Στο μαραθώνιο δεν έχει σημασία ποιος προηγείται στα πρώτα 20 ή 30 χιλιόμετρα, αλλά ποιος θα τερματίσει πρώτος. Οι «ερυθρόλευκοι» λοιπόν μπορεί να τερμάτισαν πρώτοι στην κανονική περίοδο της Basket League, μπορεί να έφτασαν στον τελικό του Finαl 4, αλλά στα κρίσιμα τελευταία χιλιόμετρα του μαραθωνίου έμειναν από δυνάμεις, σωματικές και ψυχικές.

Αντίθετα, ο Παναθηναϊκός μπορεί να άλλαξε προπονητή στην αρχή του μαραθωνίου (Τσάβι Πασκουάλ αντί Αργύρη Πεδουλάκη), να είχε έντονες διακυμάνσεις στην απόδοσή του, να έμεινε εκτός Finαl 4 της Ευρωλίγκας με 3-0 ήττες από τη Φενέρμπαχτσε στα πλέι οφ, να κινδύνευσε με διάλυση λόγω της εντολής της διοίκησης να επιστρέψει η αποστολή με πούλμαν από την Κωνσταντινούπολη, αλλά στο τέλος, με πιο νεανικό και αθλητικό ρόστερ από τον αντίπαλο του, τερμάτισε πρώτος και θριαμβευτής με ντεμαράζ. Και ολοκλήρωσε τη σεζόν με νταμπλ στους εγχώριους τίτλους.

ΜΑΝΟΣ ΜΑΝΟΥΣΕΛΗΣ: Ο Πασκουάλ κέρδισε ηρεμία και σεβασμό, η πίεση τώρα στους «ερυθρόλευκους»

Η μπασκετική σεζόν ολοκληρώθηκε στην Ελλάδα με την απόλυτη ανατροπή: Στην πρώτη χρονιά της… μετά τον Διαμαντίδη εποχής, ο Παναθηναϊκός πήρε νταμπλ στην Ελλάδα, ενώ στην Ευρώπη σκαρφάλωσε στην τέταρτη θέση της κανονικής περιόδου και αποκλείστηκε στα πλέι οφ από τη μετέπειτα πρωταθλήτρια Φενέρ. Μιλάμε για ένα θριαμβευτικό φινάλε μιας ομάδας που πέρασε μέσα από χίλια κύματα, κινδύνευσε να διαλυθεί και τελικά σαν από θαύμα έφτασε στην κορυφή.

Ο Πασκουάλ, λοιπόν, σε συνθήκες απόλυτης πίεσης, τόσο από το εσωτερικό της ομάδας όσο και από το γεγονός ότι είχε απέναντί του το φιναλίστ της Ευρωλίγκα αλλά και τον πρωταθλητή Ελλάδας των δύο τελευταίων χρόνων, κατάφερε:

Να παίξουν οι πάντες για την ομάδα και όχι για τον εαυτό τους.

Να συνυπάρξουν ο Καλάθης με τον Τζέιμς.

Να κάνει την επανεμφάνισή του ο Γκιστ στα πιο κρίσιμα ματς.

Να βγάλει μπροστά τους Ελληνες (Παπάς, Μπουρούσης, Καλάθης, Φώτσης) και να δείξουν το δρόμο.

Να ακολουθήσουν οι Αμερικανοί, παρά τα γεγονότα της Πόλης.

Να εμφανίσει νέες ιδέες (τρεις ψηλοί ταυτόχρονα στο παρκέ, πιεστικές άμυνες, ταχύτητα και εξαιρετική κυκλοφορία της μπάλας στην επίθεση) μέσα σε δύσκολες συνθήκες εκτός έδρας.

Πάνω από όλα, ο Τσάβι κατάφερε να αναγνωρίσουν οι πάντες την αξία του και τη συμμετοχή του στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, αλλά και να κερδίσει την ευκαιρία να κάνει τη δουλειά του ανενόχλητος την επόμενη σεζόν.

Προφανώς, ο Πασκουάλ θα μπορέσει πλέον να κρατήσει όποιους παίκτες κρίνει ότι ταιριάζουν σε ό,τι έχει στο μυαλό του και να μην πάρει αποφάσεις υπό πίεση. Το νταμπλ δείχνει ότι έχουν μπει τα θεμέλια για να δημιουργηθεί ένας κορμός και να υπάρχει ανάλογη συνέχεια την επόμενη σεζόν. Ο σεβασμός που κέρδισε ο Τσάβι είναι ό,τι καλύτερο για τον Παναθηναϊκό καθώς μπορεί πλέον ήσυχος να κάνει απλά τη δουλειά του.

