Γράφει η Ξένια Στούκα 

Τα ξύλα στο τζάκι σιγοκαίνε και εμείς ταξιδεύουμε από τις κορυφές των Χιονοδρομικών κέντρων του Παρνασσού και του Μαίναλου στο πέτρινο αριστούργημα της Κόνιτσας και στο χιονισμένο Μέτσοβο.

Εκεί όπου η φύση θαυματουργεί ερήμην της.

Η «νύμφη του Παρνασσού» όταν ντύνεται στα λευκά γίνεται ακαταμάχητη. Αποζητά τη συντροφιά της φωτιάς και ταιριάζει απόλυτα με τα ωραία κρασιά και τα φίνα παραδοσιακά πιάτα της.

Όλοι οι δρόμοι της Αράχοβας οδηγούν στο διάσημο σαλέ του Χιονοδρομικού Κέντρου. Όταν τα χιόνια σκεπάσουν τις πλαγιές του Παρνασσού, οι σκιέρ περνούν από το πανέμορφο Λιβάδι, τον αδελφό οικισμό της Αράχοβας, που έχει αναπτυχθεί ραγδαία και στρέφονται προς το μεγαλύτερο και αρτιότερα οργανωμένο χιονοδρομικό κέντρο της χώρας μας, το Χιονοδρομικό Κέντρο του Παρνασσού. Σλάλομ και σκι φιγουράρουν σε πρώτο πλάνο.
Οι λάτρεις του σκι απολαμβάνουν τη δράση σε υψόμετρο 1.600-2.250 μ., στις τοποθεσίες Κελάρια και Φτερόλακκα. Το Κέντρο διαθέτει 19 πίστες, 7 χιονοδρομικές διαδρομές, 10 μονοπάτια και 3 μίνι πίστες αρχαρίων. Ύστερα βέβαια από τις θερμοκρασίες υπό του μηδενός, οι γαστρονομικές περιπτύξεις είναι αναγκαίες. Δοκιμάστε σπεσιαλιτέ με το ντόπιο τυρί φορμαέλα, παραδοσιακές χυλοπίτες και φυσικά ντόπιες συνταγές με πρωταγωνιστή το κρέας.

Η μαγευτική διαδρομή γεμάτη έλατα στο οροπέδιο της Οστρακίνας, εισάγει τον περιηγητή σε ένα κόσμο σχεδόν ονειρικό. Χρωματιστές… κουκίδες κατεβαίνουν ορμητικά με κέφι το άσπρο πέπλο. Μόρια χιονιού εκτοξεύονται και δημιουργούν την πιο μαγική εικόνα του χειμώνα. Ένα μαγευτικό άσπρο σκηνικό στήνεται στα ορεινά της αρκαδικής γης. Ύστερα από το παχύ χιόνι του βουνού αφεθείτε στις τρεις ξεχωριστές ζεστές αγκαλιές στο βουνό του τραγοπόδαρου αρκαδικού θεού Πάνα. Η Βυτίνα, η Στεμνίτσα και η Δημητσάνα δικαίως υπερηφανεύονται για τις ομορφιές τους. Η εικόνα τους, διαχρονική και αναζωογονητική σαγηνεύει τους πάντες. Η ομίχλη κατρακυλά από τις πλαγιές του Μαινάλου προς το φαράγγι του Λούσιου ποταμού και οι καμινάδες των νοικοκυριών «στήνουν» τον αέναο βουνίσιο χορό τους. Οι μυρωδιές από σπεσιαλιτέ των νοικοκυριών ξεσηκώνουν την όσφρηση και τα χειμωνιάτικα χρώματα αποκαλύπτουν τη μοναδικότητα των αρκαδικών τοπίων.

Το λευκό πάει πολύ στην Ήπειρο. Στο βάθος του ηπειρώτικου ορίζοντα, το άσπρο πέπλο έχει ήδη απλωθεί. Ο χειμώνας όμως εδώ εκτός από γοητευτικός είναι… και σκληρός. Σαν την πέτρα. Έτσι άλλωστε μοιάζει και η ασυμβίβαστη ψυχή των Ηπειρωτών, σκληρή και ανθεκτική, που φαίνεται να κατοικεί ακόμα σε αυτό το κομμάτι γης και να διαφεντεύει τις τύχες των ανθρώπων, κατοίκων και επισκεπτών.

Τα περίτεχνα και ανθεκτικά έργα των Ηπειρωτών δίνουν την υπόσχεση ότι με την πρώτη ηλιαχτίδα θα είναι και πάλι εκεί ομορφαίνοντας όπως χιλιάδες χρόνια τώρα την εικόνα του γενναίου ταξιδιώτη που προσεγγίζει τούτη τη γωνιά της Ελλάδας. Στην νοτιοδυτική άκρη της Κόνιτσας, ακριβώς στην είσοδο της χαράδρας του Αώου, βρίσκεται το μεγάλο μονότοξο γεφύρι της Κόνιτσας. Χτισμένο το 1870 από 50 μάστορες με επικεφαλής τον πρωτομάστορα Ζιώγα Φρόντζο από την Πυρσόγιαννη. Στο σημερινό πέτρινο γεφύρι κάτω από την καμάρα του διακρίνεται η μικρή καμπάνα που σήμαινε να μην διαβούν το γεφύρι οι περαστικοί όταν φυσούσε δυνατός άνεμος, οπότε και υπήρχε κίνδυνος να παρασυρθούν.

Στο πέτρινο σταυροδρόμι πολιτισμών και παράδοσης, ξεπηδούν χειροποίητες εικόνες σαν τα αυθεντικά «γυρίσματα» του σκοπού που ηχεί το ηπειρώτικο κλαρίνο. Ταξιδεύουμε στο Μέτσοβο, εδώ που η ηπειρώτικη χειμωνιάτικη ομορφιά συναντάει τη ζεστή φιλοξενία των ντόπιων. Στην οροσειρά της Πίνδου, βρίσκεται το θρυλικό Μέτσοβο. Αμφιθεατρικά κτισμένος ο λιθόκτιστος οικισμός πάνω από τον Μετσοβίτικο ποταμό, ορθώνεται σε υψόμετρο 1.200 μέτρα.

Ηπειρώτικα αρχοντικά με πέτρα και ξύλο, λιθόκτιστες κρήνες και πλατείες στολίζουν τα καλντερίμια, ενώ η γραφική κεντρική πλατεία στεφανώνεται με θεόρατα πλατάνια, πολυάριθμες ταβέρνες και μαγαζάκια με παραδοσιακά προϊόντα: τσίπουρο, κρασί από το Κατώγι Αβέρωφ και τυρί μετσοβόνε. Κατεβαίνοντας τις σκάλες που οδηγούν στα κελάρια του οινοποιείου Αβέρωφ, τα αρώματα του κρασιού διεγείρουν τις αισθήσεις και ζεσταίνουν τις ψυχές. Η ιστορία της εταιρίας Κατώγι Αβέρωφ ξεκινάει στα τέλη της δεκαετίας του 1950, όταν ο Ευάγγελος Αβέρωφ φυτεύει, τα πρώτα στην Ελλάδα, κλήματα της ποικιλίας Cabernet Sauvignon στις απόκρημνες πλαγιές της Πίνδου και εμφιαλώνει στο κατώγι του σπιτιού του στο Μέτσοβο το κρασί που παίρνει το όνομα Κατώγι Αβέρωφ. Το οινοποιείο είναι επισκέψιμο από Πέμπτη ως Δευτέρα, 10:00- 16:00.