Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Ούτε επικοινωνούν ούτε συμπράττουν, καθώς ισχύει το ο σώζων εαυτόν σωθείτω. Κι όλοι μαζί γυροφέρνουν κατά του Μαξίμου. Ετσι, αορίστως. «Φταίει το Μαξίμου για τα εργασιακά». «Φταίει και για τον Σαββίδη». Φταίει που ο Τσακαλώτος οδεύει χωρίς μπούσουλα στις Βρυξέλλες, ψάχνοντας τέρμα να σουτάρει. «Φταίει το Μαξίμου που σήκωσε ψηλά την απομείωση του χρέους». Φταίει που παραπαίει στις δηλώσεις. Αλλα ο Τζανακόπουλος εκ του Αιγάλεω κι άλλα ο γέρων των Βρυξελλών Παπαδημούλης κι άλλα των άλλων Ξυδάκης τις, επαιτών ρόλο…

Τι δεν λένε οι κατήγοροι Μαξίμου; Το αυτονόητον! Γιατί Μαξίμου δεν είναι μόνο το όνομα του τραπεζίτη που πούλησε το μέγαρο μισοτιμής στο ελληνικό κράτος, αφήνοντας επίπλωση και πίνακες. Δεν είναι ούτε το σπουδαίο αρχιτεκτόνημα του Αναστασίου Χέλμη σε μια Αθήνα-μικρό πόλισμα.

Στο Μαξίμου από το 1982 στεγάζεται ο εκάστοτε πρωθυπουργός. Επομένως, το Μαξίμου ταυτίζεται με τον πρωθυπουργό. Αν, λοιπόν, όλοι οι δακτυλοδεικτούντες το Μαξίμου είχαν κότσια, αντί να δείχνουν τους τοίχους του, θα έδειχναν το… περιεχόμενό του. Ομως, η ανάληψη ευθύνης θέλει τόλμη και αρετή. Και τα δυόμισι χρόνια που η Ελλάδα ατύχησε να κυβερνάται από την πλέον ανίκανη κυβέρνηση όλων των εποχών, ούτε ένας υπουργός της δεν επέδειξε ό,τι λέγεται φιλότιμο, λέξη αμετάφραστη καθώς το περιεχόμενό της δεν καθορίζεται από τα συνθετικά της όσο από την ψυχή που απαιτεί.

Μετά τη διάψευση πάσης προσδοκίας, την οποία ο πρωθυπουργός παρουσίαζε στο Κοινοβούλιο ως βεβαιότητα, μετά την αστοχία αντιμετώπισης της κρίσης «με βάρκα την ελπίδα Μέρκελ», φτάσαμε στο σημείο η εξουσία να προκαλεί ζάλη στους παραπαίοντες κυβερνώντες. Βγαίνει πότε πότε κάποιος Πολάκης υβρίζων αλλά ουκ έχει γνώθι σαυτόν. Οι άλλοτε διδάσκοντες κάτω από το πορτρέτο του Βελουχιώτη και οι συνοδοιπόροι του Μαδούρο εκρύβησαν. Εξετάζουν τα χαρτιά που έχουν υπογράψει, γιατί δεν ξέρουν ποια ώρα θα χρειαστεί να μαζέψουν τα υπάρχοντά τους, σε μια χάρτινη κούτα, απερχόμενοι.

Γιατί, λοιπόν, λένε ότι φταίει το Μέγαρο Μαξίμου και όχι ο πρωθυπουργός; Γιατί αυτό θα πουν οι σήμερα κρυπτόμενοι όταν ανοίξουν οι κάλπες. Ενας αποδιοπομπαίος τράγος είναι πάντα χρήσιμος.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου