Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

«Λυπάμαι που φεύγω από την Ελλάδα, χαίρομαι που έχω δυο πατρίδες, μια καινούργια ζωή, μια καλύτερη τύχη, για τα κοριτσάκια μου και για μένα», έγραψε στο Facebook, γνωστοποιώντας την αρχή του ταξιδιού. Λίγο πιο τυχερή από άλλους νέους ανθρώπους που αποφάσισαν να φύγουν, η Λώρη έχει μητέρα Γαλλοκαναδή και η ίδια έχει γεννηθεί στο Μόντρεαλ, από όπου όμως είχε φύγει μικρή. «Αυτά τα στοιχεία κάνουν τα πάντα πιο εύκολα για μένα», μου διευκρινίζει, όταν της ζητάω την άδεια να γράψω για την ιστορία της. Ας δούμε λοιπόν πώς αντιμετωπίζει ένα οργανωμένο κράτος έναν νέο πολίτη του, ο οποίος αν και ομογενής κατά το ήμισυ, δεν παύει να είναι νεοφερμένος.

«Πρώτες μέρες και ασχολούμαι με τα εντελώς πρακτικά. Με μια απλή αίτηση έχω αριθμό κοινωνικής ασφάλειας, που μου επιτρέπει να εργαστώ και με ένα απλό τηλεφώνημα άνοιξε ο φάκελος για κάρτα νοσηλείας, για εμένα και τα παιδιά. Συγκριτικά να πω ότι πριν από 14 μήνες ζήτησα μια βεβαίωση ενσήμων από τον ασφαλιστικό μου φορέα ΕΤΑΠ-ΜΜΕ, την οποία δεν έλαβα ποτέ. Αυτό το θεωρούμε μια κανονικότητα στην Ελλάδα, να μη μας εξυπηρετούν οι υπάλληλοι που πληρώνονται για να μας εξυπηρετούν. Ηθελα και μια βεβαίωση από το ΙΚΑ αλλά οι ουρές σχηματίζονται από τα ξημερώματα…] […Ψάχνοντας για σπίτι στη Μονρεάλη, διαπιστώνω ότι τα περισσότερα συμπεριλαμβάνουν στο ενοίκιο τα έξοδα θέρμανσης. Και είναι ένα σταθερό ποσό, το οποίο μπορείς να υπολογίσεις στον μηνιαίο προϋπολογισμό. Δεν θα ξεπεράσω ποτέ το αίσθημα αδικίας, τη ναυτία που μου προκάλεσαν οι τελευταίοι λογαριασμοί ΔΕΗ, υψηλότεροι από τον βασικό μισθό. Τι κάναμε σε αυτό το σπίτι πια; Πλενόμασταν με ζεστό νερό και βάζαμε ένα φαγάκι στον φούρνο. Δεν θα ξεχάσω ούτε τη γειτόνισσα που έκλαψε βλέποντας τον λογαριασμό του ρεύματος…].

Γράφει και άλλα. Για το πόσο εύκολα απέκτησε –σε μια ημέρα– το ΑΦΜ ώστε να γίνει φορολογικός κάτοικος, για τη «δήλωση επιστροφής φόρου» όπως ονομάζουν εκεί τη δήλωση εισοδήματος, για το δημόσιο σχολείο της γειτονιάς που θυμίζει μικρό campus πνιγμένο στο πράσινο και τα δέντρα. Η περίπτωση της Λώρης είναι μία ανάμεσα στις χιλιάδες που έφυγαν από τη χώρα. Αλλοι αντιμετωπίζουν περισσότερες δυσκολίες, άλλοι μπορεί και λιγότερες. Το θέμα είναι ότι το αποφάσισαν, γιατί κουράστηκαν από την καθημερινότητα μιας διαλυμένης χώρας, που ακόμα και όταν είχε τα χρήματα, δεν είχε ποτέ τη θέληση και την οργάνωση. Μια χώρα που ο υπουργός Επικρατείας βγάζει διθυραμβική ανακοίνωση (!) επειδή χρειάστηκε η μεσολάβηση του γραφείου του για να λάβει μια γυναίκα το εφάπαξ του άντρα της που είχε πεθάνει από το 2014…

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου