Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες θυμόμαστε με οργή τον ρόλο του στην καταστροφή του Κυπριακού Ελληνισμού. Είναι ένα ζήτημα που ούτε ο ίδιος θέλει να θίγει, αλλά κατά τα λοιπά είναι λαλίστατος. Ωσπου να του βγει η ψυχή, ο 94χρονος διπλωμάτης θα διπλοκοσκινίζει τα τεκταινόμενα στη γεωπολιτική σκακιέρα – με εξαιρετική ομολογουμένως ευθυβολία για την ηλικία του.

Στο τελευταίο του άρθρο στην ιστοσελίδα CapX, ο πρώην επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ προειδοποιεί πως η Δύση αντιμετωπίζει δυσεπίλυτα στρατηγικά διλήμματα στη Μεσανατολική σκακιέρα, όπου δεσπόζουν τέσσερα διαλυμένα κράτη (Συρία, Ιράκ, Λιβύη, Υεμένη) κι ένα δομικά ασταθές που ρέπει στον ισλαμισμό (Τουρκία).

«Τι θα συμβεί μετά την ήττα του ISIS, την οποία επιδιώκουν το Ιράν μαζί με αντίπαλα σουνιτικά κράτη; Οι εκτάσεις θα περάσουν στον έλεγχο σουνιτών ή σε σιίτες φιλικούς προς το Ιράν, που θα του επιτρέψουν να εγκαθιδρύσει μια αυτοκρατορία από την Τεχεράνη ως τη Βηρυτό;», διερωτάται η αλεπού της αμερικανικής διπλωματίας. Κατά τον Κίσινγκερ, Ρώσοι και Αμερικανοί δεν έχουν κατασταλάξει αν θα συνεργαστούν ή θα συγκρουστούν για τον έλεγχο της περιοχής. Το πρόβλημα της Δύσης είναι ότι δεν έχει ξεκάθαρη πολιτική απέναντι στην Τουρκία ούτε επεξεργασμένο γεωπολιτικό σχέδιο για την περιοχή. Αν λοιπόν οι ΗΠΑ και άλλες δυτικές δυνάμεις αποσυρθούν ψυχικά ή και σωματικά το κενό θα καλύψουν Κίνα και Ινδία μαζί με τη Ρωσία, που δεν έχουν την πολυτέλεια του χάους στην περιφέρειά τους. «Κι αυτό», κατά τον Κίσινγκερ, «θα σημαίνει ανατροπή των σταθερών της παγκόσμιας πολιτικής των τελευταίων αιώνων».

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου