Γράφει ο Κωνσταντίνος Στάσης*

Ονειρευόμουν το μέλλον: Σπουδές, νέες γνώσεις, νέες προοπτικές, νέες φιλίες, νέες εμπειρίες. Αυτό για το οποίο μόχθησα τα προηγούμενα χρόνια είχε γίνει πραγματικότητα, ήμουν πλέον φοιτητής.

Ξεκινώντας διαπίστωσα ότι τα πράγματα δεν ήταν τόσο ιδανικά. Στο ΤΕΙ επικρατούσαν δυνάμεις ακραίου οπισθοδρομσμού που δημιουργούσαν εμπόδια σε κάθε προσπάθεια εκσυγχρονισμού. Από τη μια οι κόκκινοί οι δήθεν «προοδευτικοί – αριστεροί» που έβαζαν φραγμούς σε κάθε τι καινοτόμο. Από την άλλη οι πρασινοφρουροί που λειτουργούσαν με ακραία ρουσφετολογικές μεθόδους «παλιού ΠΑΣΟΚ», υποβαθμίζοντας της ακαδημαϊκή διαδικασία. Και κάπου μέσα σ’ όλους αυτούς η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ.

Μια πολιτική οργάνωση, που έκανε τη διαφορά. Μιλούσαν για την πρόταση παιδείας που είχαν ετοιμάσει, το γνωστό και ως παιδεία 2020, για το όραμα τους για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Μιλούσαν για κατάργηση του Ασύλου ανομίας, την σύνδεση της εκπαιδευτικής διαδικασίας με την αγορά εργασίας, εξωστρέφεια, έρευνα, καινοτομία, ιδιωτική χρηματοδότηση, σύγχρονη φοιτητική μέριμνα, ίδρυση μη κρατικών ιδρυμάτων και μια σειρά από άλλες προτάσεις που κάνεις άλλος δεν τολμούσε να πει.

Κάπου εκεί αποφάσισα να συμμετέχω και εγώ σ’ αυτή τη προσπάθεια. Έτσι εντάχθηκα στη ΔΑΠ προσπαθώντας να βάλω ένα λιθαράκι στη προσπάθεια για να κάνουμε το ΤΕΙ καλύτερο, να συμβάλω ώστε να γίνει ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό ίδρυμα. Όπως ακριβώς το ονειρευόμουν πριν την εισαγωγή μου.

Διαπίστωσα ότι υπήρχαν πολλές παθογένειες στον φοιτητικό συνδικαλισμό. Δεν έβγαιναν κοινά εκλογικά αποτελέσματα, δεν υπήρχε ένα κεντρικό συντονιστικό όργανο, μεγάλη μερίδα της κοινωνίας απαξίωνε την ενασχόληση με τις παρατάξεις, οι σύλλογοι δεν έδιναν λύση σε ουσιαστικά θέματα, πολλές φορές υπήρχε αδράνεια, η συμμετοχή χρόνο με το χρόνο μειωνόταν και άλλα τόσα.

Η ΔΑΠ και τότε δεν έμεινε αδρανής. Ήδη από το 2011 διαβουλεύτηκε, μελέτησε τις καλές πρακτικές από το εξωτερικό, εντόπισε τις παθογένειες, έλαβε υπόψη τη γνώμη των φοιτητών και συνδιαμόρφωσε μια συνολική και τεκμηριωμένη πρόταση. Έτσι πρότεινε τη Σύσταση Εθνικού Συμβουλίου Φοιτητών, τη διεξαγωγή εκλογών με δικαστικούς αντιπροσώπους, προσωποπαγείς θέσεις στα Δ.Σ., συλλόγους με νόμιμα καταστατικά, σύσταση επιστημονικών επιτροπών φοιτητών, συνεργασία με την αγορά και την τοπική κοινωνία και τόσες άλλες προτάσεις που αν είχαν εφαρμοστεί θα έκαναν τους συλλόγους πολύ πιο δημοκρατικούς και αξιόπιστους. Ενώ οι πρωτοπόρες προτάσεις δεν σταμάτησαν εκεί.

Συνεχίσαμε καταθέτοντας την κοινωνική πρόταση παιδείας, μιλήσαμε για τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να γίνουν, για το πώς θα λυθούν σωρεία θεμάτων καθημερινότητας των φοιτητών και άλλα πολλά.

Όλη αυτή η προσπάθεια άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά το 2011 όταν η πρόταση της ΔΑΠ για κατάργηση του Ασύλου έγινε πράξη. Αυτό το αναχρονιστικό πλαίσιο ανήκε πια στο παρελθόν, ενώ έγιναν και πολλά άλλα βήματα μπροστά προς τη σωστή κατεύθυνση. Αυτό μας έδωσε δύναμη ότι οι κόποι μας δεν θα πήγαιναν χαμένοι.
Σήμερα, 6 χρόνια μετά έρχεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για να μας γυρίσει πίσω. Με το νομοσχέδιο Γαβρόγλου επιχειρεί να επαναφέρει τα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα στη δεκαετία του 80. Οπισθοδρόμηση όπως ακριβώς την είδα από τους «κόκκινους» δήθεν αριστερούς όταν μπήκα στο ΤΕΙ. Ρουσφετολογία τύπου παλιού ΠΑΣΟΚ. Μόνο που τώρα δε γίνεται από παρατάξεις μέσα στο ΤΕΙ, άλλα από την επίσημη κυβέρνηση.

Μέσα σ’ όλο αυτό το σκηνικό, ένα είναι το συμπέρασμα: Τώρα χρειαζόμαστε τη ΔΑΠ ισχυρή περισσότερο από ποτέ. Τώρα που οι καταληψίες είναι στην εξουσία, τώρα που πάμε βήματα πίσω, η ΔΑΠ πρέπει να είναι αυτή που θα βγει μπροστά και να υπερασπιστεί το αυτονόητο.

Στη προσπάθεια αυτή ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι αρωγός. Υιοθετώντας τη θέση της ΔΑΠ για σύσταση Εθνικού Συμβουλίου Φοιτητών, άρα και κυβερνητική θέση της επόμενης κυβέρνησης, μας δίνει κουράγιό να συνεχίσουμε. Όλοι μαζί θα δώσουμε τη μάχη, μέσα από τα όργανα μας, μέσα στα αμφιθέατρα ώστε η ΔΑΠ να συνεχίσει να πρωτοπορεί και στο μέλλον. Η ΔΑΠ πρέπει να επανιδρυθεί σε νέα βάση, να βγει και πάλι μπροστά, να αφήσει πίσω όσες παθογένειες μπορεί να υπάρχουν και να δώσει στο Φοιτητικό Κίνημα την αξιοπιστία και την σοβαρότητα που χρειάζεται. Το επόμενο διάστημα θα ανοίξει αυτή η συζήτηση και η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ΤΕΙ θα είναι παρόν.

Θα δώσουμε τη μάχη ώστε οι πρωτοετείς των επόμενων γενεών να βρουν Πανεπιστήμια και ΤΕΙ πολύ καλύτερα από αυτά που βρήκαμε εμείς. Και θα τα καταφέρουμε.

*Ο Κωνσταντίνος Στάσης είναι γραμματέας της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ΤΕΙ