Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Είχε διακόψει τη συνεδρίαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που εξέταζε το νόμο Παππά, επικαλούμενος τους υψηλούς τόνους μεταξύ των μελών του ΣτΕ. Ο ίδιος είχε συνταχθεί με την πλευρά (μειοψηφία) που έκρινε το νόμο συνταγματικό. Πολλοί έσπευσαν τότε να ερμηνεύσουν την κίνηση αυτή ως μια «ευνοϊκή» παράταση χρόνου στην κυβέρνηση. Η Ν.Δ. είπε πως η υπόθεση των αδειών από σκοτεινή γίνεται σκοτεινότερη και το Μαξίμου έκανε λόγο για αδιανόητη δήλωση (της Ν.Δ.). Επειτα από μερικούς μήνες το σκηνικό ήρθε τούμπα.

ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ αποκατάστασης της Δημοκρατίας ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας βγάζει διάγγελμα με το οποίο καταγγέλλει τις θεσμικές παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη και λίγο καιρό μετά επανέρχεται στηλιτεύοντας τις πιέσεις που ασκούνται από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. Είχε προηγηθεί η διαμάχη κυβέρνησης δικαστών για τα «πόθεν έσχες». Ακολουθεί ανοιχτή σκληρή κόντρα με τον υπουργό Δικαιοσύνης Σταύρο Κοντονή, ενώ η δυσαρέσκεια της κυβέρνησης εκφράζεται και μέσα από την αποδοκιμασία της διευθύντριας του νομικού γραφείου του πρωθυπουργού Βασιλικής Θάνου. Η οποία με τη στάση της είχε πυροδοτήσει ουκ ολίγες φωτιές στο πολιτικοδικαστικό σκηνικό της χώρας, πριν ανακαλύψει τη θεσμική ουδετερότητα που οφείλουν να επιδεικνύουν οι δικαστικοί λειτουργοί.

ΚΑΙ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ στην εντυπωσιακή παραίτηση και την εξίσου βροντερή, μακροσκελή δήλωση του ανώτατου δικαστικού λειτουργού, που κάνει αρκετούς να προφητεύουν πως σύντομα ο κ. Σακελλαρίου από το Συμβούλιο της Επικρατείας θα βρεθεί στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας της Ν.Δ. Η κυβέρνηση δεν κρύβει την ενόχλησή της για την ηρωική έξοδο του δικαστικού, με τον Νίκο Παππά να κάνει μια εξόχως καυστική δήλωση: «Αν τον κ. Σακελλαρίου τον ενοχλούσε η παραβίαση του δικαστικού απορρήτου, έπρεπε να έχει παραιτηθεί από τον Οκτώβρη του 2016», δείχνοντας τις τότε διαρροές για τις τηλεοπτικές άδειες. Σε αυτό το σημείο ο κ. Παππάς έχει δίκιο. Ποιες διαρροές να πρωτοθυμηθούμε; Για τις τηλεοπτικές άδειες, για το νόμο Κατρούγκαλου, για την αντισυνταγματικότητα του ΕΦΚΑ ή για το μάθημα των Θρησκευτικών;

ΠΑΝΤΩΣ, αν κάτι συνηθίσαμε να ζούμε στα χρόνια των Μνημονίων, είναι τα «πρωτοφανή» γεγονότα. Πρωτοφανείς μειώσεις μισθών, πρωτοφανή λουκέτα, πρωτοφανείς ανατροπές, πρωτοφανείς πολιτικοί καβγάδες. Τώρα είχαμε και την πρωτοφανή παραίτηση ανώτατου δικαστικού αξιωματούχου. Ο Νικόλαος Σακελλαρίου παραιτήθηκε όπως ταιριάζει σε μια ταραγμένη πολιτικά και κοινωνικά εποχή: Με βρόντο. Αν κοιτάξει όμως κάποιος καλύτερα τις αντιδράσεις, θα καταλάβει πως ουσιαστικά κανείς δεν εξεπλάγη. Ούτε οι δικαστικοί ούτε οι δικηγόροι ούτε φυσικά οι πολιτικοί. Διότι οι θεσμικές ισορροπίες σε αυτόν τον τόπο είχαν καταρρεύσει προ πολλού, με την κυβέρνηση της πρώτης φοράς Αριστεράς να κρατά το σφυρί της κατεδάφισης.

Ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ Σακελλαρίου, ο οποίος είχε επιλεγεί στο θώκο του ανώτατου δικαστηρίου από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ., είχε συνταχθεί με τη μειοψηφία των δικαστικών που είχαν επισημάνει εγκαίρως τη μη συμβατότητα των ρυθμίσεων του Μνημονίου με το Σύνταγμα, ήταν αντίθετος με τις δύο αποφάσεις που έκριναν συνταγματικές τις περικοπές των κύριων και επικουρικών συντάξεων, ενώ είχε κρίνει ως αντισυνταγματικό (μειοψηφώντας και πάλι) το «χαράτσι» της ΔΕΗ στα ηλεκτροδοτούμενα ακίνητα αλλά και το PSI.

ΕΠΕΛΕΞΕ να κλείσει τη δήλωση παραίτησής του με τη φράση «υπάρχουν ακόμη δικασταί εις τας Αθήνας», παραπέμποντας ξεκάθαρα στην ομιλία του Ελευθερίου Βενιζέλου κατά την πρώτη συνεδρίαση του ΣτΕ στις 17 Μαΐου του 1929: «Δυστυχώς, κύριοι, ο ελληνικός λαός, ζήσας τόσους αιώνας υπό ξένην δουλείαν, εσυνήθισε να θεωρή το κράτος εχθρικόν, όπως πράγματι ήτο, ο δε αιών της ελευθερίας δεν κατώρθωσε να του μεταβάλη εντελώς την ψυχολογίαν αυτήν. Εάν κατορθώσωμεν και είμαι βέβαιος ότι θα το κατορθώσωμεν διά του Συμβουλίου της Επικρατείας να εμπνεύσωμεν και εις τον τελευταίον πολίτην που κατοικεί εις τα απώτατα του κράτους ότι “υπάρχουν δικασταί εις τας Αθήνας” που προστατεύουν κάθε πολίτην αδικούμενον από οιονδήποτε διοικητικόν όργανον και από την κυβέρνησιν αυτήν χωρίς να έχη ανάγκην ο πολίτης να προσφεύγη εις πλάγια μέσα και εις την υποστήριξιν των ισχυρών της ημέρας διά να εύρη το δίκαιόν του, βεβαιωθήτε ότι εγκαινιάζομεν έναν σταθμόν ιστορικόν, τον ιστορικώτερον ίσως σταθμόν της ζωής μας από αιώνος».

ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΦΑΝΕΣ πως κάτι δεν πήγε καλά.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής 

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]