Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Είναι δυνατόν να υπάρχει κάποιος που να είναι μεγαλύτερος από 6 ετών και να μην αντιλαμβάνεται τι εστί νησιωτικότητα; Προφανώς όχι, ωστόσο ο τρόπος που οι ελληνικές κυβερνήσεις, και ειδικά η σημερινή, νομοθετούν άλλα δείχνει. Αφορμή αποτελεί ο νόμος για τη ριζική αναμόρφωση των υποθηκοφυλακείων της χώρας. Πρόκειται για την κατάργηση 286 άμισθων υποθηκοφυλακείων -όπου το Δημόσιο δεν πληρώνει τίποτα, ο υποθηκοφύλακας είναι ιδιώτης νομικός και παρακρατά κομμάτι των εσόδων για τα λειτουργικά και το κέρδος του- και τη δημιουργία 41 νέων έμμισθων -δηλαδή υπό την ευθύνη του κράτους- τα οποία προστίθενται στα 15 ήδη υπάρχοντα. Τελικό αποτέλεσμα 56 υποθηκοφυλακεία από 394 για το σύνολο της χώρας.

Τι σημαίνει αυτό για επιμέρους περιοχές; Στη Νάξο, για παράδειγμα, όπου θα είναι η έδρα του υποθηκοφυλακείου, εξυπηρετούνται οι κάτοικοι από δεκατρία νησιά (Νάξο, Σαντορίνη, Αμοργό, Ιο, Πάρο, Ανάφη, Αντίπαρο, Δονούσα, Ηρακλειά, Κουφονήσια, Σίκινο, Σχοινούσα και Φολέγανδρο), που μέχρι πρότινος εξυπηρετούνταν από επτά υποθηκοφυλακεία (Νάξου, Σαντορίνης, Αμοργού, Ιου-Φολεγάνδρου, Τραγαίας, Ανάφης και Σικίνου). Δηλαδή για δεκάδες πιστοποιητικά που απαιτούνται καθημερινά από νομικούς, πολιτικούς μηχανικούς, αρχιτέκτονες κ.ά., οι πολίτες θα πρέπει να μετακινούνται με την προβληματική ακτοπλοϊκή σύνδεση των νησιών και ενίοτε να διανυκτερεύουν μακριά από το σπίτι τους.

Και επειδή Ελλάδα δεν είναι μόνο τα νησιά, αντίστοιχα προβλήματα δημιουργούνται και στην ηπειρωτική Ελλάδα, όπως στην περίπτωση της Θήβας, όπου για ορισμένους κατοίκους απαιτείται η κάλυψη απόστασης μέχρι και 100 χιλιομέτρων! Την αντίθεσή τους με το νομοσχέδιο έχουν εκφράσει οι δικηγορικοί σύλλογοι της χώρας, η ΠΟΜΙΔΑ και πολλά δημοτικά συμβούλια.

Από την άλλη, υπάρχουν και εκείνοι που υποστηρίζουν ότι έτσι θα μπει μια τάξη σε ένα σχετικά ανεξέλεγκτο τοπίο, ενώ έχουν υπάρξει και καταγγελίες για σκάνδαλα με χαμένο το Δημόσιο. Στους υποστηρικτές είναι και οι εργαζόμενοι στα άμισθα υποθηκοφυλακεία, οι οποίοι βλέπουν να μετατρέπεται η εργασία τους σε μόνιμη. Ωστόσο, ακόμα και αν όντως υπάρχει κακοδιαχείριση σε κάποιες περιπτώσεις, η λύση είναι η κατάργηση όλων των υποθηκοφυλακείων της χώρας; Χωρίς μάλιστα να έχουν προβλεφθεί οι υποδομές που απαιτούνται, από τη στιγμή που μιλάμε για τίτλους ιδιοκτησίας και αρχειακό υλικό που φθάνει μέχρι και 200 χρόνια πίσω; Πού θα φυλαχθούν όλα αυτά τα αρχεία; Και με τι κόστος, αφού πλέον όλα τα έξοδα (λειτουργίας, φύλαξης, μισθοδοσίας κ.λπ.) περνούν στο κράτος;

Για μία ακόμα φορά η κυβέρνηση νομοθετεί με μια ακατανίκητη σκέψη: Πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι. Αρκεί να μεγαλώνει το Δημόσιο με αυτό που απομένει.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου