Δεδομένου ότι η πλήρης ίαση δεν είναι πάντοτε δυνατή, η διαχείρισή τους στοχεύει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων με κάθε διαθέσιμο – κατά περίπτωση – θεραπευτικό μέσο, προκειμένου οι ασθενείς να βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής τους.

Οι πιο συχνές αιτίες

Οι πιο συχνές διαταραχές στη φυσιολογική λειτουργία της ούρησης στις γυναίκες είναι:

• Σταγονοειδής αποβολή ούρων
• Αίσθημα ατελούς κένωσης της ουροδόχου κύστης
• Μείωση της ροής των ούρων

Η συχνότερη από τις αιτίες είναι η υπολειτουργικότητα του εξωστήρα μυ της κύστης. Πιθανή, αλλά όχι συνηθισμένη, είναι η απόφραξη στο ύψος του αυχένα της ουροδόχου κύστης, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις συνυπάρχει και οι δύο καταστάσεις.

Εγκεφαλικές βλάβες και γήρανση

Οι εγκεφαλικές βλάβες και άλλες παθήσεις του νευρικού συστήματος μπορεί να προκαλέσουν υπολειτουργικότητα του εξωστήρα ή μη συστολή του.

Η γήρανση, επίσης, είναι ένας συχνός λόγος αδυναμίας του εξωστήρα. Μπορεί να προκληθεί από εκφύλιση και να επηρεάσει την ικανότητά του να διατηρήσει παρατεταμένη σύσπαση για να αδειάσει εντελώς την ουροδόχο κύστη.

Βεβαίως, υπάρχουν και άλλοι παράγοντες κινδύνου, όπως η εμμηνόπαυση, η δυσκοιλιότητα, η καθιστική ζωή, η χορήγηση αναισθησίας.

Ανατομικά και λειτουργικά αίτια

Οι αιτιώδεις παράγοντες για την απόφραξη στο ύψος του αυχένα της ουροδόχου κύστης είναι είτε ανατομικοί είτε λειτουργικοί. Στους ανατομικούς περιλαμβάνεται η πρόπτωση πυελικών οργάνων, π.χ. της μήτρας. Αυτό συμβαίνει στο 2% των γυναικών με 1ου και 2ου βαθμού πρόπτωση και έως 33% με 3ου και 4ου βαθμού.

Τι εξετάσεις απαιτούνται για ακριβή διάγνωση

Για την ακριβή διάγνωση των προβλημάτων ούρησης στις γυναίκες, τα συμπτώματα πρέπει να αξιολογούνται με ουροδυναμικές και απεικονιστικές εξετάσεις. Σε αυτά περιλαμβάνονται η μείωση της ροής των ούρων, η διακοπτώμενη ούρηση, η μη πλήρης κένωση της ουροδόχου κύστης, η ανάγκη άμεσης επαναληπτικής ούρησης, η εξαρτώμενη από τη θέση ούρηση και η σταγονοειδής απώλεια ούρων μετά την ούρηση.

Πέραν της κλινικής εξέτασης, χρήσιμο εργαλείο για τη διάγνωση είναι τα αντικειμενικά δεδομένα σχετικά με την πρόσληψη υγρών, τη συχνότητα της ούρησης, τον συνολικό όγκο και τους μέγιστους όγκους των ούρων που αποβλήθηκαν, καθώς και τα επεισόδια ακράτειας.

Η θεραπεία των προβλημάτων ούρησης

Για τη θεραπεία των διαταραχών ούρησης στις γυναίκες υπάρχουν διάφορες προσεγγίσεις, ανάλογα με την τελική διάγνωση και εάν ο στόχος είναι ο εξωστήρας, η έξοδος της ουροδόχου κύστης ή και τα δύο. Πρέπει δηλαδή να στοχεύει είτε στην αύξηση της συσταλτικότητας της ουροδόχου κύστης, είτε στη μείωση της αντίστασης στην ούρηση, είτε και στα δύο. Υπάρχουν διάφορες διαθέσιμες θεραπευτικές επιλογές, που κυμαίνονται από την συντηρητική θεραπεία με φαρμακευτική αγωγή, έως τις χειρουργικές θεραπείες, ανάλογα με το πρόβλημα.