Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Οι περισσότερες χώρες της ευρωζώνης σημειώνουν ρεκόρ αύξησης του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, με αποτέλεσμα το δημόσιο χρέος τους να υποχωρεί σε χαμηλά επίπεδα, ενώ τα ποσοστά ανεργίας έχουν επιστρέψει στα επίπεδα προ της κρίσης του 2008.

Αντιθέτως, η Ελλάδα χάνει τις ευκαιρίες τη μία μετά την άλλη. Στην τριετία 2015-2017 έχει σημειώσει τις χειρότερες επιδόσεις στο μέτωπο της ανάπτυξης, το χρέος έχει φτάσει στο 180% του ΑΕΠ, ενώ η ανεργία τους τελευταίους μήνες έχει σταθεροποιηθεί σε υψηλά επίπεδα κοντά στο 21%.

Και εκεί που ελπίζαμε ότι θα δούμε φως στην άκρη του τούνελ, έφυγε και ο υπουργός Οικονομίας Δημήτρης Παπαδημητρίου.

Το δυσάρεστο είναι ότι και ο διάδοχός του Γιάννης Δραγασάκης, αν και ξέρει καλά τους μηχανισμούς της αγοράς, δεν θα μπορέσει να φέρει την ανάπτυξη.

Το βασικότερο εμπόδιο στη λειτουργία της πραγματικής οικονομίας είναι η ίδια η κυβερνητική πολιτική. Πολύ απλά οι φόροι που επέβαλε ο κ. Τσίπρας έχουν πνίξει τους πάντες. Μισθωτούς, συνταξιούχους, επιχειρήσεις και επαγγελματίες.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. επέλεξε την υπερφορολόγηση προκειμένου να πετύχει τη δημοσιονομική προσαρμογή, διογκώνοντας ταυτόχρονα το κομματικό κράτος.

Οι προσλήψεις συνεχίζονται στον στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα, οι υπερωρίες στα γραφεία των μετακλητών τρέχουν κάθε μήνα, οι προϋπολογισμοί στις περισσότερες ΔΕΚΟ έχουν περάσει στο «βαθύ κόκκινο», η έννοια της «εξοικονόμησης» δεν υπάρχει πια στον δημόσιο τομέα.

Ολα αυτά κάποιος τα πληρώνει και επειδή οι δανειστές έχουν ξεκαθαρίσει ότι δεν θα βάλουν άλλα λεφτά ο κ. Τσίπρας έχει αυξήσει την έμμεση και άμεση φορολογία καταπνίγοντας κάθε αναπτυξιακή προσπάθεια και συρρικνώνοντας το διαθέσιμο εισόδημα των πολιτών.

Δυστυχώς όμως δεν έχουμε δει τα χειρότερα στην οικονομία. Οσο πλησιάζουμε προς τον Αύγουστο του 2018 τόσο περισσότερα μαθαίνουμε για το τι τελικά θα ισχύσει από τον Σεπτέμβριο. Ο κ. Δραγασάκης έχει μιλήσει για την ανάγκη να υπάρχει ένας «κουμπαράς» 18-19 δισεκατομμυρίων ευρώ ώστε να καλυφθούν οι μελλοντικές χρηματοδοτικές ανάγκες. Από πού θα βρεθούν τα χρήματα αυτά και πόσο θα κοστίσει στον Προϋπολογισμό ο νέος δανεισμός;

Τον Μάιο οι «θεσμοί» θα κρίνουν εάν ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% το 2019 θα είναι εφικτός και ανάλογα θα αποφασίσουν εάν η μείωση του αφορολόγητου ορίου στις 5.600 ευρώ θα ισχύσει το 2020 ή ένα χρόνο νωρίτερα, δηλαδή από τον Ιανουάριο του 2019.

Η οικονομία είναι γεμάτη αβεβαιότητες και το μόνο στοιχείο που μοιάζει βέβαιο είναι ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να φέρει βιώσιμη ανάπτυξη στη χώρα.

Η απόσταση μεταξύ γελοίου και μεγαλείου

Η απόσταση μεταξύ γελοίου και μεγαλείου είναι μόνο ένα βήμα, συνήθιζε να λέει ο Ναπολέων Βοναπάρτης και στο Μέγαρο Μαξίμου θα πρέπει να κατάλαβαν τη ρήση του Γάλλου στρατηλάτη. Η υπουργοποίηση του Φώτη Κουβέλη δεν ήταν απλώς πολιτικά λανθασμένη, καθώς επιστρατεύθηκε από τις αραχνιασμένες εφεδρείες ένας πολιτικός που έχει σούρει τα εξ αμάξης στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και αντιστρόφως. Η κίνηση του κ. Τσίπρα ήταν πολύ απλά αστεία και δεν πρέπει να απορεί κανείς γιατί αντιμετωπίσθηκε σκωπτικά από τα κόμματα της αντιπολίτευσης και με γέλια από τους πολίτες.

Ολοι γνωρίζουν ότι το χειρότερο για μία κυβέρνηση δεν είναι να τη βρίζουν αλλά να γελούν μαζί της. Ο ανασχηματισμός προσέφερε ένα απρόσμενο δώρο στη Νέα Δημοκρατία που απέκτησε μία ακόμη ευκρινή διαχωριστική γραμμή με τα παιχνιδίσματα του Μαξίμου.

Ζημιά 18% για όσους αγόρασαν ομόλογα

Το κλίμα στην αγορά ομολόγων δεν βελτιώνεται, καθώς οι ανησυχίες των επενδυτών λόγω της πολιτικής αναταραχής ανεβάζουν τα επιτόκια. Είναι χαρακτηριστικό ότι όσοι συμμετείχαν στην έκδοση του επταετούς ομολόγου με επιτόκιο 3,5% μετρούν ζημίες 18% μέσα σε διάστημα 30 ημερών.

Η κυβέρνηση επιμένει στη θεωρία της καθαρής εξόδου, αλλά αυτό δεν είναι υπόθεση ούτε του Στουρνάρα ούτε του ΔΝΤ. Οι αγορές θα πρέπει να κρίνουν εάν αξίζει να αγοράσουν επιτόκια από την Ελλάδα και η κυβέρνηση οφείλει να ξεκαθαρίσει από τώρα τι δαπάνη μπορεί να αντέξει, γιατί εάν το κόστος δανεισμού ξεφύγει, τότε η καθαρή έξοδος θα είναι και πανάκριβη. Σε κάθε περίπτωση, η εικόνα στις αγορές δεν είναι καλή και η περίοδος των χαμηλών επιτοκίων έχει πια απομακρυνθεί από τις οθόνες των επενδυτών.

O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]