Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Εκτοτε η άποψή του πως είναι θεμιτή «η τοποθέτηση στον κυβερνητικό μηχανισμό ανθρώπων που πιστεύουν στο πολιτικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ, το έχουν επεξεργαστεί, παλεύουν για αυτό και έχουν τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα για να το φέρουν εις πέρας» δεν είναι πλέον άποψη. Είναι κυβερνητική πρακτική που μεταφράζεται σε στρατιές μετακλητών και ημετέρων επικεφαλής οργανισμών επειδή έχουν μαζέψει τα απαιτούμενα κομματικά ένσημα.

Ο διορισμός της κ. Βέρθας Ευθυμιάδου στο πολιτικό γραφείο του υπουργού Υποδομών και Μεταφορών, Χρήστου Σπίρτζη, έχει όλα τα προαπαιτούμενα. Ισως όχι τα τυπικά προσόντα, αφού, σύμφωνα με το βιογραφικό της, έχει σπουδάσει Μουσική, αλλά σίγουρα τα ουσιαστικά, αφού πιστεύει στο πολιτικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ και παλεύει για αυτό. Ας δούμε το βιογραφικό της έτσι όπως το έγραψε η ίδια την περίοδο που ήταν υποψήφια δημοτική σύμβουλος με τον ΣΥΡΙΖΑ Πεντέλης: Καθηγήτρια πιάνου-παιδαγωγός, έχει διδάξει σε ωδεία της Αττικής και στο Πνευματικό Κέντρο Πεντέλης και έχει συμβάλει στα κοινά ως εκλεγμένη στους Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων από διάφορες θέσεις.

Στην προϋπηρεσία της πρέπει να προσθέσουμε και το σύντομο πέρασμά της από τον ΟΑΣΑ, όπου πήρε με απευθείας ανάθεση το έργο της μουσικής επιμέλειας στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς για το διάστημα Οκτωβρίου-Δεκεμβρίου 2016. Το φάλτσο στην υπόθεση είναι ότι, αν και η ίδια παρέδωσε εμπρόθεσμα τις μουσικές επιλογές της, δεν τις ακούσαμε ποτέ, αφού τελικά ο Οργανισμός αντιλήφθηκε πως έχει άλλα προβλήματα να λύσει και δεν προλαβαίνει να ασχοληθεί με τα τραγούδια.

Επειδή όμως ο αγώνας της Αριστεράς συνεχίζεται και κανείς αγωνιστής δεν περισσεύει, η κυβέρνηση αποφάσισε να την αξιοποιήσει σε άλλο πόστο, με το διορισμό της στο γραφείο του κ. Σπίρτζη. Οπως διευκρινίζεται στο ΦΕΚ, θα είναι έμμισθη, σε αντίθεση με τον αμισθί διορισμό του κ. Στέλιου Παππά. Θυμίζουμε ότι το γνωστό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, οικονομολόγος και πατέρας του υπουργού Ψηφιακής Πολιτικής Νίκου Παππά, διορίσθηκε πρόεδρος στον κρατικό ΟΑΣΘ, με βασικότερο προσόν την κομματική του προσφορά. Το διευκρίνισε, άλλωστε, με γραπτή του δήλωση, ο υπουργός Επικρατείας, Αλέκος Φλαμπουράρης: «Είναι ξεκάθαρο ότι πρόκειται για μια επιλογή μάχης, ενός αγωνιστή της Αριστεράς που για πάνω από 55 χρόνια βρίσκεται αδιαλείπτως στα κινήματα και παλεύει για μια καλύτερη κοινωνία».

Για αυτή την καλύτερη κοινωνία, έτσι όπως την οραματίζεται η πρώτη φορά Αριστερά, έχουν αγωνιστεί αδιαλείπτως στα κινήματα και άλλοι. Ανάμεσά τους ο κ. Νίκος Καρανίκας ως σύμβουλος στρατηγικού σχεδιασμού στο γραφείο του πρωθυπουργού. Το «νέο ελληνικό κράτος» που λανσάρει τελευταίως ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο καινούργιος ευφημισμός της χώρας. Ενα κόμμα που ως αντιπολίτευση σνόμπαρε την αξιολόγηση και ως κυβέρνηση σνομπάρει την αριστεία επικαλείται τώρα την αξιοκρατία. Την ώρα που στο Εθνικό Τυπογραφείο δουλεύουν υπερωρίες για να προλάβουν τα ΦΕΚ με τους διορισμούς, ο πρωθυπουργός καταγγέλλει την οικογενειοκρατία και τους διορισμούς φίλων και συγγενών.

Είναι προφανές πως η κριτική που ασκείται σε αυτά τα πρόσωπα, όπως και σε άλλα που στα 2,5 χρόνια διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ κλήθηκαν να στελεχώσουν το Δημόσιο επιλεγόμενα από την κομματική επετηρίδα, δεν είναι προσωπική, αλλά πολιτική. Οπως ακριβώς και οι νόμιμες κατά τα άλλα τοποθετήσεις τους. Ωστόσο, από την ανάγκη του κυβερνητικού επιτελείου να έχει δίπλα του ανθρώπους που μοιράζονται το ίδιο ιδεολογικό φορτίο μέχρι τη δημιουργία ενός κλειστού κομματικού κράτους και ενός μεγάλου πελατειακού Δημοσίου υπάρχει μεγάλη απόσταση, η οποία καλύπτεται μόνο με ισχυρές δόσεις πολιτικής αλαζονείας, στρατιές μετακλητών και χιλιάδες συμβασιούχους. Οι τελευταίοι, ως όμηροι ενός πολέμου με λάφυρο την κατάκτηση του ίδιου του κράτους.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής