Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Σαράντα δύο χρόνια έχουν περάσει από την 20ή Ιουλίου 1974, που οι τουρκικές δυνάμεις, με κάλυψη της Πολεμικής Αερπορίας, εισέβαλαν στην Κύπρο. Κι είναι ακόμη εκεί, ακριβώς όπως είχε δηλώσει ο Οζάλ.

Υπήρξαν αφορμές για να επιχειρήσει η Τουρκία την εισβολή. Προ πάντων μία: Η πλήρης αδυναμία της Ελλάδας σε διεθνές επίπεδο. Η απομόνωσή της από φίλους και συμμάχους. Η χούντα των Αθηνών είχε αποπεμφθεί από όλους τους διεθνείς οργανισμούς και τα fora. Φανταστείτε τι θα συνέβαινε αν σήμερα η Ελλάδα ήταν εκτός Ε.Ε., όπως επεδίωκαν οι κυβερνητικοί υπερ-επαναστάτες…

Στην ιδια συνέντευξη είχα ρωτήσει τον Τούρκο πρωθυπουργό «πότε θα αποχωρήσουν οι έποικοι», για τους οποίους είχαν αντιδράσει οι Τουρκοκύπριοι εντόνως. «Γιατί να φύγουν; Εμείς τους πήγαμε για να ενισχύσουμε την εθνική συνείδηση των ντόπιων». Ανέκδοτο θεωρώ ότι η πρώτη γενιά εποίκων -από τα βάθη της Ανατολίας -άλειφε την οδοντόκρεμμα στο ψωμί της…

Φυσικά, η κατοχή ευρωπαϊκού εδάφους, όπως είναι η Κύπρος, από ξένους εισβολείς αποτελεί θεμελιώδη παραβίαση των αρχών του διεθνούς δικαίου. Πώς γίνεται, όμως, η Τουρκία να παραβιάζει επί 42 έτη το Διεθνές Δίκαιο απαιτώντας η Κύπρος να συμβιβαστεί και η Ελλάδα να απειλείται για να το… παραβεί;

Η αλήθεια είναι ότι μπήκαμε σε μια εξαιρετικά δυσμενή περίοδο, καθώς ο πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας ανακοίνωσε ότι η χώρα του τίθεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης για τρεις μήνες. Ο δε δήμαρχος της Κωνσταντινουπόλεως ότι δημιουργεί «ειδικό νεκροταφείο για προδότες», προβλέποντας, υποθέτω, ότι τα έκτακτα στρατοδικεία που θα λειτουργήσουν θα λάβουν θλιβερές αποφάσεις. Οι νεκροί θα ταφούν χωρίς νεκρώσιμη ακολουθία. «Η Αντιγόνη» του Σοφοκλή δεν θα μπορέσει να ανεβεί ποτέ στην Κωνσταντινούπολη.

Ωστόσο, οι τρεις μήνες των έκτακτων μέτρων για την «εκκαθάριση κράτους, Αστυνομίας, Στρατού, Αεροπορίας, Ναυτικού, εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες» δεν επιτρέπουν την αισιοδοξία που προσπαθεί να εμφυσήσει στο υπουργείο Εξωτερικών ο κ. Κοτζιάς.

Και πάντως, ας του πει κάποιος ότι η επιστροφή των οκτώ πραξικοπηματιών, χωρίς την άκρα τήρηση των διεθνών συμβάσεων, δεν θα έχουν το αποτέλεσμα που, καθώς φαίνεται, προσδοκά. Η Τουρκία δεν γνωρίζει το do ut des. Μόνον το des…