Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Γιατί αυτός ο εναγκαλισμός δεν είναι μόνον συμβολικός. Αποτελεί τη δημόσια υπογραφή της συμφωνίας του Ιανουαρίου 2015 για την πιο ανίερη συμμαχία από Μεταπολιτεύσεως, η οποία έχει ως συνέπεια δύο πράγματα.

Το πρώτο: Αφορά στον Τσίπρα. Οσα χρόνια κι αν περάσουν, όσες φορές κι αν θα ζητήσει την ψήφο των πολιτών, κανείς δεν θα ξεχνά ότι επέλεξε να συνεργαστεί με κόμμα της ακρολαϊκής Δεξιάς προσβάλλοντας το αξιακό σύστημα της Αριστεράς, που υποτίθεται ότι εκπροσωπούσε.

Φυσικά, στην τριετή διακυβέρνηση επήλθε ώσμωση των δύο χώρων προκαλώντας ιδεολογική σύγχυση. Ο Αλέξης Τσίπρας απέδειξε ότι η στρατηγική του δεν είχε σχέση με την Αριστερά ούτε με τις ιδεολογικές αναζητήσεις της ούτε καν με το κοινωνικό της προφίλ. Τα Μνημόνια υπεγράφησαν. Οι συντάξεις πετσοκόβονται. Το μεροκάματο ξεφτιλίστηκε. Ομως ο στόχος της κατοχής της εξουσίας, με κάθε μέσο, με κάθε τρόπο, με κάθε πρακτική, επετεύχθη με υπογραφή Καμμένου.

Ο Τσίπρας χρωστάει την πρωθυπουργία του στον Καμμένο. Και ο εναγκαλισμός Καμμένου-Τσίπρα θα πάει ως το τέλος, ως ανάγκη. Πολλώ μάλλον που η αντιπολίτευση έχει κοινή, απαράβατη και δεδηλωμένη θέση: Κανένα κόμμα δεν είναι πρόθυμο να γελοιοποιηθεί ως διάδοχο των ΑΝ.ΕΛ. Κανείς αρχηγός δεν θέλει να είναι… Καμμένος.

Το δεύτερο: Αφορά στον Καμμένο. Ο Φίλης θέλησε να φορτώσει τη δημιουργία του στη Νέα Δημοκρατία. Αλλά ο Καμμένος είναι δημιούργημα του Αλέξη Τσίπρα. Τον επέλεξε, τον επέβαλε, τον έκανε υπουργό Εθνικής Αμυνας. Ο Καμμένος χρωστάει την πολιτική παρουσία του στον Τσίπρα. Κανείς πρωθυπουργός της Νέας Δημοκρατίας ή όποιου κόμματος, πλην ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα πρόσφερε ποτέ στον Καμμένο το υπουργείο Εθνικής Αμυνας. Και καθ’ υπερβολή ο Κώστας Καραμανλής τον έχρισε υφυπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας.

Οσοι περιμένουν ότι ο Καμμένος θα αποχωρήσει από την κυβέρνηση διαχωρίζοντας τη θέση του για το Μακεδονικό ή για την έρημη την πατρίδα ή για την καημένη τη μανούλα του κάνουν λάθος.

Ο Καμμένος έκαψε όλες τις γέφυρες πίσω του και έκλεισε όλες τις διεξόδους μπροστά του. Δεν τον θέλει κανείς για συνεταίρο. Και η πολιτεία του και οι επιλογές του και οι πράξεις του στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας θα ερευνηθούν. Αυτό αποτελεί προτεραιότητα για την επερχόμενη κυβέρνηση. Μετά το υπουργείο Εθνικής Αμυνας δεν έχει πλοίο, δεν έχει οδό, παρά μόνον να αποσυρθεί.

Με αυτές τις δύο παραδοχές, όποιες δηλώσεις κι αν γίνουν από Τσίπρα ή από Καμμένο δεν έχουν καμία αξία. Είναι απλό: Αν δεν ταιριάζεις, δεν συμπεθεριάζεις.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]