Σήμερα μπορεί να γιορτάζουμε την έλευση του νέου έτους, αλλά θυμηθείτε ότι η «1η Ιανουαρίου» είναι απλώς μια αυθαίρετη κατασκευή του Γρηγοριανού Ημερολογίου μας. Δεν υπάρχει τίποτα αστρονομικά ιδιαίτερο σε αυτήν. Στη Βαλιά Γκουάουν της Ουαλίας, το νέο έτος παραδοσιακά γιορτάζεται στις 12 Ιανουαρίου, σύμφωνα με το Ιουλιανό Ημερολόγιο, το οποίο ακολουθούσαν εκεί μέχρι το 1752.
Οι Κινέζοι θα γιορτάσουν το νέο έτος τους σε έξι εβδομάδες, την ημέρα που ονομάζουμε 16 Φεβρουαρίου. Για τους Ιρανούς, δεν θα συμβεί πριν τις 21 Μαρτίου.
Αλλά ας υποθέσουμε ότι είστε παρατηρητής του Γρηγοριανού Ημερολογίου που απλά αγαπούσε το 2024 και θέλει να παραμείνει όσο το δυνατόν περισσότερο. Πού θα πηγαίνατε; Ποιο είναι το τελευταίο μέρος στη Γη που γιορτάζει το Γρηγοριανό Νέο Έτος κάθε 1η Ιανουαρίου;
Για τους περισσότερους στην σύγχρονη ιστορία, οι άνθρωποι απλώς περίμεναν μέχρι τα μεσάνυχτα όπου και αν ήταν και μετά άνοιγαν τις σαμπάνιες. Αλλά τα τελευταία χρόνια, οι χώρες προσπαθούν να «προλάβουν» το νέο έτος γεωγραφικά, με το Κιριμπάτι να μετακινείται στην αντίθετη πλευρά της Διεθνούς Γραμμής Ημερομηνίας για να claim first dibs, ενώ το Τόνγκα και τα Φίτζι υιοθέτησαν τη θερινή ώρα για να δουν το νέο έτος μία ώρα νωρίτερα.
Υπάρχει μια ζώνη ώρας που δεν είναι τίποτα άλλο παρά ωκεανός, σε περίπτωση που τα ψάρια έχουν… ρολόγια.
Τι μένει λοιπόν από την πλευρά του «auld lang syne» της Διεθνούς Γραμμής Ημερομηνίας; Αυτή η ζώνη ώρας ονομάζεται UTC−12:00, γιατί είναι ακριβώς 12 ώρες πίσω από το Πρωτεύον Μεσημβρινό του Γκρίνουιτς. Η Διεθνής Γραμμή Ημερομηνίας «ζιγκ-ζαγκ» πάνω και κάτω μέσω του UTC−12, αλλά όλα τα κατοικημένα νησιά που κανονικά θα βρίσκονταν σε αυτή τη ζώνη ώρας (Κιριμπάτι, Τόνγκα, Σαμόα, Φίτζι) έχουν μετακινηθεί μπροστά στις ζώνες ώρας UTC+12 ή UTC+13. Το UTC−12 είναι τώρα μια εντελώς ναυτική ζώνη ώρας—με μία ακατοίκητη εξαίρεση.
Τα νησιά Χάουλαντ και Μπέικερ!
Τα νησιά Χάουλαντ και Μπέικερ είναι δύο μικρά νησιά με απόσταση σαράντα μίλια μεταξύ τους, στον Ειρηνικό, λίγο βόρεια του Ισημερινού. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έστειλαν μυστικά πάνω από 100 Χαβανέζους άνδρες για να εγκατασταθούν σε αυτούς τους ηφαιστειακούς όγκους και να καθαρίσουν διάδρομους προσγείωσης τη δεκαετία του 1930, ώστε η κυβέρνηση των ΗΠΑ να μπορέσει να τους διεκδικήσει για αεροπορική χρήση. Στην πραγματικότητα, όταν η Αμέλια Ερχαρτ εξαφανίστηκε το 1937, κατευθυνόταν προς το νησί Χάουλαντ. Σήμερα, και τα δύο νησιά είναι καταφύγια άγριας ζωής για θαλασσοπούλια, παράκτια πτηνά, δελφίνια και ψάρια.
