Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

ΠΡΕΠΕΙ να αντιμετωπίζονται με τέτοιο αφορισμό τα μεταπολιτευτικά χρόνια επειδή οδήγησαν στη χρεοκοπία του 2010; Ποια πράγματα έγιναν με σωστό τρόπο, πόσο προόδευσε η χώρα; Και από την άλλη, ποια λάθη έγιναν και για ποιο λόγο συνεχίζεται η επανάληψή τους; Πότε επιτέλους θα περάσει η χώρα σε μια νέα Μεταπολίτευση;

ΑΞΙΖΕΙ να θυμηθούμε πόσα χρόνια πίσω από όλο το δυτικό κόσμο βρισκόταν η Ελλάδα όταν έβγαινε από την εγκληματική επταετία της χούντας. Εκδημοκρατίστηκαν οι θεσμοί και έγινε ένα τεράστιο άλμα προς τα εμπρός με την είσοδό της στην τότε ΕΟΚ χάρη στην επιμονή του Κωνσταντίνου Καραμανλή, παρά το γεγονός ότι σύσσωμη η αντιπολίτευση αντιδρούσε. Ακόμα και στην πρώτη περίοδο του Ανδρέα Παπανδρέου, παρά τη λαϊκιστική ρητορική, έγιναν θετικά βήματα. Κάπου εκεί, βέβαια, εις το όνομα της σοσιαλιστικής προοδευτικότητας ξεκίνησε το ξήλωμα των κανόνων, ενώ η ασυδοσία σε όλα τα επίπεδα κέρδισε έδαφος. Παράλληλα, άρχισε να εκτροχιάζεται η οικονομία. Η πασοκοποίηση μπήκε βαθιά στο DNA πολιτικών και πολιτών, με αποτέλεσμα κάθε ουσιαστική μεταρρύθμιση να αντιμετωπίζεται ως… πόλεμος.

Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Μητσοτάκης προγραμματικά ήθελε να θέσει τέλος στα δημοσιονομικά ελλείμματα, να ξεκινήσει γενναίες αποκρατικοποιήσεις και να περιορίσει το δημόσιο τομέα. Τότε, όλα αυτά ακούγονταν στην καλύτερη των περιπτώσεων ως θατσερισμός και στη χειρότερη ως… εξωγήινες παρεμβάσεις. Η αλήθεια όμως είναι πως οι περισσότερες μεταρρυθμίσεις έμειναν στα χαρτιά. Στα χρόνια που ακολούθησαν έως τη χρεοκοπία του 2010 κανείς δεν τόλμησε -με ελάχιστες εξαιρέσεις- να επαναφέρει στο τραπέζι ρηξικέλευθες προτάσεις. Είναι δεδομένο πως η πορεία της οικονομίας θα ήταν εντελώς διαφορετική αν οι κυβερνήσεις δημιουργούσαν λιγότερες αυταπάτες στην κοινωνία και παρουσίαζαν την πραγματικότητα.

ΣΕ ΟΛΑ αυτά τα χρόνια δεν εκσυγχρονίστηκε το Δημόσιο, δεν καταφέραμε να κάνουμε ούτε καν κτηματολόγιο, η Υγεία συνεχίζει να βρίσκεται σε άθλια κατάσταση, η Παιδεία έρμαιο κάθε υπουργού, η φοροδιαφυγή αποτελεί τον κανόνα. Το άσχημο είναι πως ακόμα και στα μνημονιακά χρόνια λίγες πραγματικές μεταρρυθμίσεις έχουν συντελεστεί. Και πάλι ο λαϊκισμός και η λογική «να μην αλλάξει τίποτα» κυριαρχούν.

ΜΟΝΑΔΙΚΗ ελπίδα για να κατορθώσει η χώρα να πάει μπροστά είναι να ειπωθούν σκληρές αλήθειες. Το ζητούμενο είναι σε ποια χώρα θέλουμε να ζούμε, όταν επιτέλους βγούμε από τα Μνημόνια. Οταν καταλήξουμε σε αυτό, πολίτες και κόμματα μαζί, τότε θα έχει τελειώσει η Μεταπολίτευση. Τότε θα μπορεί η κοινωνία να έχει όραμα για το μέλλον. Είναι ίσως το πιο δύσκολο στοίχημα. Και το βέβαιο είναι πως η σημερινή κυβέρνηση των ψευδοαφηγημάτων και του λαϊκισμού κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου