. Η παραίτησή του θα ήταν λύτρωση για τη χώρα, αλλά και γι’ αυτόν. Από δω και πέρα μόνο λάθη θα κάνει, προσπαθώντας να διορθώσει τα προηγούμενα. Δεν χρειάζεται να τον βλέπομε προκαλώντας τον οίκτο μας. Αρκετά ως εδώ…

* «Ομως η πτώσις μας είναι βεβαία. / Επάνω, στα τείχη, άρχισεν ήδη ο θρήνος» (Κ. Καβάφης, «Τρώες»).

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]