Το σημείο εκκίνησης της ευρωπαϊκής περιοδείας της παράστασης είναι το Μικρό Παλλάς. Στη συνέχεια από τον Φεβρουάριο, όπως περιγράφει στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής η πολυτάλαντη Νάντια Μπουλέ, το «Χώρισέ με, μια Κυριακή» θα αναμετρηθεί μπροστά στο κοινό διάφορων πόλεων της «γηραιάς ηπείρου» στα αγγλικά. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Δημήτρης Μαλισσόβας.

Τι σε κέρδισε στο μιούζικαλ-μονόλογο του Βέμπερ;

Είναι ένα έργο που με συνεπήρε. Η κεντρική ηρωίδα είναι ένα κορίτσι καθημερινό, το οποίο σίγουρα κάποια στιγμή στη ζωή μας το έχουμε συναντήσει. Είναι μια σύγχρονη νέα γυναίκα, εργάζεται και ταυτόχρονα έχει ανάγκη να αγαπηθεί. Επιλέγει όμως λάθος μονοπάτια και τρώει συναισθηματικές σφαλιάρες. Ωστόσο, όταν καταλάβει ότι η δύναμη βρίσκεται στην ίδια και όχι στους άλλους, θα ξεκινήσει μια νέα αρχή…

Βρήκες κοινά με την ηρωίδα σου;

Βρήκα κοινά στοιχεία τόσο μ’ εμένα όσο και με τη ζωή των φίλων μου. Το Μικρό Παλλάς είναι ο πρώτος σταθμός της ευρωπαϊκής περιοδείας.

Σε φοβίζει η αναμέτρηση των δυνάμεών σου με το ευρωπαϊκό κοινό;

Δεν με φοβίζει, αλλά καθετί άγνωστο δημιουργεί άγχος. Η εξωστρέφεια στις ημέρες μας είναι πρόκληση, και μάλιστα όταν αυτή αφορά σε μια παράσταση. Ολοι οι συντελεστές είμαστε ενθουσιασμένοι με αυτή την εξέλιξη, αλλά κανένας μας δεν το έχει δοκιμάσει.

Σε ποιες άλλες πόλεις θα πάτε;

Αυτές τις ημέρες οργανώνεται το πρόγραμμα, αλλά γνωρίζω ότι στην ατζέντα υπάρχουν το Αμστερνταμ, οι Βρυξέλλες, το Παρίσι, η Πράγα και άλλες πόλεις.

Θεωρείς ότι η άνθηση των μιούζικαλ τα τελευταία χρόνια αποτελεί σημείο των καιρών;

Το μιούζικαλ ως θεατρικό είδος πρέπει να έχει θέση στα καλλιτεχνικά πράγματα. Θέλω να πιστεύω ότι δεν είναι μια μόδα και θα συνεχίσει να έχει άνθηση. Πρόκειται για ένα δύσκολο θεατρικό είδος που αποδίδει το λόγο με μελωδία. Το μιούζικαλ σαγηνεύει το κοινό και ξυπνά ωραία συναισθήματα.

Ποια είναι η άποψή σου για την πολιτιστική σκηνή της χώρας;

Η κρίση έχει επηρεάσει το χώρο της Τέχνης, όπως όλους τους τομείς. Στην Αθήνα υπάρχουν πολλές παραστάσεις και αυτό μαρτυρά την ανάγκη των καλλιτεχνών για έκφραση. Ο χώρος του θεάματος στην Ελλάδα είναι μια πολύ οικονομική έξοδος σε σχέση με άλλες χώρες. Στο εξωτερικό τα εισιτήρια στις οικονομικές θέσεις κοστίζουν 30 ευρώ. Κι εδώ στην Ελλάδα τα αντίστοιχα εισιτήρια κοστίζουν τη μισή τιμή, και μάλιστα σε παραγωγές που είναι αντάξιες του εξωτερικού.

Τι σε οδήγησε να κάνεις, τα τελευταία χρόνια, επαγγελματική στροφή, από τη δημοσιογραφία-παρουσίαση στην υποκριτική;

Νομίζω ότι πάντα είχα την καλλιτεχνική φύση μου σε ανεπτυγμένο επίπεδο. Οι σπουδές μου στη δημοσιογραφία και στη συνέχεια η ενασχόλησή μου με την υποκριτική έχουν ένα κοινό, την επικοινωνία. Επομένως, νιώθω ότι δεν ήταν επαγγελματική στροφή. Από πάντα έκανα ταυτόχρονα πράγματα. Δεν είχα σταματήσει ποτέ να δουλεύω τη φωνή και την κίνησή μου. Και αυτή η παράλληλη ενασχόλησή μου με πράγματα σήμερα θεωρείται πλεονέκτημα, διότι σου δημιουργεί ανοιχτούς ορίζοντες. Η ανάγκη μου για επικοινωνία και με παράλληλη εκπαίδευση στην υποκριτική και το μιούζικαλ βγήκε με τις παραστάσεις.

Από το 2012 μέχρι σήμερα που ασχολείσαι με το μιούζικαλ έχεις αλλάξει;

Υπάρχει εξέλιξη. Εδώ και έξι χρόνια κάνω 2-3 παραστάσεις το χρόνο. Και αυτή η εντατική ενασχόληση με το είδος με έφερε αντιμέτωπη με τις δυνάμεις μου και εξελίχθηκα τόσο μουσικά όσο και υποκριτικά. Νιώθω ότι πατάω καλά στη σκηνή.

Πώς βλέπεις τις συνθήκες της τηλεόρασης σήμερα;

Η τηλεόραση έχει δεχτεί μεγάλα πλήγματα. Το τελευταίο διάστημα, μάλιστα, γίνονται προσπάθειες, ανοίγουν νέα κανάλια, γίνονται νέες παραγωγές. Θεωρώ ότι η τηλεόραση στην Ελλάδα δεν είναι κακή. Ωστόσο, στην τηλεόραση υπάρχει χώρος να φτιαχτούν νέα προϊόντα από την αρχή και όχι να παρουσιάζονται φορμάτ προγράμματα του εξωτερικού.

Υπάρχουν ρόλοι ή έργα με τα οποία θα ήθελες να ασχοληθείς;

Νιώθω ότι έχω δοκιμάσει πολλά, τόσο στο θέατρο όσο και στην τηλεόραση. Δεν έχω απωθημένα. Με ό,τι καταπιάνομαι θέλω να εξελίσσομαι και να γίνομαι καλύτερη.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]