Από τον Μάιο κι έπειτα πολλοί ασθενείς εξακολουθούν να  υποφέρουν, ακόμη και κατακαλόκαιρο, από αλλεργικό συνάχι, φαγούρα στα μάτια και δύσπνοια. Και φυσικά δεν είναι τυχαίο ότι αυτή την εποχή βρίσκεται σε έξαρση η… δραστηριότητα  των μελισσών.

Αν ανήκετε κι εσείς σε όσους ταλαιπωρούνται από αλλεργίες (π.χ. ρινίτιδα, επιπεφυκίτιδα, άσθμα), χωρίς συχνά να γνωρίζετε ποιο ακριβώς αλλεργιογόνο ευθύνεται για την ταλαιπωρία σας, μπορείτε να διερευνήσετε με πολύ απλά τεστ τους συνήθεις υπόπτους -τα αλλεργιογόνα-, με τη βοήθεια, βέβαια, ενός ειδικού γιατρού, ώστε να γνωρίζετε αν και από τι πρέπει να φυλάγεστε.

Τα ενοχλητικά αλλεργικά συμπτώματα

Η εποχική αλλεργία εμφανίζεται σε οποιαδήποτε ηλικία, αλλά πιο συχνά στα παιδιά και στους ενηλίκους από τα 25 και πάνω. Πιο συχνή είναι η ρινοεπιπεφυκίτιδα ή εποχική αλλεργική ρινίτιδα, ενώ σε ένα μεγάλο ποσοστό συνυπάρχει – ή προϋπάρχει – το άσθμα, με δύσπνοια (δυσκολία στην εισπνοή αλλά και στην εκπνοή), «σφύριγμα» της αναπνοής και βήχα.

Χάνεις τον ύπνο σου, αλλά και τις αντοχές σου

Όλα αυτά τα συμπτώματα μπορεί να εμφανίζονται συνεχώς σε κρίσεις με νυχτερινές εξάρσεις. Έτσι, μπορεί να παρατηρηθεί το ιδιαίτερα δυσάρεστο ενός ανήσυχου ύπνου, με δυσκολίες στην αναπνοή, καθώς μπουκώνει η μύτη.
Μπορεί ακόμα να παρατηρηθούν πιο γενικά συμπτώματα, όπως ατονία, κόπωση, κακουχία – με αποτέλεσμα να αισθάνεστε ιδιαίτερα κουρασμένοι χωρίς φανερή αιτία – και, σπανιότερα, δερματικά εξανθήματα.

Ποια είναι τα συνηθέστερα αλλεργιογόνα στην Ελλάδα

• Η γύρη από το δέντρο της ελιάς

• Η γύρη από το περδικάκι από τον Φεβρουάριο έως και τον Ιούνιο
• Η γύρεις από τα αγρωστώδη (γρασίδι, γκαζόν κ.λπ.) από τον Απρίλιο έως τον Ιούνιο

Επίσης, όλο το χρόνο, τέτοια συμπτώματα προκαλούν τα ακάρεα της οικιακής σκόνης, διάφοροι μύκητες και αλλεργιογόνα από οικόσιτα ζώα όπως ο σκύλος, η γάτα κ.λπ.

Διάγνωση της αλλεργίας

Τις περισσότερες φορές η συμπτωματολογία είναι τόσο χαρακτηριστική που δεν χρειάζεται καμία επιβεβαίωση ότι πρόκειται για αλλεργική αντίδραση. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις με άτυπη συμπτωματολογία, για τη θεραπευτική αντιμετώπιση των οποίων η απόδειξη ύπαρξης αλλεργικής προδιάθεσης είναι σημαντική. Οι κυριότερες διαγνωστικές μέθοδοι είναι:

