Ο Αργύρης έχει επιστρέψει στη Στέρνα και μια μέρα συναντάει στον δρόμο τη Βιργινία με τη Θάλεια. Τις φωνάζει να σταθούν. Αφού τις χαιρετάει λέει στη Θάλεια: «Θα ήθελα να μου πείτε τι συνέβη τότε στη γέννα. Τι έγινε και χάθηκε η κόρη μου;». Η Θάλεια αιφνιδιάζεται. Τα χάνει κι αρχίζει να τραυλίζει. Η Βιργινία παρεμβαίνει: «Πάμε κυρία Θάλεια. Μας περιμένουν», και την τραβάει να φύγουν.

Ομως, με τη στάση της η Θάλεια, και μη δίνοντας ξεκάθαρη απάντηση, βάζει τον Αργύρη σε υποψίες ότι δεν έγιναν τα πράγματα όπως τα παρουσιάζουν οι Μαρκόπουλοι. Αυτή η ιδέα δεν φεύγει από το μυαλό του και ο νεαρός άντρας πηγαίνει να βρει τον πατέρα Νικόλαο που ήταν παρών στα γεγονότα.

«Δεν χρειάζεται να ξέρεις κάτι περισσότερο», του λέει ο παπάς. «Από κάποιον σαν εσένα περίμενα να ακούσω την αλήθεια», του απαντάει ο νεαρός άντρας. «Τα πράγματα έγιναν όπως τα ξέρεις. Μην πας, είναι επικίνδυνο. Ανησυχώ για σένα. Δεν θέλω να υποφέρεις άλλο», του εξηγεί ο Νικόλαος. «Θέλω να δω την κόρη μου», του φωνάζει ο Αργύρης.

«Η κόρη σου είναι νεκρή», είναι τα λόγια που παίρνει ως απάντηση. Εκείνη την ώρα φτάνει η Χλόη. Ξέρει ότι ο Αργύρης θέλει να επισκεφτεί τον τάφο του παιδιού τους. «Σου έφτιαξα μια συστατική επιστολή για τη θεία μου με τη σφραγίδα του πατέρα μου. Αν πεις ότι πας εκ μέρους του και ζητήσεις δουλειά θα σε δεχτεί. Αλλαξα το όνομά σου σε Αργύρη Βαρελά και όχι Μανωλόπουλο. Ετσι δεν θα σε υποψιαστεί», του αναφέρει.

Διαβάστε την συνέχεια στο youweekly.gr