Η εν λόγω πάθηση συμβαίνει πιο συχνά στα βρέφη, κατά τον πρώτο χρόνο της ζωής τους, καθώς και σε αγόρια ηλικίας 12-18 ετών (από την έναρξη της εφηβείας έως την ολοκλήρωσή της), αλλά σπανιότερα μπορεί να συμβεί και σε λίγο μεγαλύτερη ηλικία.
Τι προκαλεί όμως τη συστροφή του όρχεως;
‘Έχει παρατηρηθεί ότι συμβαίνει πιο συχνά, από ό,τι στον γενικό πληθυσμό, στα αγόρια στα οποία οι όρχεις δεν κατεβαίνουν φυσιολογικά στο όσχεο με τη γέννηση (κρυψορχία). Άλλοι παράγοντες κινδύνου είναι:
- ανατομικοί λόγοι,
- ο τραυματισμός στη βουβωνική χώρα ή στο όσχεο, καθώς και
- η έντονη σωματική δραστηριότητα.
Ποια είναι τα συμπτώματα της συστροφής
Συνήθως, τα συμπτώματα ξεκινούν αιφνίδια και τα πιο συχνά είναι:
- Πολύ δυνατός πόνος στον όρχι, που ξεκινάει ξαφνικά, και, αν ο ασθενής κοιμάται, τον ξυπνάει.
- Πόνος στην κατώτερη κοιλιακή χώρα.
- Ναυτία ή και έμετος.
- Ερυθρότητα του οσχέου.
- Διόγκωση του οσχέου.
Αν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως (μέσα σε 6-8 ώρες), ο πόνος αρχίζει να υποχωρεί και αυτό είναι ένα ΚΑΚΟ σημάδι πιθανής νέκρωσης του όρχεως.
Πως γίνεται η διάγνωση της συστροφής;
Το έγχρωμο υπερηχογράφημα (triplex) στο όσχεο είναι μία εξέταση απλή και ταχεία, που συνήθως μπορεί να επιβεβαιώσει τη διακοπή της αιμάτωσης του οσχέου (συστροφή) και να αποκλείσει κάποια φλεγμονή (στην οποία η αιμάτωση είναι έντονη).
Όταν όμως υπάρχουν αμφιβολίες για τη διάγνωση, επιβάλλεται να γίνεται χειρουργική διερεύνηση του όρχεως, ώστε να αποκατασταθεί τυχόν συστροφή.
Αντιμετώπιση
Η συστροφή του όρχεως όπως προαναφέραμε, απαιτεί άμεση χειρουργική αντιμετώπιση. Συγκεκριμένα, διανοίγεται το όσχεο, ανατάσσεται ο όρχις, και, αν είναι βιώσιμος, καθηλώνεται με ράμμα στο όσχεο, ώστε να αποφευχθεί μία εκ νέου συστροφή του. Επίσης, καθηλώνεται και ο άλλος όρχις για την αποφυγή παρόμοιου συμβάματος στο μέλλον. Αν έχει περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα, ο όρχις μπορεί να έχει νεκρωθεί, οπότε ο ουρολόγος θα χρειαστεί να τον αφαιρέσει. Αν η συστροφή αντιμετωπιστεί τις πρώτες 5- 6 ώρες, τα αποτελέσματα είναι πολύ καλά, ενώ αντίθετα, μετά το πέρας 12 -18 ωρών, ο όρχις συνήθως νεκρώνεται και αφαιρείται.