1. Αλλεργικά δερματικά τεστ (pricktests). Αυτά αποτελούν την πλέον χρησιμοποιούμενη μέθοδο. Γίνεται σκαριφισμός του δέρματος (συνήθως στην έσω επιφάνεια του αντιβραχίου) και εν συνεχεία έγχυση μίας σταγόνας από κάθε αλλεργιογόνο ουσία. Η ύπαρξη αντίδρασης (ερεθισμός-οίδημα-κνησμός) αποδεικνύει την ύπαρξη αλλεργικής προδιάθεσης στη συγκεκριμένη ουσία.
2. Blood (rast) test. Είναι αιματολογική εξέταση, περισσότερο δαπανηρή από την προηγούμενη, με όχι άμεσα αποτελέσματα. Χρησιμοποιείται κυρίως σε περιπτώσεις που είναι αδύνατη η πραγματοποίηση των δερματικών δοκιμασιών.
3. Μέτρηση της ολικής IgE (ανοσοσφαιρίνη Ε). Αυτή εμφανίζεται αυξημένη σε άτομα με αλλεργική προδιάθεση. Ειδικά το βρογχικό άσθμα μπορεί να διαγνωσθεί με τη σπιρομέτρηση, η οποία εκτελείται και εν συνεχεία επαναλαμβάνεται, αφού προηγουμένως έχουν χορηγηθεί στον εξεταζόμενο εισπνοές με σαλβουταμόλη ή AEROLIN.

Η θεραπεία

Η θεραπεία περιλαμβάνει τρία στάδια:  την αποφυγή, τη συμπτωματική αγωγή και την ανοσοθεραπεία.

Η αποφυγή συνίσταται στην απομάκρυνση του αλλεργιογόνου παράγοντα μέσα από το σπίτι (μούχλα, γάτα, σκύλος).

Όσον αφορά στη συμπτωματική αγωγή, αρχικά ο αλλεργιολόγος χορήγει αντισταμινικό, κάποιο ρινικό σπρέι, κολλύριο για τη φαγούρα στα μάτια και αν υπάρχουν συμπτώματα  άσθματος εισπνεόμενο φάρμακο. Συνήθως, αν δεν συνυπάρχει άσθμα, ένα αντισταμινικό χαπάκι αρκεί.

Φαίνεται πολύ απλό αλλά δεν είναι. Η αλλεργία σε πολλές περιπτώσεις έχει προοδευτικώς επιδεινούμενη εξέλιξη. Μια ρινίτιδα μπορεί να γίνει και άσθμα. Κάποιος αλλεργικός ασθενής (ειδικά στις μικρότερες ηλικίες) από ένα αλλεργιογόνο μπορεί να αναπτύξει ευαισθησία σε περισσότερα! Η μόνη αιτιολογική θεραπεία που μπορεί να μας απαλλάξει από τα συμπτώματα, να σταματήσει την εξέλιξη της ρινίτιδας σε άσθμα, αλλά και να προλάβει νέες ευαισθητοποιήσεις, είναι μόνο η ανοσοθεραπεία.

Τι είναι η ανοσοθεραπεία;

Είναι η σταδιακή χορήγηση του ιδίου του αλλεργιογόνου σε σταδιακά αυξανόμενες δόσεις έτσι ώστε να επιτευχθεί ανοχή από το ανοσοποιητικό μας σύστημα.

Πως γίνεται; Υπάρχουν δυο μορφές ανοσοθεραπείας:

• H κλασική που γίνεται με υποδόρια εμβόλια, στην αρχή κάθε

εβδομάδα και αργότερα μια φορά τον μήνα για 3-5 χρόνια. Ο ασθενής

παραμένει στο αλλεργιολογικό ιατρείο για μισή ώρα μετά το εμβόλιο.

• Η υπογλώσσια που γίνεται από τον ίδιο τον ασθενή καθημερινά το

πρωί, για το ίδιο διάστημα όπως την κλασική. Σε αυτή την περίπτωση

ο αλλεργικός ασθενής τοποθετεί μονός του το φάρμακο κάτω από την

γλώσσα, περιμένει 2-3 λεπτά και μετά το καταπίνει.

Η ανοσοθεραπεία πρέπει να γίνεται μόνο από ειδικευμένο έμπειρο αλλεργιολόγο, τόσο για την αποτελεσματικότητά της όσο και για την ασφάλεια του ασθενούς.