ΔΕΝ τα έκανε, όμως, μπάχαλο μόνο στα θέματα της οικονομίας. Εφτιαξε έναν νόμο για τις τηλεοπτικές άδειες, που κατέπεσε στο Συμβούλιο της Επικρατείας και οδήγησε στην καταδίκη του Νίκου Παππά στο Ειδικό Δικαστήριο με ψήφους «13-0». Κρέμασε στα μανταλάκια και έσυρε έναν πρώην πρωθυπουργό και ακόμα εννέα πολιτικούς σε μία Προανακριτική – παρωδία κατηγορώντας τους για ανύπαρκτες μίζες, που υποτίθεται πως έπαιρναν με… τροχήλατες βαλίτσες. Αλλαξε τον Ποινικό Κώδικα λίγες ημέρες πριν εγκαταλείψει την εξουσία δίνοντας «χάρη» σε κάποιους που θα καταδικάζονταν και σε κάποιους που βρίσκονταν ήδη στη φυλακή.

ΚΟΡΥΦΑΙΑ στιγμή της αλαζονικής προκλητικότητάς του ήταν η εθνική τραγωδία στο Μάτι. Οταν εμφανίστηκε σε μία «στημένη» τηλεοπτική σύσκεψη με υπουργούς και τους επικεφαλής της Πυροσβεστικής, κάνοντας τον ανήξερο για τους νεκρούς και ρωτώντας «πότε θα σηκωθούν το πρωί τα αεροπλάνα», ενώ η φωτιά είχε σβήσει από το προηγούμενο απόγευμα αφήνοντας πίσω 104 θύματα.

ΣΥΝΕΧΙΣΕ με την ίδια τακτική. Δεν κατάλαβε τίποτα, γιατί κρατήθηκε από κεκτημένη ταχύτητα στο 31,5%. Κατηγόρησε τον Κυριάκο Μητσοτάκη πως κάνει τα λοκντάουν και απαγορεύει στους νέους να διασκεδάζουν τα βράδια εν μέσω πανδημίας, γιατί ήθελε να τους… εκδικηθεί. Φλέρταρε με το αντιεμβολιαστικό κίνημα, καταγγέλλοντας τον πρωθυπουργό ότι κάνει «εμπόριο ελπίδας». Κραύγαζε κάθε μέρα επί τέσσερα χρόνια στην αντιπολίτευση και δήλωνε σίγουρος πως θα κάνει συγκυβέρνηση με δραχμικούς και άλλους μπαχαλοποιούς.

ΤΕΛΙΚΑ, κατέρρευσε από το 31,5% στο 17%. Οι πολίτες τον έστειλαν στο σπίτι του. Ποτέ δεν έχει ξανασυμβεί στα χρονικά να εξαϋλώνεται η δύναμη της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Κι όμως, η κοινωνία τού έριξε κόκκινη κάρτα για όλα τα παραπάνω και για ακόμα περισσότερα, που θα χρειάζονταν βιβλίο για να γραφτούν.

ΔΕΝ έχει κατανοήσει γιατί οι πολίτες τον απέρριψαν με εμφατικό τρόπο. Βέβαια, αυτό είναι δικό του πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι πως χωρίς αιδώ κουνάει προκλητικά το δάχτυλο προς την κυβέρνηση και την κοινωνία. Πως ενώ εκείνος καταπάτησε το κράτος δικαίου, τώρα βγάζει πύρινους λόγους για τη Δικαιοσύνη. Δικός του υπουργός ήταν ο Σταύρος Κοντονής, που κατήγγειλε πως επί ΣΥΡΙΖΑ υπήρχε «παρα-υπουργείο Δικαιοσύνης».

ΚΑΙ τώρα ο Αλέξης Τσίπρας, χωρίς να έχει κάνει ίχνος αυτοκριτικής, προσπαθεί να «επιστρέψει». Να μαζέψει τα κομμάτια του ερειπωμένου ΣΥΡΙΖΑ, της Νέας Αριστεράς και κάποιων «προθύμων» του ΠΑΣΟΚ, για να φτιάξει ένα νέο αντιπολιτευτικό συνονθύλευμα. Χρησιμοποιώντας και πάλι  ψευδοαφηγήματα και φαντασιακές λύσεις. Η ντροπή ντράπηκε, ο Αλέξης Τσίπρας όχι.