Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*
Εκτοτε το μόνο που έχει απομείνει από εκείνη την εποχή είναι τα επιθετικά κεφαλαία γράμματα και τα αμέτρητα θαυμαστικά που χρησιμοποιεί στις αναρτήσεις του. Η χρήση κεφαλαίων στο Ιντερνετ σηκώνει μεγάλη συζήτηση. Την προτιμούν οι οπαδοί του Αρτέμη Σώρρα, οι αρχαιολάτρες (αφού κεφαλαία έγραφαν οι ένδοξοι πρόγονοί μας), οι φωνακλάδες, οι αλαζόνες. Ο Παύλος Πολάκης συνδυάζει τις δύο τελευταίες αρετές στο έπακρον.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ, βέβαια, μόνο η ψηφιακή αποτύπωση των κραυγών Πολάκη ή η ένταση της φωνής του όταν βγαίνει σε τηλεοπτικά παράθυρα. Είναι η ίδια η γλώσσα που επιλέγει. «Τα μαγκώσανε και άρχισαν να κελαηδάνε». «Τα πιάσανε, τους πίεσαν και κελάηδησαν». «Θέλω να σε ακούω να το λες, Τασία,…”ενεργητική δωροληψία”… Εχω φτιάξει τέσσερα φύλλα σκώτι!!!». Το πολάκειο λεξικό ειδικεύεται σε λέξεις όπως «λουμπινιά», «ακροδεξιό γκρουπούσκουλο», «λαμόγια», «λαγούμια», «βοθροκάναλα». Θα πουν κάποιοι πως εδώ η Ελλάδα καίγεται από τα Μνημόνια και τις αντιλαϊκές πολιτικές, συνταράσσεται από σκάνδαλα και καταγγελίες διαφθοράς, οι πολίτες γονατίζουν από τα υπέρμετρα βάρη, την ευγένεια και τους καλούς τρόπους θα κοιτάξουμε; Θα πουν επίσης πως ο υπουργός Υγείας τα λέει σταράτα, δεν μασάει τα λόγια του, μιλά όπως θα μιλούσε κάποιος στο καφενείο. Αφού, λοιπόν, τα λέει σταράτα στο «Καφενείον η Ελλάς», θα λάβουμε κυριολεκτικά αυτά που λέει.
Ο ΠΑΥΛΟΣ ΠΟΛΑΚΗΣ, βουλευτής και υπουργός της ελληνικής Δημοκρατίας, εύχεται δύο πρώην πρωθυπουργοί της Ελλάδας και οκτώ πρώην υπουργοί να είναι ένοχοι για ενεργητική δωροληψία, για ξέπλυμα μαύρου χρήματος, για διαφθορά. Φτιάχνει καινούργιο συκώτι και μόνο που το σκέφτεται. Είναι σίγουρος για την ενοχή τους, το φωνάζει με κεφαλαία γράμματα και δεν αισθάνεται καθόλου άσχημα για αυτό. Το χαίρεται. Σε μια ιδεατή ή, έστω, σε μια κανονική χώρα, κανένας πολιτικός δεν θα χαιρόταν.
Ινάσιο Λούλα, ο «πρεσβευτής» του Καλού
Αντιθέτως, θα κατέβαζε τους τόνους, θα ζητούσε πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης, θα άφηνε ήσυχη και ανεξάρτητη τη Δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της. Θα ήταν προσεκτικός να μη βλάψει την τιμή και την υπόληψη συναδέλφων του, που στην τελική ανάλυση καμία κατηγορία δεν έχει απαγγελθεί εις βάρος τους. Θα προέτρεπε τους ψηφοφόρους του να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση και ψυχραιμία, θα τους υπενθύμιζε πως λαϊκά δικαστήρια και «κρεμάλες» στο Σύνταγμα δεν έχουν θέση σε ένα κράτος δικαίου όπως είναι η ελληνική Δημοκρατία. Αυτά θα συνέβαιναν σε μια κανονική χώρα.
Αντ’ αυτού έχουμε τον πολάκειο λόγο. Που κρίνει, δικάζει και καταδικάζει ως αυτόκλητος κατήγορος, δικαστής και εισαγγελέας, απολαύοντας μάλιστα της απόλυτης εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού και του ΣΥΡΙΖΑ.
ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ που δημιουργεί ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας δεν είναι μόνο θεωρητικής φύσεως ή διαδικαστικής. Δημιουργεί προβλήματα ουσίας. Ισχυρίζεται, λοιπόν, για την υπόθεση Novartis πως γνωρίζει τους προστατευόμενους μάρτυρες. Πώς γίνεται αυτό χωρίς να έχει προηγηθεί πρόσβαση στο υλικό της δικογραφίας, άρα παρέμβαση σε μια εν εξελίξει δικαστική έρευνα; Μιλούσε για εμπλοκή πολιτικών πριν φθάσει στη Βουλή η δικογραφία. Τι και αν προσπάθησε ο υπουργός Δικαιοσύνης, Σταύρος Κοντονής, να «μαζέψει» τις δηλώσεις Πολάκη, διαβεβαιώνοντας πως κανείς από την κυβέρνηση δεν μπορεί να γνωρίζει την ταυτότητα των μαρτύρων και πως «οι εικασίες δεν βοηθάνε». Φυσικά, ο κ. Κοντονής τυπικά τον εγκάλεσε, αφού στην ουσία και ο ίδιος ο υπουργός Δικαιοσύνης και ο αναπληρωτής Δ. Παπαγγελόπουλος και μια στρατιά υπουργών της κυβέρνησης κάνουν ακριβώς αυτό που κάνει και ο Πολάκης, όταν μιλούν για το «μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους». Το κάνουν όμως πιο κομψά. Χωρίς την πολάκειο αργκό, αλλά με την ίδια ακριβώς στόχευση.
Η ΣΚΑΝΔΑΛΟΛΟΓΙΑ είναι η προνομιακή αρένα του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι αυτή που φουσκώνει το αντισυστημικό κύμα που τους ανέβασε στον αφρό της εξουσίας. Είναι ο πολιτικός πολτός που ρίχνουν στην προεκλογική χύτρα για να «ισοφαρίσουν» τη χασούρα που είχαν στο Σκοπιανό. Θα χρησιμοποιήσουν όλους τους τρόπους για να τροφοδοτήσουν την οργή της πλατείας. Θα τη μετατρέψουν σε αρένα για να δώσουν θέαμα στον κόσμο. Ο Παύλος Πολάκης θα είναι η πιο δυνατή φωνή τους.
*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου
[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]