Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Ο ΣΟΪΜΠΛΕ ήθελε τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα προκειμένου να μη δημιουργηθεί κανένα πολιτικό πρόβλημα για την κυβέρνηση Μέρκελ στην τελική ευθεία προς τις εκλογές του Σεπτεμβρίου. Το πέτυχε με τον καλύτερο τρόπο για τα γερμανικά συμφέροντα. Η Λαγκάρντ ανακοίνωσε τη συμμετοχή του ΔΝΤ χωρίς να βάζει χρήματα με μία διαδικασία που είχε ακολουθήσει το Ταμείο τις δεκαετίες του ’80 και του ’90 σε κάτι αφρικανικές χώρες. Το Βερολίνο πέτυχε τον αντικειμενικό του σκοπό και στο ζήτημα του χρέους. Στο κοινό ανακοινωθέν του Eurogroup επαναλαμβάνονται οι δεσμεύσεις του 2016 ενώ ορίζεται ότι οποιαδήποτε ρύθμιση χρειαστεί σε μεσοπρόθεσμη βάση δεν θα επιφέρει επιπρόσθετο κόστος για τα κράτη-μέλη. Δηλαδή νέα λεφτά γιοκ, πέραν των κονδυλίων που είναι «παρκαρισμένα» για τις ανάγκες του τρίτου Μνημονίου. Ο κ. Σόιμπλε μπορεί να απευθυνθεί στο γερμανικό λαό εν όψει κάλπης και να πει ότι κράτησε το ΔΝΤ στη θέση του ελεγκτή του προγράμματος χωρίς να χρειαστεί η χώρα του να δώσει άλλα χρήματα.

ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ πλευρά, η κυβέρνηση και ο ίδιος ο πρωθυπουργός είχαν θέσει τους στόχους της διαπραγμάτευσης: ρύθμιση χρέους, ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση και καμία εφαρμογή μέτρων εάν δεν υπάρχει ξεκάθαρο τοπίο για την οικονομία. Απέτυχε πλήρως. Τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος παραπέμπονται για τα μέσα του 2018 και εφόσον ολοκληρωθεί επιτυχώς το Μνημόνιο. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν εντάσσει τα ελληνικά ομόλογα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης επειδή θεωρεί ότι δεν έχουν εξειδικευθεί συγκεκριμένα μέτρα ενώ το ΔΝΤ δεν συντάσσει έκθεση βιωσιμότητας για το ελληνικό χρέος εκτιμώντας ότι οι Ευρωπαίοι πρέπει να κάνουν περισσότερα. Οσο για τη δόση δεν μπορεί να εκληφθεί ως επιτυχία όταν η κυβέρνηση έχει ψηφίσει μέτρα άνω των 5 δισεκατομμυρίων και έχει δεσμευθεί για εξωφρενικά πλεονάσματα έως και το 2022.

ΤΟ ΜΟΝΟ που απέμεινε στον κ. Τσίπρα είναι να ελπίζει σε έξοδο στις αγορές. Με άλλα λόγια, ο στόχος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ είναι το 2018 να φτάσει τη χώρα εκεί που βρισκόταν από τα μέσα του 2014. Με μία διαφορά, όμως. Τότε η κυβέρνηση της Ν.Δ. έβγαινε στις αγορές και διαπραγματευόταν την εφαρμογή του mail Χαρδούβελη, ενώ η σημερινή ευελπιστεί ότι θα βγει του χρόνου στις αγορές έχοντας ήδη λάβει μέτρα ύψους 5 δισεκατομμυρίων για τη διετία 2019-2020.

Ακόμη και αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει με τα ευχολόγια του Eurogroup αλλά μόνο εάν οι επενδυτές πιστέψουν στις προοπτικές αυτής της οικονομίας. Η κυβέρνηση έχει υιοθετήσει υφεσιακή οικονομική πολιτική με αυξήσεις φόρων και διατήρηση του κομματικού κράτους υπονομεύοντας την ανάκαμψη.

Ο ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ κέρδισε πολιτικό χρόνο αλλά όχι για την εξάντληση της τετραετίας. Τα μέτρα του 2019 «δαγκώνουν» και ο ίδιος θα αναζητήσει ηρωική έξοδο στις αρχές του 2018 θέτοντας το ψευτοδίλημμα «ποιος θα διαπραγματευθεί καλύτερα τη λήξη των Μνημονίων». Εχοντας υπογράψει ήδη δύο Μνημόνια, ο ελληνικός λαός έχει βγάλει από τώρα τα συμπεράσματά του.

*O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου