Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Κάνουν λάθος όσοι αισθάνονται σοκαρισμένοι μετά την ανακοίνωση της συμφωνίας Τσίπρα – Ζάεφ για το μέγεθος της εθνικής μας ήττας.

Το μεγαλύτερο τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν είχε πρόβλημα ούτε με τη συνταγματική ονομασία της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας» ούτε με το εάν η γλώσσα των γειτόνων θα λέγεται «σλαβική» ή σκέτα «μακεδονική». Για τον ΣΥΡΙΖΑ αυτά δεν ήταν ποτέ κόκκινες γραμμές.

Ενδεχομένως για κάποιους στην Αριστερά η αντίληψη αυτή να αποτελεί κατάλοιπο του εμφυλίου. Η Μακεδονία υπήρξε το κυριότερο πεδίο μάχης την περίοδο 1946-1949 αλλά και τρόπαιο που ήθελαν ορισμένοι να προσφέρουν στους Γιουγκοσλάβους ή τους Βούλγαρους, ευτυχώς χωρίς ποτέ να τα καταφέρουν.

Όμως, ακόμη και για τους πιο εύπιστους που θέλουν να κλείσει η «εκκρεμότητα» με τα Σκόπια, το περιεχόμενο της συμφωνίας αποτέλεσε μια γροθιά στο στομάχι.

Ο κ. Τσίπρας αποδεικνύεται ο «γιέσμαν» της Αριστεράς. Παραχώρησε γλώσσα και ταυτότητα δημιουργώντας τις συνθήκες για τον μελλοντικό αλυτρωτισμό των Σκοπίων χωρίς κανένα εθνικό κέρδος. Δέχθηκε την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της γειτονικής χώρας σε Ευρωπαϊκή Ένωση και ΝΑΤΟ χωρίς πρώτα να απαιτήσει την υλοποίηση όλων των σημείων ακόμη και αυτής της κακής συμφωνίας.

Και μόνο το γεγονός ότι σε χρόνο-ρεκόρ, αμέσως μετά τα διαγγέλματα των δύο πρωθυπουργών, καταγράφηκε βροχή συγχαρητήριων μηνυμάτων από ΗΠΑ και ΝΑΤΟ θα έπρεπε να είχε πονηρέψει τους «μπαρουτοκαπνισμένους» της Αριστεράς που κάποτε διαδήλωναν κατά του «ίδιου Συνδικάτου».

Όσο για τους Ευρωπαίους, που επίσης έσπευσαν να πανηγυρίσουν για τη συμφωνία, από τη στιγμή που δεν υπάρχει κοινή εξωτερική πολιτική, δεν πρέπει να ξεχνούν ότι η Ελλάδα οφείλει να προτάσσει τα εθνικά της συμφέροντα, όπως κάνουν άλλωστε όλοι εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ορισμένοι πιο «ξύπνιοι» υποστηρίζουν ότι ο Τσίπρας δέχθηκε τη συμφωνία με τα Σκόπια για να πάρει καλύτερη ρύθμιση του χρέους. Πέραν του γεγονότος ότι θα ήταν πολιτικά ιταμό να έμπαιναν στη ζυγαριά δύο διαφορετικά πράγματα, τέτοιοι ισχυρισμοί σπάνε ρεκόρ αφέλειας. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν τα δικά τους προβλήματα για να βοηθήσουν την Ελλάδα και έναν αδύναμο πολιτικά πρωθυπουργό.

Την υπογραφή του Τσίπρα ήθελαν στο Σκοπιανό και από εκεί και πέρα δεν τους ενδιαφέρει η εξέλιξη. Το ίδιο έκαναν και στην οικονομία όταν πήραν τις υπογραφές του πρωθυπουργού για τα νέα Μνημόνια, το υπερταμείο και την ενεχυρίαση της κρατικής περιουσίας. Τα υπόλοιπα είναι δικά μας θέματα. Καλά ξεμπερδέματα…

Η ώρα της παλίρροιας για την πολιτική σκηνή

Ο γκουρού των επενδύσεων Γουόρεν Μπάφετ συνηθίζει να λέει ότι όταν φεύγει η παλίρροια μπορείς να δεις ποιος κολυμπάει γυμνός. Η συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ για το Σκοπιανό άνοιξε το κουτί της Πανδώρας σε όλο το πολιτικό σύστημα. Τώρα είναι η ώρα των επιλογών. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίζεται τη συμφωνία ενώ ο κυβερνητικός του εταίρος, οι ΑΝ.ΕΛ., προκαλούν πλέον το γέλιο καθώς στηρίζουν τον Τσίπρα καταγγέλλοντας τη συμφωνία του.

Ο παραλογισμός θα συνεχιστεί με την πρόταση μομφής που αναμένεται να καταθέσει η Ν.Δ. και στην οποία οι ΑΝ.ΕΛ. θα «βρίζουν» ως προδότες τους Συριζαίους και όλοι μαζί θα ψηφίζουν για την παραμονή τους στην εξουσία. Κλίμα αναταραχής επικρατεί και στο Κίνημα Αλλαγής, όπου οι δημόσιοι καβγάδες βουλευτών της ΔΗ.ΣΥ. και του Ποταμιού δημιουργούν αρνητικές εντυπώσεις για το σύνολο του κόμματος.

Όσο για τη Ν.Δ., το Σκοπιανό μπορεί να συσπειρώσει δυνάμεις, όμως το κρίσιμο στοιχείο είναι η επόμενη μέρα, όταν θα κληθεί να αντιμετωπίσει καταστάσεις μέσα σε ένα ναρκοπέδιο. Και στην οικονομία και στα εθνικά μας θέματα.

*O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]