Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Οκτώ συνεχόμενα χρόνια άγριων περικοπών σε μισθούς, συντάξεις, εφάπαξ, επιδόματα και βοηθήματα κάθε είδους έχουν φέρει τους πολίτες στα όρια της αντοχής τους. Και της υπομονής τους. Ηταν λοιπόν αναμενόμενο η αποκάλυψη ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αντί να περιορίσει τα προνόμια των βουλευτών τα επεξέτεινε και στα εξωκοινοβουλευτικά μέλη της κυβέρνησης χωρίς να βάζει «κόφτη» εισοδηματικών κριτηρίων, θα έφερνε αυτό που έφερε: Πολιτικό σεισμό.

Η βουλευτική αποζημίωση φτάνει τα 7.000 περίπου, συμπεριλαμβανομένων του μισθού, των δαπανών οργάνωσης γραφείου, της ταχυδρομικής ατέλειας και των εξόδων κίνησης. Oπως μάλιστα βλέπουμε στην ιστοσελίδα της Βουλής, υπάρχουν βουλευτές τεσσάρων κατηγοριών (Α, Β, Γ και Δ) με αντίστοιχες διακυμάνσεις στα ποσά των εξόδων κίνησης, αναλόγως δηλαδή αν είναι βουλευτές των Δωδεκανήσων ή της Αττικής. Από κει και πέρα, τα περισσότερα προνόμια είναι κοινά. Από τη χρήση υπηρεσιακών οχημάτων, μέχρι την (περίφημη) πια επιδότηση ενοικίου ή κάλυψης της διαμονής τους σε ξενοδοχεία, φοροαπαλλαγές, αποζημιώσεις για συμμετοχή σε επιτροπές κ.ά.

Στον αντίποδα έχουμε χιλιάδες μισθωτούς και συνταξιούχους να δυσκολεύονται να πληρώσουν το ενοίκιο ή τη δόση του δανείου τους, να καταθέτουν τις πινακίδες των οχημάτων τους, να κόβουν το φροντιστήριο των παιδιών τους, να βγαίνουν από το κοινωνικό τιμολόγιο ή να χάνουν το ΕΚΑΣ επειδή έχουν μερικές δεκάδες ευρώ πάνω από το όριο. Και φυσικά, δεν γνωρίζουμε κανέναν εκπαιδευτικό ή πυροσβέστη ή γιατρό που να διορίζεται εκτός τόπου διαμονής του και να του πληρώνει το κράτος το ενοίκιο. Αλλά υπάρχει πάντα ένα «αλλά»:

Το να βάλουμε όλους τους βουλευτές και τα κυβερνητικά στελέχη στο ίδιο κρεβάτι του Προκρούστη είναι το μόνο εύκολο. Δεν είναι όμως και το πιο σωστό. Η αποστολή του βουλευτή απαιτεί να είναι ενήμερος για τα πάντα, κάτι αντικειμενικά αδύνατο, άρα χρειάζεται επιστημονικούς συνεργάτες. Απαιτεί πολλές μετακινήσεις εντός και εκτός Ελλάδας, διατήρηση γραφείου, διαρκή ενημέρωση και δεν έχει ωράριο. Αν ο μισθός του πέσει ξαφνικά στα 1.000 ευρώ τότε απλά θα γίνονται βουλευτές και υπουργοί μόνο όσοι προέρχονται από οικονομικά και πολιτικά τζάκια. Εν κατακλείδι: Ολες οι στρεβλώσεις του συστήματος θα μπορούσαν να είχαν αμβλυνθεί αν θεσπίζονταν αυστηρότατα οικονομικά κριτήρια.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής