Μια δραματική υστέρηση σε όλους τους κοινωνικούς δείκτες και τομείς, έναντι των άλλων χωρών.

Σύμφωνα με τα στοιχεία, η απασχόληση στην ευρωζώνη κινείται σε υψηλά επίπεδα δεκαετίας, ο αριθμός των απασχολουμένων είναι ο υψηλότερος όλων των εποχών, ενώ η φτώχεια υποχωρεί. Η έκθεση καταγράφει αύξηση των διαθέσιμων εισοδημάτων και η σοβαρή υλική υστέρηση έχει υποχωρήσει στα χαμηλότερα επίπεδα όλων των εποχών για την Ευρώπη. Πράγμα το οποίο, δυστυχώς, δεν ισχύει για την Ελλάδα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η απόσταση που χωρίζει τη χώρα μας από τον μέσο όρο της ευρωζώνης στον τομέα της απασχόλησης είναι χαοτική, αφού φθάνει τις 13,2 ποσοστιαίες μονάδες (57,8% έναντι 71%), παρά τη μικρή αύξηση που εμφανίζεται και η οποία οφείλεται κυρίως στην εξάπλωση των ευέλικτων μορφών εργασίας και τις αμοιβές των 300 ευρώ. Και το ακόμα πιο ανησυχητικό είναι ότι στην ανεργία των νέων η Ελλάδα απέχει από τον μέσο όρο της Ε.Ε. κατά 25 εκατοστιαίες μονάδες, οδηγώντας έτσι χιλιάδες νέους ανθρώπους να φεύγουν στο εξωτερικό αναζητώντας τις ευκαιρίες που δεν βρίσκουν στη χώρα τους.

Η Ελλάδα στην τριετία της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έχασε το τρένο της ανάπτυξης και παρέμεινε στάσιμη, όταν οι άλλες χώρες της ευρωζώνης κάλπαζαν με αναπτυξιακούς ρυθμούς. Από εκεί που η οικονομία είχε ανακάμψει στα τέλη του 2014, η πορεία αυτή ανακόπηκε βιαίως με την ανάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ, με το καταστροφικό πρώτο εξάμηνο διακυβέρνησης που κόστισε μεταξύ 100 και 200 δισ. ευρώ και την επικράτηση πελατειακών λογικών στις δημόσιες δαπάνες.

Ο κ. Τσίπρας μιλούσε για σκίσιμο των μνημονίων και κατάργηση της λιτότητας και υποσχόταν ότι θα προστάτευε τους οικονομικά ασθενέστερους, προκειμένου να αναρριχηθεί στην εξουσία, αλλά αυτό που τελικά έκανε ήταν να φτωχοποιήσει ακόμα περισσότερο τα ευαίσθητα κοινωνικά στρώματα.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]