Γράφει ο Νίκος Μπέλλος

Σήμερα, η ευρωπαϊκή οικονομία βρίσκεται στην καλύτερή της περίοδο από το 2008, όταν ξέσπασε η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, η οποία μέχρι το 2012 επιδείνωσε σημαντικά όλους τους βασικούς δείκτες, κυρίως της ανεργίας και των δημοσιονομικών (έλλειμμα, χρέος) σχεδόν στο σύνολο των κρατών-μελών.

Για τους λαϊκιστές στην Ευρώπη, η οικονομία και κυρίως η ανεργία ήταν ένας πρόσφορος χώρος πολιτικής εκμετάλλευσης μαζί με τους πρόσφυγες και τους λαθρομετανάστες. Η οικονομία, επειδή πάει καλά, δεν είναι πλέον το αβανταδόρικο θέμα, το οποίο θα μπορούσε να φοβίσει τους πολίτες και συνεπώς οι ακραίοι θα ρίξουν το βάρος τους στο προσφυγικό.

Στη σημερινή Ευρωβουλή οι λαϊκιστές είναι σχετικά λίγοι και κυρίως κατακερματισμένοι. Μάλιστα οι περισσότεροι είναι «άστεγοι», δεν έχουν δηλαδή πολιτική ομάδα και αυτό τους στερεί χρόνο ομιλίας στις συνεδριάσεις της Ολομέλειας, αλλά και χρηματοδότηση από τον προϋπολογισμό της Ε.Ε.

Το 2017, σε εξαιρετικά κρίσιμες πολιτικές αναμετρήσεις στην Ολλανδία και τη Γαλλία, οι λαϊκιστές γνώρισαν βαριές ήττες, που είχαν αντίκτυπο και σε άλλες χώρες, ωστόσο σήμερα έχουν ανακάμψει καταγράφοντας αύξηση των δυνάμεών τους. Χρησιμοποιούν ως αιχμή του δόρατος το προσφυγικό, κερδίζουν έδαφος και θα συνεχίσουν και τους επόμενες μήνες προς την ίδια κατεύθυνση, ενώ παράλληλα επιδιώκουν να συσπειρωθούν κάτω από μια κοινή πολιτική στέγη στη νέα Ευρωβουλή.

Αυτό που ανησυχεί περισσότερο είναι ότι οι παραδοσιακές δυνάμεις, δηλαδή οι μεγάλες πολιτικές «οικογένειες» στην Ευρώπη (χριστιανοδημοκράτες, σοσιαλιστές, φιλελεύθεροι), δεν έχουν σχέδιο αντιμετώπισης των λαϊκιστών. Απλώς έχουν αντιληφθεί ότι χάνουν έδαφος και αμύνονται, αλλά όταν αμύνεσαι δεν κερδίζεις, στην καλύτερη περίπτωση περιορίζεις τις απώλειες.

Για παράδειγμα, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (χριστιανοδημοκράτες), πρώτη πολιτική δύναμη στην Ευρωβουλή, εξακολουθεί να έχει στις τάξεις του το κόμμα του πρωθυπουργού της Ουγγαρίας Βίκτορ Ορμπαν, ενός ακραίου λαϊκιστή που κινείται στις παρυφές της ακροδεξιάς. Το ΕΛΚ δεν έχει καμία ιδεολογική συγγένεια με τον Ορμπαν, ο οποίος βρίσκεται σε καθημερινή αντιπαράθεση με την Κομισιόν γιατί παραβιάζει θεμελιώδεις αρχές του κράτους δικαίου. Το ΕΛΚ είναι το πιο φιλοευρωπαϊκό κόμμα και δεν μπορεί να πουλάει την ψυχή του δίνοντας στέγη σε πολιτικούς καιροσκόπους.

Το προσφυγικό είναι ένα πρόβλημα που απασχολεί και ανησυχεί τους πολίτες, δεν κρύβεται κάτω από το χαλί, χρειάζονται απαντήσεις και συγκεκριμένα μέτρα. Εάν η Ε.Ε. λάβει τα κατάλληλα μέτρα και περιοριστεί η ανησυχία των πολιτών, τότε θα συμβεί ό,τι και με την οικονομία, δηλαδή οι λαϊκιστές θα χάσουν το πρόσφορο έδαφος και την πρωτοβουλία των κινήσεων.

Για παράδειγμα, οι αποφάσεις που λήφθηκαν στο Ευρωπαϊκό Συμβουλίου του Ιουνίου για τη δημιουργία ελεγχόμενων κέντρων υποδοχής προσφύγων σε κράτη-μέλη και κέντρων αποβίβασης στη Βόρεια Αφρική κινούνται στη σωστή κατεύθυνση. Στα ελεγχόμενα κέντρα υποδοχής τα αιτήματα ασύλου θα εξετάζονται ταχύτατα και όσοι δεν πληρούν τα κριτήρια, θα επιστρέφουν στις χώρες τους. Από την άλλη, στα κέντρα αποβίβασης στη Βόρεια Αφρική θα οδηγούνται οι υποψήφιοι πρόσφυγες που θα περισυλλέγονται σε διεθνή ύδατα. Τα μέτρα αυτά μπορεί να περιορίσουν τις προσφυγές ροές και συνεπώς και την ανησυχία των πολιτών και αυτό είναι καλό.

Ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης των λαϊκιστών είναι η αντιπαράθεση μαζί τους πάνω στα ζητήματα που προβάλλουν, τα οποία είναι μεν υπαρκτά, αλλά οι ίδιοι δεν έχουν να προτείνουν λύσεις, απλώς επωφελούνται και γίνονται επικίνδυνοι από την αδράνεια των παραδοσιακών πολιτικών δυνάμεων.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]