Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Δυστυχώς οι δανειστές έχουν αντιληφθεί ότι συνομιλούν με μία αδύναμη κυβέρνηση. Δεν είναι η πρώτη φορά που πιέζουν μέχρι τέλους.

Επί κυβέρνησης Παπαδήμου ένα ολόκληρο Eurogroup περίμενε το πώς θα καλυφθεί ένα δημοσιονομικό κενό ύψους 300 εκατομμυρίων ευρώ από τις επικουρικές συντάξεις και ενώ η χώρα βρισκόταν κυριολεκτικώς στο κενό.

Στα τέλη του 2014 το ΔΝΤ δεν έκλεινε την αξιολόγηση με τον Σαμαρά βλέποντας ότι η χώρα οδηγείται σε πρόωρες εκλογές ενώ είχαν προηγηθεί οι προειδοποιήσεις του Τσίπρα ότι δεν θα δεχόταν οποιαδήποτε συμφωνία.

Τώρα όμως τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Η γερμανική πλευρά αυξάνει διαρκώς τις απαιτήσεις της γιατί έχει αντιληφθεί ότι η σημερινή κυβέρνηση θα κάνει τα πάντα για να παραμείνει στην καρέκλα χωρίς να έχει ερείσματα ούτε στο εσωτερικό, ούτε διεθνώς.

Οι δημοσκοπήσεις φέρνουν τον ΣΥΡΙΖΑ μεταξύ 16% και 20% και τη Νέα Δημοκρατία να διατηρεί προβάδισμα άνω των 15 μονάδων. Ικανοποιημένο για την πορεία της κυβέρνησης δηλώνει μόλις το 5%, επτά στους δέκα θεωρούν ότι ο Τσίπρας υπέγραψε τέταρτο μνημόνιο, ο Μητσοτάκης έχει διψήφιο προβάδισμα στην καταλληλότητα, γενικώς το μαγαζί του ΣΥΡΙΖΑ είναι υπό κατάρρευση.

Αυτή η πολιτική αδυναμία μεταφέρεται και στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Οι δανειστές δεν λαμβάνουν υπόψη τους τις «κόκκινες γραμμές» που κατά καιρούς προαναγγέλλει ο Τσίπρας, και οι οποίες παραπέμπουν στη «γραμμή Μαζινό» του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ξέρουν ότι βασικός σκοπός του πρωθυπουργού είναι να διατηρηθεί στην εξουσία και για αυτό δεν έχει κανένα πρόβλημα αυτά που λέει το πρωί να τα αρνείται το βράδυ. Πρόσφατο παράδειγμα αυτά που είχε πει ο πρωθυπουργός στο υπουργείο Ενέργειας για τη λύση που προτείνει ο Σόιμπλε, τα οποία απέρριψε την ίδια μέρα μιλώντας στη γενική συνέλευση των βιομηχάνων Βορείου Ελλάδος. Αρχικά ζητούσαν συμφωνία πακέτο για μέτρα και χρέος, μετά ποσοτική χαλάρωση, τώρα απλή έξοδο στις αγορές, αύριο έστω μία υπογραφή για την εκταμίευση της δόσης.

Το ερώτημα είναι τι κερδίζει το Μαξίμου πλάθοντας ηρωικές νίκες που μετατρέπονται σε δεινές ήττες; Πώς συμβιβάζεται η πρόβλεψη του Αλέξη Τσίπρα μόλις την περασμένη εβδομάδα ότι θα φορέσει γραβάτα επειδή έρχεται ονειρική λύση στο χρέος με τις χθεσινές διαρροές για τη σύγκληση συμβουλίου πολιτικών αρχηγών;

Ο Βαρουφάκης είχε πει ότι ο πρωθυπουργός υπογράφοντας το τρίτο μνημόνιο μοιάζει με το αγκιστρωμένο ψάρι που τινάζει την πετονιά πιστεύοντας ότι ξέφυγε από τον ψαρά. Δυστυχώς έπεσε σε κάτι μέσα και αυτό είναι εμφανέστερο μετά τις υπογραφές του τέταρτου…

ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΤΟΥ ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΥ

Ο υπουργός Οικονομικών ήθελε να περάσει μηνύματα στον διεθνή τύπο αλλά τελικά την πάτησε. Κάλεσε για ενημέρωση τους ανταποκριτές ξένου τύπου αποκλείοντας τους Ελληνες οικονομικούς συντάκτες και είδε χθες το πρωί τον γερμανικό τύπο να έχει ερμηνεύσει τα λεγόμενά του ως άρνηση της κυβέρνησης να πάρει τη δόση των 7 δισεκατομμυρίων ως μέσο πίεσης για το χρέος. Ολη τη μέρα χθες μαζί με τον Τζανακόπουλο έτρεχαν να διαψεύδουν αλλά το κακό είχε γίνει. Οι Ελληνες οικονομικοί συντάκτες που έχουν «σπουδάσει» πλέον τον Τσακαλώτο θα ερμήνευαν πιο εύκολα τον υπουργό και δεν θα είχαμε το χθεσινό φιάσκο.

Ο ΤΡΑΜΠ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ

Η όξυνση των σχέσεων ΗΠΑ και Γερμανίας έρχεται στη χειρότερη δυνατή στιγμή για τα εθνικά μας συμφέροντα. Ο Τραμπ έχει ανοίξει βεντέτα με τη Μέρκελ και η Ελλάδα βρίσκεται στη μέση του βάλτου. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ έχει διαμηνύσει στο ΔΝΤ ότι το ελληνικό ζήτημα είναι υπόθεση της Ευρώπης με αποτέλεσμα το Ταμείο να ακολουθεί άτεγκτη στάση ζητώντας από το Βερολίνο να ρυθμίσει το χρέος μας. Οι Γερμανοί αντιδρούν και το αποτέλεσμα της σύγκρουσης είναι να πολλαπλασιάζεται η αβεβαιότητα για τις προοπτικές της οικονομίας μας.

*O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου