Απομένουν ακριβώς δύο μήνες για τον τελικό της Κωνσταντινούπολης. Συνεπώς δεν είναι καθόλου πρόωρο -καθώς τα προημιτελικά αρχίζουν, από μεθαύριο, το πρακτικό στάδιο- να πούμε πως η παρουσία τριών ιταλικών ομάδων στην οκτάδα αντιπροσωπεύει την επιστροφή της Σέριε Α ως ισχυρής δύναμης, μετά την απουσία 13 χρόνων από την τελευταία ιταλική επιτυχία (Ιντερ, 2010). Ακολούθησαν βέβαια δύο ανεπιτυχείς εμφανίσεις στον τελικό της Γιουβέντους (2015 και 2017), από τις Μπαρτσελόνα και Ρεάλ Μαδρίτης, αντίστοιχα, αλλά η παρουσία μόνο μίας ισπανικής ομάδας (Ρεάλ Μαδρίτης, αυτή κατάφερε να βγει από τους ομίλους και να είναι παρούσα στα φετινά προημιτελικά) είναι ενδεικτικό της οικονομικής δυσκολίας που μαστίζει τους συλλόγους της Λα Λίγα. Είναι τελείως διαφορετικές οι ευρύτερες τάσεις από τη συγκεκριμένη.

 Δύσκολη αποστολή

Θα είναι τελικά αυτή χρονιά της Μάντσεστερ Σίτι; Θα μπορέσει να κερδίσει το πολύτιμο τρόπαιο 15 χρόνια μετά την αγορά του συλλόγου από τον σεΐχη Μανσούρ; Θα καταφέρει τελικά ο Πεπ Γκουαρδιόλα να γευτεί τη χαρά της επιτυχίας δώδεκα χρόνια μετά το δεύτερο και τελευταίο κατόρθωμά του (2009 και 2011) με την Μπαρτσελόνα; Αν ναι, τότε θα πρέπει να το κάνει με δύσκολο τρόπο. Δηλαδή να εξολοθρεύσει την Μπάγερν στα προημιτελικά, ενδεχομένως την κάτοχο του τίτλου Ρεάλ Μαδρίτης αν «περάσει» την Τσέλσι στα ημιτελικά και μετά στον τελικό (στον δεύτερο στην ιστορία της μετά τον πρόσφατο χαμένο από την Τσέλσι, το 2021) να φανεί πιο ανθεκτική, πιο απαιτητική, πιο παραγωγική από οποιαδήποτε αντίπαλο, που ενδεχομένως θα είναι ιταλική ομάδα, εκτός και αν τις… σαρώσει όλες η Μπενφίκα.

Το πρόβλημα του Γκουαρδιόλα εστιάζεται πάντα στις εμμονικές τακτικές που φέρνουν τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που λαχταρά να «αρπάξει». Η υπερβολική απαίτηση για έλεγχο του παιχνιδιού, οι παρανοϊκές επιθυμίες του για αντεπιθέσεις περιπλέκουν το παιχνίδι της ομάδας του και βγάζουν πάντα «λάδι» τον αντίπαλο. Τα ίδια και τα ίδια, χρόνια τώρα. Δεν σκέφτηκε ποτέ να αλλάξει ιδέες, πιστεύοντας πως κάποια στιγμή η τύχη θα είναι με το μέρος του. Αλλά μάταια. Φέτος έχει το πλεονέκτημα του Αρλινγκ-Μπράουτ Χάαλαντ. Με ένα δυνατό, «φονικό» κεντρικό κυνηγό, με ανεπτυγμένο ένστικτο στο σκοράρισμα, αναγκαστικά θα διαφοροποιήσει τις τακτικές του. Ωστόσο η παρουσία του Νορβηγού επιθετικού εγκυμονεί ξανά κινδύνους αποτυχίας. Ο Χάαλαντ απαιτεί γρήγορες πάσες, με αποτέλεσμα να μην περιορίζεται ο έλεγχος του παιχνιδιού, αλλά ούτε οι αντεπιθέσεις. Αγωνιστικές συμπεριφορές που φοβάται πλέον και ο ίδιος ο Γκουαρδιόλα, οι οποίες όμως «κλειδώνουν» πάνω στις κινήσεις του Χάαλαντ.

Βαυαρική… σαλάτα

Για την Μπάγερν Μ. η χρονιά είναι σκληρή, αλλοπρόσαλλη, ασταθής, αλλά και απαιτητική. Φάνηκε ξεκάθαρα πως η απουσία του Ρόμπερτ Λεβαντόβσκι την έχει επηρεάσει, κυρίως στο γκολ. Ναι μεν σκοράρει όλη η ομάδα, παίζει πιο ελεύθερα, αλλά αρκετές φορές δεν έρχονται τα απαιτούμενα αποτελέσματα. Καθώς η κούρσα για τον τερματισμό είναι ανοικτή, χωρίς φαβορί (και τουλάχιστον χωρίς φανερό παρασκήνιο), η ιεραρχία του συλλόγου επιθυμεί να κάνει δικό της τον τίτλο. Οι Γερμανοί (γενικά σε όλους τους τομείς και όχι ειδικά του αθλητισμού) έχουν την απαίτηση όλος ο κόσμος να είναι δικός τους. Πάνω σε αυτή τη (ματαιόδοξη) σκέψη θέλουν να κερδίσουν (περιέργως νόμιμα) το Τσάμπιονς Λιγκ. Ιδιαιτέρως ακριβές μεταγραφές δεν έγιναν. Το κενό του Λεβαντόβσκι δεν καλύφθηκε, η αστάθεια, η κατρακύλα, τα σκαμπανεβάσματα ήρθαν φυσιολογικά. Τραυματίστηκε ο τερματοφύλακας Μανουέλ Νόιερ, όπως και ο Σαντιό Μανέ (βέβαια επέστρεψε πρόσφατα), που ανεπιτυχώς θεωρήθηκε ως ο ιδανικός διάδοχος του Πολωνού (λόγω άλλων χαρακτηριστικών, κινήσεων, θέσης).