Φον ντερ Λάιεν: Διαγνώστηκε με πνευμονία
Για 26 ώρες, είναι ακόμα το προηγούμενο έτος στα νησιά που ξέχασε ο χρόνος.
Ως τα μοναδικά κομμάτια ξηράς γης που μπορώ να βρω στη ζώνη ώρας UTC−12, τα νησιά Χάουλαντ και Μπέικερ είναι τα τελευταία μέρη στη Γη που βλέπουν το νέο έτος κάθε 1η Ιανουαρίου.
Η Νήσος Μπέικερ, σύμφωνα με τη Wikipedia, είναι μια ακατοίκητη ατόλη (κατηγορία κοραλλιογενών νησιών, τα οποία έχουν δακτυλιοειδές σχήμα και βρίσκονται σε τροπικές θάλασσες) που βρίσκεται στον Κεντρικό Ειρηνικό Ωκεανό, περίπου 3.100 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Χονολουλού. Το νησί βρίσκεται στο μέσο της απόστασης Χαβάη – Αυστραλία και το πλησιέστερο νησί είναι η Νήσος Χάουλαντ, 68 χλμ. βόρεια. Μαζί αποτελούν τα βόρεια εξωτερικά νησιά των Νήσων Φοίνικα.
Το Εθνικό Καταφύγιο Άγριας Ζωής της Νήσου Μπέικερ καλύπτει την έκταση του νησιού (1,64 χμ²) και τα 123 χλμ² των περιβάλλοντων υφάλων. Ανήκει στις Ηνωμένες Πολιτείες και διαχειρίζεται από την Υπηρεσία Αλιευμάτων και Άγριας Ζωής. Το νησί είναι μη ενσωματωμένο έδαφος των ΗΠΑ και η άμυνά του ανήκει στην αμερικανική κυβέρνηση. Παρά το γεγονός ότι είναι ακατοίκητο, το νησί επισκέπτεται κάθε χρόνο η Αμερικανική Υπηρεσία Αλιευμάτων και Άγριας Ζωής.
Η Νήσος Μπέικερ ανακαλύφθηκε το 1818 από τον καπετάνιο Ελίσα Φόλγκερ του φαλαινοθηρικού πλοίου «Ισημερινός» και το όνομά της προέρχεται από τον Μάικλ Μπαίηκερ, ο οποίος επισκέφθηκε το νησί το 1834.
Οι ΗΠΑ απέκτησαν το νησί το 1857, βάσει της Πράξης Νήσων με Γκουανό, και κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα εκμεταλλεύτηκαν τα αποθέματα γκουανό. Το 1935 ξεκίνησε μια προσπάθεια αποίκισης, αλλά το νησί εκκενώθηκε το 1942 λόγω των επιθέσεων της Ιαπωνίας κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Από τότε είναι ακατοίκητο και η πρόσβαση περιορίζεται σε επιστήμονες και εκπαιδευτικούς.
Η Νήσος Μπέικερ έχει έκταση 1,64 χμ², χαμηλό, αμμώδες έδαφος και 4,8 χλμ ακτογραμμής. Το κλίμα είναι ισημερινό, με λίγη βροχόπτωση και έντονη ηλιοφάνεια. Το ψηλότερο σημείο του νησιού είναι μόλις 8 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Το νησί δεν έχει πηγές νερού και είναι άδενδρο, με αραιή βλάστηση, κυρίως από χορτάρια και χαμηλούς θάμνους. Είναι σημαντικός τόπος συλλογής τροφής για θαλασσοπούλια και άλλα θαλάσσια ζώα.
Κατά την περίοδο αποίκισης (1935-1942), το νησί ανήκε στη ζώνη ώρας Χαβάης, η οποία ήταν 10,5 ώρες πίσω από την UTC. Σήμερα, καθώς είναι ακατοίκητο, η ζώνη ώρας του είναι ασαφής, αν και η ναυτική ώρα στην περιοχή είναι 12 ώρες πίσω από την UTC.
Ειδήσεις σήμερα
Αλέξης Χαρίτσης: Να είναι το 2025 η αρχή για μια νέα ζωή
Κρήτη: Φωτιά σε αποθήκες στα Πεζά
Νίκος Μακρόπουλος: «Μανάρα είσαι…» του φώναξε θαυμάστριά του [βίντεο]
Ροή Ειδήσεων 
