Γράφει ο Γιῶργος Μιχαηλίδης

Από το πρωτογενές πλεόνασμα μέχρι τις μεταρρυθμίσεις, υπάρχουν πολλές λέξεις που τις έχουμε ταυτίσει με συγκεκριμένες έννοιες που μας φέρνουν αρνητικούς συνειρμούς. Το πρωτογενές πλεόνασμα έρχεται από την φορολογική αφαίμαξη του λαού ενώ οι λεγόμενες μεταρρυθμίσεις είναι σε ορισμένες περιπτώσεις κάθετες και οριζόντιες απολύσεις. Όλα τα παραπάνω ενώ το πρωτογενές πλεόνασμα θα μπορούσε να έρχεται από τις επενδύσεις και τον παραγώμενο στην Ελλάδα πλούτο, ενώ οι μεταρρυθμίσεις να είναι αλλαγές και διορθώσεις καταστάσεων που δυσκολεύουν τον πολίτη από την συναλλαγή του με το Δημόσιο μέχρι την ίδρυση εταιρείας. Κι όμως, υπάρχουν ορισμένες λέξεις που δεν έχουν αμαυρωθεί όλα τα χρόνια της κρίσης.

Μία από αυτές είναι η ενέργεια. Ευτυχώς, παρά το γεγονός ότι τα προηγούμενα χρόνια μπήκε κατά διαστήματα στο λεξιλόγιό μας, δεν καταφέραμε να την ταυτίσουμε με κάτι αρνητικό, δεν καταφέρουμε, όμως, να την βάλουμε στην ζωή μας, ως ορμητήριο πλουτισμού για την χώρα.

Ο λόγος είναι απλός. Όπως στην ενέργεια, έτσι και σε κάθε τι που συμβαίνει σε αυτήν την χώρα, η Πολιτεία είναι απούσα διότι δεν έχει κανένα απολύτως σχέδιο. Αναλωνόμαστε σε λαϊκισμούς για κοιτάσματα τρισεκατομμυρίων, την ώρα που δεν έχουμε προσπαθήσει συντονισμένα να δούμε ποιος είναι ο πλούτος της χώρας και πώς θα μπορέσουμε να τον αξιοποιήσουμε σεβόμενοι την καθημερινότητά μας και το περιβάλλον.

Η ενέργεια λοιπόν θα έπρεπε μαζί με το δημογραφικό να μπουν στις άμεσες προτεραιότητες της όποιας κυβέρνησης ασκεί την εξουσία για να αποκτήσουν οι Έλληνες ένα όραμα για το μέλλον. Τα μυαλά τα έχουμε, τους θεσμούς για να τα αξιοποιήσουμε δεν έχουμε.

Αλλά τι να περιμένει κανείς, όταν η ίδια η ΔΕΗ αρνείται να εκσυγχρονιστεί αμφισβητώντας μάλιστα την ίδια την κλιματική αλλαγή;

Ο Γιῶργος Μιχαηλίδης είναι διευθυντής του EleftherosTypos.gr
Ακολούθησέ τον στο Facebook και στο Twitter

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]