Στα μέσα Μαρτίου η διοίκηση του συλλόγου αποφάσισε να προσλάβει ως προπονητή τον άνεργο -μετά την απόλυση από την Τσέλσι- Τόμας Τούχελ. Είχε κολλήσει πάνω της ως τσιμπούρι. Δεν ήταν καθόλου ξαφνική η πρόσληψή του τον καιρό της πρόσφατης διακοπής των πρωταθλημάτων λόγω εθνικών. Τον Τούχελ τον έσπρωξαν κάποιες «αόρατες, υψηλές δυνάμεις» μέσα στον σύλλογο του Μονάχου. Και όπως συμβαίνει πάντοτε το… μάρμαρο πληρώνει ο ταπεινός. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Γιούλιαν Νάγκελσμαν.

Η φετινή Μπάγερν Μ. έχει μια θαυμάσια πορεία στο Τσάμπιονς Λιγκ, όμως οι Βαυαροί τρέμουν στην κυριολεξία τα πλούτη των Σαουδαράβων, τις εκλάμψεις του Γκουαρδιόλα και βέβαια τον Χάαλαντ. Σκέφτηκαν πρόχειρα, βεβιασμένα, με τον πανικό να έχει κυριαρχήσει μετά την κλήρωση για τα προημιτελικά/ημιτελικά και ξαφνικά θυμήθηκαν τις πιέσεις (για πρόσληψη) που τους ασκούσε ο Τούχελ, ενώ αρχικά τις είχαν αγνοήσει. Θυμήθηκαν το 2021, όταν στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ στο Οπόρτο η Τσέλσι του Τούχελ είχε νικήσει τη Σίτι του Γκουαρδιόλα. Και τώρα σκέπτονται (με φθηνό τρόπο) τη συνέχεια του έργου στην Κωνσταντινούπολη. Την Μπάγερν Μ. έχει ήδη τρομοκρατήσει η Μάντσεστερ Σίτι, αλλά για τη Ρεάλ (ίσως) και για τον τελικό καμία μελέτη, κανένας λόγος. Οι περασμένες αναμετρήσεις τους διαδραματίστηκαν στη φάση των ομίλων, συνολικά έξι, με τις δύο ομάδες να μοιράζονται από τρεις νίκες.

Ωστόσο, ο Γκουαρδιόλα συμμετείχε σε έξι παιχνίδια με τους «πολίτες», εναντίον της, σκοράροντας (η ομάδα) 22 φορές. Αναμφίβολα, αυτή θα είναι μια δοκιμασία για τον Τούχελ, που ήδη έχει καταφέρει ένα γερό κτύπημα (αυτό του 2021) στον τεχνικό της αγγλικής ομάδας.

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ

Δεν είναι δυνατόν να κριθεί η δυναμικότητά τους από τα μεταξύ τους αποτελέσματα περασμένων χρόνων. Εξι παιχνίδια στους προκριματικούς ομίλους, τα οποία συνήθως εμπεριέχουν σκοπιμότητες. Αυτή όμως η φετινή διπλή σύγκρουση θα πει αλήθειες. Είναι η πρώτη σε νοκ άουτ στάδιο. Από το παρελθόν έχουμε μείνει σε έξι παιχνίδια (με τελευταίο τον Νοέμβριο του 2014), από τρεις νίκες έκαστη και από ένα «σπάσιμο» της έδρας για κάθε μια. Στα γκολ υπερέχει η Μπάγερν με 10-9. Συνεπώς το παρελθόν (στη μορφή του «exit poll») δεν βγάζει νικητή.

ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ

 Τέσσερις παίκτες είναι αυτοί που έχουν φορέσει τη φανέλα αμφοτέρων των ομάδων. Πιο πρόσφατα έκανε τη διαδρομή από το Μάντσεστερ προς το Μόναχο ο Πορτογάλος αμυντικός Ζοάο Κανσέλο. Μετά την ασυμφωνία με τον Γκουαρδιόλα ο 28χρονος δεξιός ακραίος οπισθοφύλακας άφησε το στάδιο «Ετιχαντ» τον περασμένο Ιανουάριο και προσχώρησε ως δανεικός στους Βαυαρούς. Νωρίτερα (15/7/2020) την ίδια κίνηση έκανε ο Λιρόι Σανέ, αλλά με μεταγραφικό αντίτιμο 49 εκατομμυρίων ευρώ. Οι δύο προαναφερόμενοι ποδοσφαιριστές φορούν σήμερα τη φανέλα της Μπάγερν Μ. Υπάρχουν δύο ακόμη που έχουν απομακρυνθεί πια από το Μόναχο. Στις 14/7/2011 ο Τζέρεμι Μπόατενγκ εντάχθηκε στη γερμανική ομάδα έναντι 13,50 εκατ. ευρώ και οκτώ χρόνια νωρίτερα (1/7/2003) ο μοναδικός ποδοσφαιριστής που έκανε τη διαδρομή από το Μόναχο προς το Μάντσεστερ (με ελευθέρα μεταγραφή) ήταν ο Μίκαελ Τάρνατ.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΗΜΙΤΕΛΙΚΩΝ

 11/4 & 19/4

Μπενφίκα – Ιντερ

Μάντσεστερ Σίτι – Μπάγερν

12/4 & 18/4

Ρεάλ Μαδρίτης – Τσέλσι

Μίλαν – Νάπολι

Ειδήσεις σήμερα