Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Τι δηλοί ο μύθος; Οτι οι Γάλλοι αγαπούν τους μεταρρυθμιστές, αλλά όχι τις μεταρρυθμίσεις. Ιδίως όταν τους αναστατώνουν τη ζωή, μειώνουν την αγοραστική τους δύναμη και το επίπεδο κρατικής προστασίας – και ανοίγουν μπροστά τους ένα αβέβαιο μέλλον σε ένα σκληρό, ανταγωνιστικό κόσμο.

Το «φαινόμενο Μακρόν» επαναλαμβάνεται στην Αργεντινή, όπου εδώ και δύο χρόνια ο φιλελεύθερος μεταρρυθμιστής πρόεδρος Μαουρίσιο Μάκρι είχε τα χέρια δεμένα από τις μαζικές αντιδράσεις συνδικάτων και κινημάτων στη λήψη όντως αντιλαϊκών μέτρων για να μειώσει τα ελλείμματα και να φέρει επενδύσεις. (Στην ατζέντα του βρίσκεται η κατάργηση βασικών κοινωνικών επιδομάτων, η απελευθέρωση εξαγωγών κρέατος κ.λπ.)

Στις ενδιάμεσες εκλογές Βουλής-Γερουσίας ο υποψήφιος του Μάκρι κατατρόπωσε στην επαρχία του Μπουένος Αϊρες την πρώην πρόεδρο Κριστίνα Φερνάντες ντε Κίρχνερ, ψαλιδίζοντας τις ελπίδες της για το 2019. Ο απρόσμενος θρίαμβος της παράταξης «Cambiemos» («Ας αλλάξουμε») στις επαρχίες Κόρδοβα, Σάντα Φε και Μεντόζα αναπτέρωσε το ηθικό του φιλελεύθερου προέδρου, κάνοντάς τον να αποφανθεί χθες χαμογελαστός ότι «η Αργεντινή κατανίκησε το φόβο των μεταρρυθμίσεων». Στο βάθος δεν παύει να ανησυχεί, γνωρίζοντας πως η νίκη του οφείλεται στην πολυδιάσπαση του περονικού στρατοπέδου και όχι στο ότι οι Αργεντινοί απέβαλαν το λαϊκισμό από το αίμα τους.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου