Από πολιτική σκοπιά, το κίνημα εκείνο απέτυχε παταγωδώς, δεδομένου ότι ούτε τον κομμουνισμό ανέτρεψε ούτε κληροδότησε στοιχεία «φιλελεύθερης δημοκρατίας» στο σύστημα διακυβέρνησης, όπως (υποτίθεται ότι) συνέβη στην Ανατολική Ευρώπη.

Ο ηγέτης των Γάλλων φοιτητών τον Μάη του ’68, Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ, δικαιώθηκε ατομικά, με την έννοια ότι έκανε πολιτική καριέρα και ενσωματώθηκε στην «αριστερή πτέρυγα» του συστήματος ως woke (πράσινος «δικαιωματιστής»). Ο Κινέζος «ομόλογός» του φυλακίστηκε το 1989 και αργότερα εξορίστηκε στις ΗΠΑ, καθώς φιγουράριζε ψηλά στη λίστα των καταζητούμενων εχθρών του καθεστώτος.

Τώρα, από την ασφάλεια της Ιαπωνίας, δήλωσε κάτι που αναλογεί περίπου στη φράση του Μάο «μεγάλη αναταραχή, όμορφη κατάσταση». «Οι διαδηλώσεις κατά των λοκντάουν διέλυσαν το μύθο της “αρμονικής κοινωνίας” που καλλιεργούσε το καθεστώς», είπε ο Νταν, προβλέποντας ότι οι κινητοποιήσεις υπέρ των ατομικών ελευθεριών θα συνεχιστούν, εγκαινιάζοντας μια νέα «εποχή διαμαρτυρίας».

«Το πρώτο που ένιωσα βλέποντας αυτές τις απίστευτες διαδηλώσεις σε όλη την Κίνα ήταν ότι το πνεύμα του 1989 ξαναζεί, 33 χρόνια μετά», συμπλήρωσε. Προσπαθώντας, δε, να εξορθολογίσει τη νοσταλγία του, παραδέχθηκε ότι «οι καιροί έχουν αλλάξει και το περιβάλλον είναι πολύ χειρότερο από τότε». Ωστόσο, δεν έκρυψε την ικανοποίησή του για το πλήγμα που δέχθηκε ο Σι Τζινπίνγκ, ελπίζοντας σχεδόν να αντιδράσει σκληρά ο Κινέζος ηγέτης, προκειμένου η σύγκρουση να οδηγηθεί στα άκρα. Ως 20χρονος φοιτητής στην Τιενανμέν, ο Γουάνγκ Νταν αντιμετώπισε με αληθινή γενναιότητα τα τανκ. Τώρα, ως 50άρης αντιστασιακός του εξωτερικού, καλεί τους άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα.