Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*
Αφού πρώτα είχε πει πως θα πρέπει να εκμηδενιστούν τα κονδύλια για εξοπλιστικά προγράμματα λόγω της οικονομικής κρίσης, κλήθηκε να απαντήσει αν μια τέτοια απόφαση θα εγκυμονούσε κινδύνους σε σχέση με την Τουρκία. Η απάντηση που τότε θεωρήθηκε… αφελής, ήταν κοφτή: «Θα το ρισκάρουμε».
ΤΕΛΙΚΑ ύστερα από σχεδόν τρία χρόνια διακυβέρνησης της πρώτης φοράς Αριστεράς αποδεικνύεται πως το «θα το ρισκάρουμε» δεν ήταν απλά μια ατάκα που ξέφυγε κατά λάθος από τον Γιάννη Μπαλάφα. Το «θα το ρισκάρουμε» αποτελεί τη βασική στρατηγική, το τζογαδόρικο δόγμα του ΣΥΡΙΖΑ. Με αυτό τον τρόπο αντιμετωπίζει σχεδόν όλα τα ζητήματα και απλά περιμένει πού θα κάτσει η μπίλια. Δίχως να υπολογίζει τις συνέπειες στην περίπτωση που δεν κάτσει η μπίλια.
Ινάσιο Λούλα, ο «πρεσβευτής» του Καλού
ΤΟ ΠΡΩΤΟ και πιο καταστροφικό παράδειγμα αυτού του δόγματος το βίωσε η χώρα κατά τη διάρκεια του πρώτου εξαμήνου του 2015. Ο Αλέξης Τσίπρας, που τότε έσκιζε τα Μνημόνια, τοποθέτησε τον μεγαλύτερο οικονομολόγο – τζογαδόρο στη θέση του υπουργού Οικονομικών. Μαζί με τον Γιάνη Βαρουφάκη έπαιξαν το μέλλον της Ελλάδας στα ζάρια. Η χώρα έφτασε ένα βήμα από την έξοδο από την ευρωζώνη, οι τράπεζες έβαλαν λουκέτο, η πραγματική οικονομία έπεσε σε κώμα. Και μόλις το Μαξίμου διαπίστωσε πως δεν έκατσε η μπίλια, τότε υπέγραψε το πλέον επώδυνο Μνημόνιο στα χρόνια της κρίσης. Οι συνέπειες του… ρίσκου ήταν βαρύτατες και οι πολίτες θα τις πληρώνουν για πολλά ακόμα χρόνια.
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ αποφάσισε να το… ρισκάρει και κατά τη διάρκεια των δύο πρώτων αξιολογήσεων του Μνημονίου. Αποτέλεσμα; Η οικονομία βούλιαξε ακόμα πιο βαθιά και οι βουλευτές της συγκυβέρνησης ψήφισαν βαριά μέτρα που θα εφαρμοστούν έως το 2022.
ΚΑΙ τώρα φάνηκε πως στο Μαξίμου δεν έχουν πρόβλημα να το… ρισκάρουν ακόμη και στα Ελληνοτουρκικά. Προσκάλεσαν δίχως λόγο και αιτία τον Ταγίπ Ερντογάν. Χωρίς πρώτα να έχουν προβεί σε εκείνες τις διπλωματικές ενέργειες που θα διασφάλιζαν τις απαραίτητες εγγυήσεις, ώστε τουλάχιστον να μην οδηγηθούν σε φιάσκο. Τελικά, επέτρεψαν στον Τούρκο πρόεδρο να αμφισβητήσει τη Συνθήκη της Λωζάννης, τη Θράκη και το Αιγαίο και στη συνέχεια έτρεχαν να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα.
ΑΠΟΤΕΛΕΙ υποχρέωση κάθε κυβέρνησης να προνοεί για τις συνέπειες που μπορεί να υπάρξουν από κάθε απόφασή της, πάντα με γνώμονα το συμφέρον της χώρας και των πολιτών. Δεν αρμόζει σε πολιτικούς που θέλουν να ασκούν εξουσία να κινούνται με την προκλητική φιλοσοφία σε στιλ «θα το ρισκάρουμε». Γιατί είναι γνωστό τοις πάσι ότι από τον τζόγο δεν βγήκε κανείς κερδισμένος…
Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου