Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Το γεγονός ότι ο υπουργός Δικαιοσύνης βιάστηκε να προαναγγείλει τη μεταγωγή 52 υποδίκων στον Κορυδαλλό -μεταξύ αυτών και τον Κ. Γιαγτζόγλου, για χάρη του οποίου έγινε πενθήμερο «πάρτι ανομίας» σε αρκετές πόλεις- αποκαλύπτει τον πολιτικό χαρακτήρα της απόφασης του κ. Κοντονή και της κυβέρνησης.

Η «ΠΙΕΣΗ» που άσκησαν αντιεξουσιαστές και «συλλογικότητες», σπάζοντας βιτρίνες, καίγοντας αυτοκίνητα, κάνοντας καταλήψεις και εκφοβίζοντας δικαστικούς λειτουργούς, αποδείχθηκε αποτελεσματική. Η κυβέρνηση υπέκυψε και ουσιαστικά ικανοποίησε τα αιτήματα του απεργού πείνας και δίψας, ο οποίος κατηγορείται για το τρομοδέμα, που παρ’ ολίγον να στοιχήσει τη ζωή του Λ. Παπαδήμου. Προηγουμένως, ο αρμόδιος υπουργός, Ν. Τόσκας, περιέφερε την ανικανότητα και την απροθυμία της κυβέρνησης να διασφαλίσει την τάξη από κανάλι σε κανάλι, επιρρίπτοντας την ευθύνη για τη διάχυτη ανομία, τη μια στους αστυνομικούς, την άλλη στον Γ. Καμίνη και τέλος στον… Κ. Μητσοτάκη!

ΚΙ ΟΛΑ αυτά για να υπάρξει ένα προπέτασμα καπνού, ώστε να γίνει η «πολιτική συναλλαγή» με τους πρωταγωνιστές της ανομίας. Αλλά και εν προκειμένω, ο ερασιτεχνισμός της κυβέρνησης είναι παροιμιώδης. Αν ήταν δίκαιο και νόμιμο το αίτημα του Κ. Γιαγτζόγλου, θα μπορούσε να το ικανοποιήσει χωρίς ενοχές. Αν πάλι δεν ήταν, δεν είχε κανένα δικαίωμα -ως εγγυητής της ευνομούμενης πολιτείας- να δείξει ότι, είτε από αδυναμία είτε από «επιλεκτική ευαισθησία», υποκύπτει και «νομοθετεί» εκβιαζόμενη σε συνθήκες τρομοκρατίας. Στοιχειωδώς όφειλε, αν είχε πειστεί για το δίκαιο του αιτήματος, να επιλέξει μια οποιαδήποτε άλλη στιγμή για την ικανοποίησή του, εκτός από τη συγκεκριμένη!

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ εικόνα σοβαρού κράτους να υποκύπτει στους «εκβιασμούς της βαριοπούλας». Δεν εμπνέει κανένα αίσθημα ασφάλειας στον πολίτη η εικόνα μιας οικειοθελούς άτακτης υποχώρησης της κυβέρνησης. Δεν είναι στοιχειωδώς αποδεκτό να καταστρέφονται περιουσίες πολιτών -και μάλιστα σε συνθήκες παρατεταμένης κρίσης-και το κράτος να μην μπορεί να τις προστατεύσει. Γιατί; Γιατί ή δεν θέλει ή δεν μπορεί με τη συγκεκριμένη πολιτική καθοδήγηση.

Η ΟΠΟΙΑ, όμως, επιτρέπει τη μετατροπή του Κορυδαλλού σε «φόρουμ διαλόγου και συνεργασίας» μεταξύ ποινικών και τρομοκρατών. Τα αποτελέσματα αυτής της συνεργασίας έχουν γίνει ήδη αντιληπτά από οικογένειες θυμάτων, αλλά και από την κοινωνία.

Πόσος ύπνος ακόμα για την ΕΕ;

Τα αποτελέσματα των ιταλικών εκλογών ήρθαν σαν χαστούκι στο μισοκοιμισμένο πρόσωπο της Ευρώπης, που χαλάρωσε νομίζοντας ότι ξεμπέρδεψε με τον ευρωσκεπτικισμό.

Η νίκη που πέτυχαν το «Κίνημα 5 Αστέρια» και η «Λέγκα του Βορρά» είναι μεγάλη. Και ξαναφέρνει το «αντισυστημικό μπλοκ» και το ευρωσκεπτικιστικό ρεύμα στο προσκήνιο.

Η Ιταλία είναι η τρίτη σε μέγεθος οικονομία της Ε.Ε. Και ήρθε η ώρα της να δοκιμασθεί σοβαρά από τον άναρχο, ασυγκρότητο και κυρίως συναισθηματικό ευρωσκεπτικισμό.

