Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Γιατί η ανακοίνωση περιορίστηκε να απαντήσει στα επίμονα δημοσιεύματα περί μετακίνησης Τσακαλώτου λόγω ανασχηματισμού και όχι σε εκείνα που αναφέρονται π.χ. στον απολογητή πάσης κυβερνητικής νόσου και μ… «Κόπι Πάστε»; Ή στον διακρίνοντα στις πυρκαγιές «συνωμοσία αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης» Φάμελο; Ή στον επικίνδυνο για την προστασία του πολίτη Τόσκα; Ή και ακόμη στα δημοσιεύματα που σχολιάζουν επώδυνα τον μπροστάρη στη μάχη εναντίον της επένδυσης στις Σκουριές; Αλλωστε και ο Τσίπρας προτιμά τον Σταθάκη -κατά δήλωσή του στον ΓιάΝη- «να σαπίζει στα ορεινά της Βουλής».

Απλή η απάντηση. Η ανάληψη του θώκου του υπουργείου Οικονομικών, σε ενδεχόμενο ανασχηματισμό, από τον οποιονδήποτε, σηματοδοτεί και τον οδικό χάρτη του Αλέξη Τσίπρα ως την κάλπη. Το προεκλογικό δόγμα του Ανδρέα Παπανδρέου «Tσοβόλα, δώσ’ τα όλα» στοιχειώνει κάθε ανασχηματισμό, που έχει στον ορίζοντά του εκλογική αναμέτρηση.

Η ανάγκη ανασχηματισμού του κυβερνητικού επιτελείου μπορεί να προτάσσεται όλο και πιο εμφατικά από τα ΜΜΕ, φίλια και αντιπολιτευόμενα. Μπορεί να συζητείται στο περιστύλιο της Βουλής από τους παρατρεχάμενους των υπουργών καθότι η αποπομπή του πολιτικού προϊσταμένου τους σημαίνει και τον άμεσο παροπλισμό τους. Μπορεί να απασχολεί τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ιδίως τα συγκροτούντα την επονομαζόμενη «ομάδα Τσακαλώτου». Ακόμη, μπορεί να προωθείται από τους εταίρους ΑΝ.ΕΛ. που επιθυμούν κυβερνητικά πόστα πριν από τον εκλογικό καταποντισμό τους. Ομως, αυτή η συζήτηση περί ανασχηματισμού έχει λαθεμένη αφετηρία: Το ζήτημα δεν είναι αν ο ανασχηματισμός μπορεί να προσφέρει χάρη χρόνου, ανακόπτοντας τον κατωφερή δρόμο της κυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου. Το ζήτημα θαρρώ πως είναι αν πράγματι έχει την ευχέρεια ο Αλέξης Τσίπρας να ανασυντάξει την κυβέρνησή του, αφενός με στελέχη που να ορκίζονται πίστη στον ίδιο και στις επιλογές του και αφετέρου αν διαθέτει στον «πάγκο» στελέχη που η υπουργοποίησή τους θα σημάνει ότι διδάχθηκε από τα κολοσσιαία λάθη του.

Τι μπορεί να επιτύχει ο Τσίπρας με τον ανασχηματισμό;

Πρώτη υπόθεση εργασίας: Ο Αλέξης Τσίπρας κατάλαβε ότι χρέωσε, σε δυο χρόνια, τον ατυχή ελληνικό λαό με τερατώδη ποσά και κατασπατάλησε τη διεθνή αξιοπιστία της χώρας κατά το δυσμενέστερο τρόπο! Οπότε με τις εφεδρείες που διαθέτει θα προχωρήσει γρήγορα και αποτελεσματικά στα προαπαιτούμενα για να μην εκτροχιαστεί και η τρίτη αξιολόγηση. Ετσι, θα μπορεί να προβάλλει με την προπαγάνδα του, σε ευρύτερο κοινό πέραν της αριστερής πελατείας του, «φιλοευρωπαϊκό έργο». Επωφελές και για τον ιδεολογικά ασύμβατο εταίρο του. Ο Καμμένος προεκλογικά θα προπαγανδίζει ότι αποτέλεσε το φρένο στην αριστερή κυβέρνηση και χάριν αυτού διεσώθησαν η… πατρίς, η θρησκεία και η οικογένεια.

Δεύτερη υπόθεση: Ο Αλέξης Τσίπρας θα τα παίξει όλα για όλα. Λεηλασία της ΔΗ.ΣΥ. ή του ΚΚΕ δεν θα επιτύχει. Επομένως, θα ανακρούσει πρύμναν στη μερκελιστική πορεία του και θα πουλήσει «νεοευρωαντάρτικο» στους αριστερούς που ξέμειναν στο «ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος του 2015, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ο Καμμένος δεν έχει άλλη λύση παρά να τον… καταγγείλει για αναξιοπιστία και ό,τι πιάσει!

Η δεύτερη υπόθεση, με τη νεοαριστερή θεματική, μου φαίνεται και η πιθανότερη, αν ο Αλέξης Τσίπρας αποτολμήσει ανασχηματισμό.

Πάντως, αν συνεχίσει με το παρόν σχήμα, θα συρθεί ως τις εκλογές όπου τον μεν ΣΥΡΙΖΑ θα ξεσχίσουν τα δρεπανηφόρα της αντιπολίτευσης, τον ίδιον δε οι Αρπυιες της Κουμουνδούρου.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου