Γράφει ο Γιώργος Μιχαηλίδης*

Το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών έδειξε πως οι κωλοτούμπες της Μέρκελ στην εξωτερική πολιτική τα τελευταία χρόνια, δεν ξεχάστηκαν από τους Γερμανούς ούτε σκεπάστηκαν κάτω από το χαλί της επιβλητικής της παρουσίας.

Το 13% της AfD δεν αποτελεί έκπληξη για τους υποψιασμένους. Το «σοκ», έρχεται από το ότι είναι το υψηλότερο ποσοστό στην Γερμανία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μετά μάλιστα, από ένα μεγάλο κύμα που σαρώνει πολλές χώρες στην Ευρώπη, το οποίο η ίδια η Γηραιά Ήπειρος αρνείται να δει.

Μετά την, Ελλάδα, την Ιταλία, την Αυστρία, την Γαλλία και, τώρα την Γερμανία, τώρα ήρθε τελικά η ώρα να συνειδητοποιήσουμε πως ο πολιτικός διάλογος έχει μετατοπιστεί για τα καλά στο γήπεδο των ακροδεξιών.

Μετατράπηκαν σε ρυθμιστές της πολιτικής ατζέντας αναγκάζοντας ολοένα και περισσότερους κεντροδεξιούς ηγέτες να προσαρμόσουν τον λόγο και τις πράξεις τους σε μία προσπάθεια να περιορίσουν τις διαρροές των παρατάξεών τους.

Αυτό μέχρι στιγμής μπορεί να έχει μερικά κάποια αποτελέσματα, δημιούργησε όμως ένα δεδικασμένο άνευ προηγουμένου για την μεταπολεμική Ευρώπη, την εδραίωση των ακροδεξιών ως ισότιμων συνομιλητών.

Η ίδια η Άνγκελα Μέρκελ παραδέχθηκε τις ευθύνες της για την άνοδο της AfD λέγοντας πως ως καγκελάριος φυσικά και φέρει ευθύνη. Η Μέρκελ, όμως, και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι ηγέτες των παραδοσιακών παρατάξεων, βρίσκονται μπροστά σε ένα μεγάλο δίλημμα: Ή θα καταλάβουν πως το μοντέλο της ασύδοτης πολυπολιτισμικότητας πεθαίνει, ή θα εξαφανιστούν από τον χάρτη.

Είναι πλέον ολοφάνερο πως οι Ευρωπαίοι πολίτες κάτω από την δαμόκλειο σπάθη του κλίματος τρομοκρατίας και των μέτρων λιτότητας δεν συμμερίζονται την άποψη πως οι μεταναστευτικές ροές θα λύσουν το δημογραφικό και οικονομικό πρόβλημα.

Στρέφονται, λοιπόν, καταφανώς προς την ακροδεξιά είτε από άποψη είτε ως τιμωρητική επιλογή, καταποντίζοντας τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα που αδυνατούν από την φύση τους να συμμετάσχουν στην κούρσα της πατριωτικής ρητορικής που επιβάλλουν οι ακροδεξιοί.

Το θέμα ξεφεύγει από τους απλούς αριθμούς. Άλλωστε όπως εκτιμούν οι αναλυτές, εάν το SPD γίνει αξιωματική αντιπολίτευση –που δεν φαίνεται να έχει και διαφορετική επιλογή- τότε η AfD δεν θα έχει κάποια ουσιαστική εξουσία στην Budestag. Θέσεις σημαντικές δεν θα καταλάβει, ούτε θα μπορεί να περάσει νόμους και να αμφισβητήσει επί της ουσίας τις κυβερνητικές επιλογές.

Το θέμα λοιπόν είναι πως η AfD θα έχει λόγο, πολίτες θα την ακούν και θα μπολιάζει την κοινωνία της με την μισαλλόδοξη ρητορική της. Και ποιος ξέρει, εάν η Ευρώπη εξακολουθεί να αγνοεί τις αντιδράσεις των πολιτών της και αποφασίζει για αυτούς χωρίς αυτούς τότε ίσως μοιάζει σε μερικά χρόνια πολύ πιο ελκυστική για πολλούς περισσότερους Γερμανούς.

*Ο Γιώργος Μιχαηλίδης  είναι διευθυντής σύνταξης του EleftherosTypos.gr

Ακολούθησέ τον στο Facebook και στο Twitter