Η κατάσταση της οικονομίας, οι υψηλοί φόροι και το κύμα των παράτυπων μεταναστών είναι οι τρεις λόγοι που «φούσκωσαν» τα «αντισυστημικά» κόμματα. Δεν λένε όλα αυτά τα κόμματα τα ίδια πράγματα, για τα ίδια θέματα. Αλλά αυτά τα θέματα λιπαίνουν το γόνιμο έδαφος του θυμού και του λαϊκισμού.

Η Ευρώπη ξανά ταρακουνιέται. Οσοι πίστεψαν ότι ο ευρωσκεπτικισμός βρίσκεται σε ύφεση, απλώς κατάλαβαν ότι έχουν κάνει λάθος. Είναι η ώρα να αντιδράσει, ξυπνώντας.

«Κίτρινη κάρτα» στον Δαβάκη…

Ενα βήμα πριν από τη διαγραφή βρέθηκε ο Θ. Δαβάκης το Σάββατο το βράδυ, όταν έγιναν γνωστές οι ρατσιστικές δηλώσεις του για τους Ρομά.

Ο Κ. Μητσοτάκης, που ήδη είχε ενοχληθεί από τις δηλώσεις του Λάκωνα βουλευτή, δέχθηκε εισηγήσεις για την άμεση διαγραφή του. Ο Θ. Δαβάκης ανασκεύασε κι όπως έλεγαν στην Πειραιώς, επειδή «δεν είχε ξαναδώσει δικαίωμα» αποφασίστηκε να του δοθεί μια ευκαιρία. Οι απόψεις για το αν σωστά ή λάθος δεν πήρε «κόκκινη κάρτα» ο παρεκτραπείς βουλευτής διίστανται μεταξύ των συνεργατών του Κ. Μητσοτάκη. Το βέβαιο είναι ότι πλέον ο Θ. Δαβάκης «παίζει» έχοντας πάρει κίτρινη κάρτα…

Η νύφη και ο γιος

Μετά τα επιδόματα ενοικίου, την ευνοιοκρατική μεταχείριση συγγενών και φίλων και το χτίσιμο κομματικού κράτους, δυο νέα περιστατικά πλήττουν καίρια το «ηθικό πλεονέκτημα» του ΣΥΡΙΖΑ. Η διπλοθεσία στο Δημόσιο της νύφης του Α. Τσίπρα -μετ’ υπερωριών μάλιστα- αλλά και η πρόσληψη του γιου του Δ. Παπαγγελόπουλου στα ΕΛ.ΠΕ. με μισθό προ κρίσης, αποτελούν το «κερασάκι στην τούρτα» της απληστίας που χαρακτηρίζει την κυβερνητική συμπεριφορά.

1,5 σελίδα η κατάθεση του μεσάζοντος

Διαβιβάστηκε χθες στη Βουλή, για να ενσωματωθεί στην υπάρχουσα δικογραφία, η κατάθεση του μεσάζοντος Β. Παπαδόπουλου.

Ο μεσάζων αποτελεί πρόσωπο-κλειδί στην υπόθεση της παρ’ ολίγον πώλησης όπλων στη Σ. Αραβία. Οι πληροφορίες και τα δημοσιεύματα που έχουν υπάρξει για την εμπλοκή του, γεμίζουν πάρα πολλές σελίδες.

Ωστόσο, προκαλεί εντύπωση η πληροφορία ότι η κατάθεση του Β. Παπαδόπουλου, δεξί χέρι του Π. Καμμένου σ’ αυτή την υπόθεση-σκάνδαλο, καταλαμβάνει μόλις… μιάμιση σελίδα. Το γεγονός καθίσταται ακόμα πιο εντυπωσιακό αν ληφθεί υπ’ όψιν το ρεπορτάζ της 23ης Φεβρουαρίου -οπότε και δόθηκε η κατάθεση- ότι η διάρκεια της παρουσίας του Β. Παπαδόπουλου «ξεπέρασε τις τρεις ώρες»!

Το όλο θέμα θα ήταν ακόμα πιο εντυπωσιακό αν δεν είχε προηγηθεί πολύωρη κατάθεση προστατευόμενου μάρτυρα στην υπόθεση Novartis, η οποία επίσης είχε «αποδώσει» ολιγοσέλιδο «επεξεργασμένο» αποτέλεσμα. Εύλογα τα ερωτήματα που γεννώνται, με σημαντικότερο, ίσως, αν και σ’ αυτή την υπόθεση έχουν ακολουθηθεί ανακριτικές «πρακτικές Novartis».

Απορίες

1. Οτι η ανάπτυξη του 2017 είναι μόνο 1,4% και δεν «γράφει 2 μπροστά», διευκολύνει την «καθαρή έξοδο»; Τι; Οχι;

2. Θα έχει άδικο ο κ. Λιαργκόβας να πει, «ανθ’ ημών Κουτεντάκης»;

Από την στήλη «ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]