Γράφει ο Πάνος Αμυράς

Η λογική της ήσσονος προσπάθειας φαίνεται να κυριαρχεί στην κεντρική πολιτική σκηνή. Από την κατάργηση της αριστείας στην Παιδεία έως την ακύρωση των αξιολογήσεων στο Δημόσιο και την παράδοση των πανεπιστημίων στους καταληψίες η κυβέρνηση προωθεί την ισοπέδωση και την «ισότητα» προς τα κάτω.

Στον τομέα της οικονομίας η τακτική αυτή είναι πιο εμφανής. Κάθε φορολογούμενος με μηνιαία εισοδήματα άνω των 1.000 ευρώ θεωρείται πλούσιος και πρέπει να πληρώσει για τους υπόλοιπους μέσω αυξημένων φόρων και ασφαλιστικών εισφορών.

Η περίφημη μάχη κατά της φοροδιαφυγής έμεινε στα χαρτιά. Το λαθρεμπόριο στα καύσιμα οργιάζει ενώ τα περίφημα σχέδια του Δημήτρη Μάρδα για την καταπολέμηση των παράνομων κυκλωμάτων που θα έφερναν στο Δημόσιο πάνω από 2 δισεκατομμύρια ευρώ βρίσκονται κλειδωμένα στα υπουργικά γραφεία.

Η Ελλάδα βυθίζεται στην ύφεση και η κυβέρνηση θριαμβολογεί επειδή δεν επαληθεύτηκαν τα δυσμενέστερα σενάρια, όταν η υπόλοιπη Ευρώπη έχει μπει στο δρόμο της ισχυρής ανάπτυξης. Τα capital controls συμπλήρωσαν ήδη τον πρώτο χρόνο επιβολής τους και όμως υπάρχουν υπουργοί που θεωρούν ότι είναι ένας φυσιολογικός μηχανισμός της αγοράς, που θα έπρεπε να είχε εφαρμοστεί νωρίτερα! Μεγάλες αλυσίδες, όπως ο Μαρινόπουλος και η Jet Oil, βρίσκονται σε οριακό σημείο και όμως δεν υπάρχει καμία πρωτοβουλία για το πώς το λιανεμπόριο θα βγει από τη χρηματοδοτική ασφυξία.

Την ώρα που οι γειτονικές χώρες των Βαλκανίων αξιοποιούν κάθε δυνατότητα προκειμένου να προσελκύσουν ξένες επενδύσεις και δη ελληνικές, εδώ επικρατεί μία νιρβάνα που αγγίζει τα όρια της παράδοσης.
Η κυβέρνηση δεν έχει κανένα σοβαρό πρόγραμμα ανασυγκρότησης της χώρας, δεν μπορεί καν να διαχειριστεί το Μνημόνιο που έχει υπογράψει με τους δανειστές.

Ξόδεψε το πολιτικό της κεφάλαιο σε αέναες διαπραγματεύσεις χωρίς να κερδίσει τίποτε το ουσιαστικό για την πραγματική οικονομία.

Και όμως, η ελληνική οικονομία έχει μεγάλες αναπτυξιακές δυνατότητες αρκεί να υπάρχει φιλική προσέγγιση προς τις επενδύσεις και να αντιμετωπιστεί η επιχειρηματικότητα με θετική ματιά και όχι ως αναγκαίο κακό για τη χρηματοδότηση του Δημοσίου. Το ελατήριο της ανάπτυξης δεν θα εκτιναχθεί όσο η κυβέρνηση το φορτώνει με φόρους και βάρη από την αναποτελεσματικότητα της πολιτικής της.

ΔΟΥΛΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ…

Βρέθηκε τώρα νέο πεδίο πολιτικής φλυαρίας, μετά τη διαφαινόμενη αποτυχία της κυβέρνησης να περάσει τον εκλογικό νόμο με 200 ψήφους ώστε να εφαρμοστεί από τις επόμενες εκλογές. Τώρα ανακαλύφθηκε το ζήτημα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας και εάν θα γίνεται με άμεση ή έμμεση ψηφοφορία. Οι φλυαρούντες για αυτό το ζήτημα δεν έχουν αντιληφθεί ότι η χώρα πρέπει να τρέξει με όλες τις δυνάμεις της για να αποφύγει την οριστική χρεοκοπία και προέχουν άλλες θεσμικές αλλαγές, από το εάν ο Πρόεδρος θα εκλέγεται από το λαό ή όχι. Καμιά φορά η σιωπή είναι προτιμότερη από την απεραντολογία.

«ΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ»

Χρόνια είχαμε να ακούσουμε ότι η ελληνική οικονομία είναι «θωρακισμένη». Το επανέλαβε την Παρασκευή ο Αλέξης Τσίπρας στην τελευταία του συνέντευξη, λέγοντας μάλιστα ότι, χάρη στο Μνημόνιο, αποφεύγουμε την αναταραχή στα χρηματιστήρια που έχει προκληθεί από το Brexit! Δηλαδή, ευτυχώς που δεν μπορούμε να δανειστούμε από τις αγορές επειδή τα επιτόκια ανεβαίνουν. Πρόκειται για αστείες θεωρίες. Η οικονομία βρίσκεται στην εντατική και είναι η πλέον ευάλωτη στις διεθνείς αναταράξεις είτε προέρχονται από το Brexit είτε από τα γεγονότα στην Τουρκία.

Διαβάστε περισσότερα στον Ελεύθερο Τύπο που κυκλοφορεί