Γράφει ο Γιῶργος Μιχαηλίδης
Η είδηση είναι σαφώς εξωραϊσμένη, αφού η ελληνική πλευρά πλέον δέχεται από κάθε πλευρά πιέσεις για να ενδώσει και να λύσει το Σκοπιανό όσο το δυνατόν περισσότερο. Ας δούμε, όμως, τα πράγματα με την σειρά.
Η Άνγκελα Μέρκελ μιλώντας μετά την διάσκεψη της Σόφιας, είπε πως το διακύβευμα για τα Δυτικά Βαλκάνια είναι η ειρήνη ή ο πόλεμος. Μας είπε δηλαδή κάτι αντίστοιχο με το «αλλάζουμε ή βουλιάζουμε», ή το πιο ωραίο ακόμα «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα».
Το μήνυμα ήταν σαφές τόσο προ τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων όσο και προς την Ελλάδα. Από την μία τα κρατίδια και κράτη αυτά θα πρέπει να εκσυγχρονιστούν όσο το δυνατόν περισσότερο για να μπορέσουν να πλησιάσουν προς την Δύση και από την άλλη η Ελλάδα ως «εγγυητής» σταθερότητας στην περιοχή θα πρέπει να συμβάλει τα μέγιστα προκειμένου οι εξελίξεις να είναι άκρως θετικές. Πώς θα το κάνει, όμως, αυτό;
Είναι παγκοσμίως γνωστό πως η Ελλάδα δεν συνορεύει με το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο, την Ελβετία και το Μονακό, αλλά με την Αλβανία των καρτέλ ναρκωτικών, τα Σκόπια της διαφθοράς και του μισαλλόδοξου εθνικισμού και την δυτικότροπη μα βαλκανίζουσα Βουλγαρία. Πώς θα καταφέρεις λοιπόν να τους πεις πως για το καλό όλων, πρέπει να αφήσουν πολλά στο παρελθόν και να κοιτάξουν μπροστά;
Η απάντηση είναι πως δεν μπορείς, οπότε, γα να πετύχεις το αποτέλεσμα θα πρέπει εσύ ως ο «εγγυητής» να κάνεις τις απαραίτητες υποχωρήσεις ελπίζοντας πως όλος αυτός ο βαλκανικός συρφετός θα συμμορφωθεί κατά την διαδικασία ένταξης στην ευρωατλαντική και ευρωπαϊκή οικογένεια. Για να καταλάβουμε τι εννοούμε με τις υποχωρήσεις αρκεί να θυμηθούμε τα όσα είχε πει η Άννα Ψαρούδα Μπενάκη στον τότε πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια.
Μένει ώσπου να φύγει…
«Αναλαμβάνετε, κύριε πρόεδρε, την προεδρία της ελληνικής δημοκρατίας, για μία πενταετία, οπού θα σημειωθούν σημαντικά γεγονότα και εξελίξεις: Η ευρωπαϊκή ενοποίηση θα προωθηθεί με την ψήφισή ενδεχομένως και της συνταγματικής συνθήκης, τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιορισθούν χάριν της ειρήνης και της ευημερίας και της ασφάλειας στην διευρυμένη Ευρώπη, τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές καθώς θα μπορούν να προστατεύονται, άλλα ίσως και να παραβιάζονται από αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων και πάντως η δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμασθεί, από ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης».
Όχι, δεν μιλάμε για κάποιο οργουελικό σενάριο, αλλά για μία απτή πλέον πραγματικότητα. Θα πρέπει, σύμφωνα με τα όσα βλέπουμε γύρω μας, να συνηθίσουμε στην ιδέα πως η Ελλάδα τα επόμενα χρόνια δεν θα είναι αυτή που ξέρουμε σήμερα και γι αυτό μάλιστα θα πρέπει να είμαστε και ευγνώμονες γιατί έτσι θα έχουμε διατηρήσει την ειρήνη!
Η Άνγκελα Μέρκελ, και τα επόμενα 24ωρα ο νέος υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, έρχονται να προστεθούν στον μακρύ κατάλογο των ηγετών και πολιτικών προσώπων που ασκούν πίεση στην Ελλάδα –και τα Σκόπια- για να λυθεί ένα ζήτημα που ποτέ τους είναι αλήθεια δεν κατανόησαν.
Όλοι τους εκφράζουν τα συμφέροντά τους προτάσσοντας φυσικά το καλό της συμμαχίας του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τώρα μάλιστα που η Ρωσία έχει «πλευρίσει» την Τουρκία του Ερντογάν, η διεύρυνση των ευρωατλαντικών θεσμών πρέπει να υλοποιηθεί με κάθε κόστος. Ένα κόστος που κατά κύριο λόγο πρέπει να υποστεί η Ελλάδα.
Η Ελλάδα από το 2008 και ύστερα έχει ένα κεκτημένο: Να μην εισέλθουν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ παρά μόνο εάν λυθεί το ζήτημα της ονομασίας. Αυτό δεν πρέπει να το χάσουμε και ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας πρέπει να καταλάβει καλά πως τα εθνικά θέματα και ειδικά το Σκοπιανό δεν αποτελούν πρόσφορο έδαφος για πολιτικά και μικροπολιτικά παιχνίδια.
Ας παίξει με ό,τι θέλει, με Ρουβίκωνες, με τους ευρωσοσιαλιστές με το… διάστημα, αλλά κάτω τα χέρια από την Μακεδονία.
Ο Γιῶργος Μιχαηλίδης είναι διευθυντής του EleftherosTypos.gr
Ακολούθησέ τον στο Facebook και στο Twitter
[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]