Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Οταν συνήλθα -μιλάμε για δευτερόλεπτα όπου ο χρόνος φαίνεται ώρες- γύρισα να κοιτάξω τους άλλους θαμώνες και είδα τους περισσότερους να συνωθούνται στη στενή πόρτα. Τη μόνη πόρτα του κτιρίου. Κάποια κυρία ούρλιαζε ότι θα τη λιώσουν και μια νέα κοπέλα έκλαιγε με αναφιλητά! Ολοι φώναζαν «βγείτε έξω! Βγείτε όλοι στην πλατεία!». Σειρήνες από τους συναγερμούς που κτυπούσαν επέτειναν τον πανικό.

Οταν βγήκαμε στην πλατεία, γύρω από τον μητροπολιτικό ναό, βρίσκονταν εκατοντάδες πολίτες, που σίγουρα οι περισσότεροι εργάζονταν στις γύρω επιχειρήσεις. Είχαν πεταχτεί έξω, όπως ήταν οι μάγειροι με τα καπέλα τους, οι σερβιτόρες με τις ποδιές, οι πωλητές έλεγαν ότι είχαν αφήσει τα πράγματά τους όπως-όπως στο μαγαζί όπου δούλευαν!

Ηταν και πολλοί τουρίστες, στην πλειονότητά τους Κινέζοι και Ιάπωνες, που προσπαθούσαν να καταλάβουν τι συνέβαινε. Απορούσαν βλέποντας αλαφιασμένο τον κόσμο. Στο άκουσμα της λέξης «earthquake» -σεισμός- πήγαιναν να σταθούν μακριά από τοίχους και μπαλκόνια. Θα έλεγα μάλλον ψύχραιμοι και «εκπαιδευμένοι».
Ολα τα κτίρια γύρω από τη Μητρόπολη είναι παλαιά. Το ιστορικό κέντρο έχει πολλά κτίρια του 19ου που έχουν αναπαλαιωθεί, αλλά σε τέτοιες ώρες κανείς δεν έχει την ψυχραιμία να σκεφθεί πως η αναστήλωσή τους ή η ανακατασκευή τους θα έχει λάβει υπόψη της την αντισεισμική προστασία. Τουλάχιστον ο ελληνικός αντισεισμικός νόμος θεωρείται από τους πιο σύγχρονους.

Η αλήθεια είναι ότι οι μνήμες από το σεισμό του 1999 μάς κατακλύζουν. Ερχεται αυτόματα στο νου η λέξη «Ρικομέξ». Περνούν μπροστά από τα μάτια τα κτίρια που έγιναν σάντουιτς από το σεισμό. Αλλά πιο δυνατή είναι η εικόνα των σωστικών συνεργείων και η μάχη που έδωσαν για να σώσουν ζωές.

Ακούω ότι κι αυτός ο σεισμός είχε το ίδιο πέρασμα όπως εκείνος του ’99. Σκέφτομαι αμέσως την ιερά μονή στο Δαφνί. Ο σεισμός πέρασε μέσα από το καθολικό. Χρειάστηκαν χρόνια για την αναστήλωσή του. Σκέφτομαι τα εξαίσια ψηφιδωτά του.

Είμαι δυο ώρες στο αυτοκίνητο, στη Μητροπόλεως. Δεν κουνιέται φύλλο. Κανείς δεν διαμαρτύρεται. Ο φόβος του σεισμού έχει παγώσει τους πάντες. Σκέφτομαι: Καλά τα αντισεισμικά μέτρα, αν όμως ξέραμε και τι να κάνουμε την ώρα που χτυπά την πόρτα μας ο Εγκέλαδος, θα ήτανε καλύτερα.

Από την έντυπη έκδοση