Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

Μπορεί να μην υπήρχαν social media, όμως όλοι οι Ελληνες με αστραπιαία ταχύτητα αναπαρήγαγαν τα ευφυή σχόλια του. Η μεγάλη του επιτυχία βασιζόταν όχι τόσο στις ανεπανάληπτες σατιρικές μιμήσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του Ανδρέα Παπανδρέου και άλλων πολιτικών, αλλά κυρίως στη διακωμώδηση της κατάστασης που επικρατούσε στη χώρα, στη σάτιρα της συμπεριφοράς των πολιτών.

ΟΠΩΣ είχε πει και ο ίδιος: «Μέσω του γέλιου μπορώ να μιλήσω για όσα μας πληγώνουν. Το γέλιο είναι ένα εφεύρημα, ένα τέχνασμα. Από κάτω υπάρχουν οργή και θλίψη». Και προφητικά δήλωνε: «Ποιο ελληνοτουρκικό, ποιο ελληνοαλβανικό. Το μεγαλύτερο πρόβλημα στην Ελλάδα είναι το ελληνοελληνικό».

ΚΑΥΤΗΡΙΑΖΕ τη νοοτροπία του… Νεοέλληνα. Αυτή την κουλτούρα που τελικά οδήγησε στην κοινωνική χρεοκοπία πολύ πριν από την οικονομική χρεοκοπία. Αυτή τη νοοτροπία που δεν έχει αλλάξει παρά το ότι έχουμε βιώσει έως τώρα οκτώ επώδυνα χρόνια και θα ζήσουμε πολλά ακόμα με σοβαρές οικονομικές δυσκολίες.

ΤΟ ελληνοελληνικό ζήτημα βρίσκεται στο προσκήνιο καθημερινά. Μόλις χθες ο πρωθυπουργός επιχείρησε να εκμεταλλευτεί μικροπολιτικά τη φασιστική επίθεση κατά του Γιάννη Μπουτάρη λέγοντας ότι «το δρόμο στη βία τον ανοίγει ακραίο τμήμα της Ν.Δ.». Προφανώς σύμφωνα με όσα υποστηρίζει ο Αλέξης Τσίπρας, στελέχη της Ν.Δ. θα ήταν και εκείνοι οι οποίοι στο παρελθόν είχαν χτυπήσει τον Κωστή Χατζηδάκη και τον Γιώργο Κουμουτσάκο.

Ο πρωθυπουργός θα έπρεπε να ήταν σε θέση να κατανοήσει πως για προπαγανδιστικούς λόγους δεν επιτρέπεται να παίζει επικίνδυνα παιχνίδια. Και πως ύστερα από τριάμισι χρόνια στο Μαξίμου, επιτέλους πρέπει να σταματήσει να ποντάρει στο διχασμό.

ΞΕΧΑΣΑΝ στο Μαξίμου ποιοι φώναζαν για κρεμάλες, για Τσολάκογλου, για προδότες μενουμευρωπαίους; Κι όμως με κάθε αφορμή επιστρέφουν στην ίδια τακτική. Ενώ έχουν ψηφίσει επώδυνα μνημονιακά μέτρα συνεχίζουν να υποδύονται τους προστάτες των αδυνάμων και να καταγγέλλουν ως «βαποράκια» της τρόικας όσους τους ασκούν κριτική.

ΤΟ κατά Χάρρυ Κλυνν «ελληνοελληνικό πρόβλημα» γιγαντώνεται από τις παραπάνω πρακτικές. Και, δυστυχώς, η κυβέρνηση συνεχίζει να επενδύει σε αυτή την επικίνδυνη πόλωση αδιαφορώντας με το αν τζογάρει με το μίσος των ακραίων.

ΠΡΕΠΕΙ τα κόμματα και οι πολίτες να συνειδητοποιήσουν άμεσα πως αν συνεχίσουμε να χωριζόμαστε στα δύο για κάθε ζήτημα που ανακύπτει στην καθημερινότητα, τότε θα γκρεμιστούν και όσα έχουν απομείνει στην «ερειπωμένη» χώρα που ζούμε. Και ο Χάρρυ Κλυνν θα κοιτάει από εκεί ψηλά και θα αναρωτιέται πώς είναι δυνατόν όλοι να γελούσαν με τα αστεία του, αλλά κανείς να μην κατάλαβε ποτέ τη σοβαρότητά τους.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]