Ξαφνικά εκείνος που τέθηκε σε αμφισβήτηση είναι ο φιναλίστ της Ευρωλίγκας Ολυμπιακός. Ναι, η ομάδα-υπόδειγμα, που ξεκίνησε απέναντι στη Φενέρ με τέσσερις Ελληνες στην πεντάδα και με Ελληνα προπονητή. Η ομάδα που ακόμη και όταν είναι πίσω στο σκορ με 10 ή με 15 πόντους, όλοι πιστεύουν (και ειδικά οι αντίπαλοί της, ακόμη και αν είναι οι πρωταθλητές Ευρώπης) ότι μπορεί να γυρίσει το παιχνίδι. Η ομάδα που μπορεί να μεταμορφώνει ψηλούς που μοιάζουν με… αργοκίνητα καράβια σε παίκτες επιπέδου ΝΒΑ (λέγε με Μιλουντίνοφ).

Γιατί έγινε αυτό; Διότι ο Ολυμπιακός, μετά από μια καλή χρονιά, δεν φρόντισε να κρατήσει το καλύτερο για το τέλος και έδειξε στην καλύτερη περίπτωση ότι υποτίμησε τον Παναθηναϊκό. Ισως τα εσωτερικά προβλήματα που είχαν οι πράσινοι να έπαιξαν το ρόλο τους, αλλά στα πλέι οφ η ομάδα του Σφαιρόπουλου ήταν ένα επίπεδο κάτω από τις απαιτήσεις των τελικών:

Το μεγάλο όπλο των ερυθρόλευκων, η πιεστική άμυνα, δεν εμφανίστηκε ποτέ στο παρκέ.

Το επιθετικό παιχνίδι της ομάδας ήταν πολύ φτωχό σε ιδέες απέναντι στις προσαρμογές του Παναθηναϊκού (αλλαγές σε όλα τα σκριν) και σε κάθε περίπτωση προβλέψιμο.

Πλήρωσε το γεγονός ότι πίσω από τον Σπανούλη και τον Πρίντεζη δεν υπάρχουν παίκτες ικανοί να μπουν στα παπούτσια τους και ειδικά οι ξένοι ήταν για να συμπληρώνουν το ρόστερ.

Η διοίκηση του Ολυμπιακού έχει τη φιλοσοφία της σε ό,τι αφορά τα χρήματα που θέλει να ξοδέψει. Εχει αποδειχτεί ότι με καλές επιλογές προσώπων αυτή η τακτική μπορεί να έχει αποτελέσματα. Αρα είναι προϋπόθεση η σωστή επιλογή του ανθρώπινου δυναμικού για την κάθε θέση. Για παράδειγμα, άλλο πράγμα είναι ο Χάκετ, άλλο ο Ουότερς. Ετσι θα συνεχίσει να λειτουργεί αυτό που λέμε «πρόγραμμα του Ολυμπιακού» και το οποίο προφανώς δεν εγγυάται ότι κάθε χρόνο θα παίρνει η ομάδα τίτλους, αλλά ότι θα έχει μια σταθερή ταυτότητα.

Αντί επιλόγου και εν συντομία για την αρρωστημένη ατμόσφαιρα των τελικών: Οσοι αγαπούμε το μπάσκετ το ονειρευόμαστε απλά διαφορετικό από το (ελληνικό) ποδόσφαιρο. Για αυτό και όποιος και ό,τι έχει σχέση με την ασπρόμαυρη μπάλα -από τους χούλιγκαν ως τις διοικητικές τακτικές- πρέπει πάση θυσία να μείνει έξω από το ΣΕΦ και το ΟΑΚΑ.

Η ΣΕΖΟΝ 2016-17 ΜΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

Σύνολο αγώνων: 73

Basket League: 34

Ευρωλίγκα: 37

Κύπελλο Ελλάδας: 2

Μ.Ο. πόντων στην Ευρωλίγκα: 73

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ

Σύνολο αγώνων: 71

Basket League: 35

Ευρωλίγκα: 33

Κύπελλο Ελλάδας: 3

Μ.Ο. πόντων στην Ευρωλίγκα: 76,36            

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής