Φέτος, έγινε σε μεγάλο βαθμό. Ξαναζεσταμένο… φαγητό θα πει κανείς. Ισως… Στις περισσότερες περιπτώσεις οι επιστροφές δεν θύμισαν τα πρώτα καλά χρόνια. Το παράδειγμα του Γιάγια Τουρέ είναι το πιο χαρακτηριστικό. Υπάρχουν και εξαιρέσεις. Ο Βασίλης Τοροσίδης για παράδειγμα.

Γιατί λοιπόν οι Πειραιώτες επιμένουν να γυρίζουν στα παλιά; Αν το σκεφτεί κανείς καλύτερα, διαπιστώνει ότι τα… παλιά γυρίζουν στον Ολυμπιακό, υποσχόμενα ένδοξες μέρες του παρελθόντος, ίσως και εκμεταλλευόμενα τις ερυθρόλευκες αναζητήσεις παικτών που δεν είναι εύκολο να αποδώσουν καρπούς.

Η ιστορία είναι γνωστό ότι κάνει κύκλους. Οπως και οι ποδοσφαιρικές καριέρες. Παραθέτουμε μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα επιστροφών της νεότερης ερυθρόλευκης ιστορίας. Η γνώση του παρελθόντος εξασφαλίζει καλύτερο μέλλον…

Τάσος Μητρόπουλος

Ο Τ. Μητρόπουλος ήταν ο πρώτος ποδοσφαιριστής στην ιστορία που αγωνίστηκε σε Ολυμπιακό, ΑΕΚ, Παναθηναϊκό. Τον ακολούθησε και τον… ξεπέρασε ο Λ. Χριστοδουλόπουλος ο οποίος πέρασε από τους τρεις μεγάλους και από τον ΠΑΟΚ.

Ο 61χρονος σήμερα «Ράμπο», μετά τη σπουδαία καριέρα στον Ολυμπιακό την 11ετία 1981-1992, άλλαξε φανέλες. Πήγε στην ΑΕΚ, στον Παναθηναϊκό για λίγους μήνες και δύο ματς όλα κι όλα, αργότερα αγωνίστηκε με τα χρώματα του Απόλλωνα, του Ηρακλή και της Βέροιας.

Την περίοδο 1997-98 επέστρεψε για μια χρονιά στο Λιμάνι. Οχι τόσο για να προσφέρει σημαντική βοήθεια αγωνιστικά, αφού ξεπερνούσε τα 40, όσο για να μπορέσει να… κρεμάσει τα παπούτσια του στην ομάδα που σημάδεψε την καριέρα του, τον Ολυμπιακό. Σε εκείνη την τελευταία του χρονιά είχε την ευκαιρία να αγωνιστεί, έστω για λίγα λεπτά, σε ματς Τσάμπιονς Λιγκ, κόντρα στη Ρόζενμποργκ στο ΟΑΚΑ, στα 40 του και 108 ημερών.

Γρηγόρης Γεωργάτος

Ο Γ. Γεωργάτος ήταν ο ποδοσφαιριστής που δέθηκε με τον Ολυμπιακό περισσότερο ίσως από όλους όσοι φόρεσαν τη φανέλα με τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο. Οχι γιατί επέστρεψε όχι μία, αλλά δύο φορές στο Λιμάνι. Κυρίως γιατί προτίμησε τον
Ολυμπιακό και τη θάλασσα του Πειραιά από την Ιντερ και το Μιλάνο. Δεν το λέμε εμείς, ο ίδιος το είπε. Και το έκανε.

Το καλοκαίρι του 1999 έκανε πάταγο η μεταγραφή του στην Ιντερ. Οι Ιταλοί που τον είχαν εντοπίσει καιρό, βρέθηκαν στην Αθήνα και μέσα σε ένα απόγευμα ολοκλήρωσαν τη μετακίνηση του αριστεροπόδαρου ακραίου στην ομάδα τους.

Ο Ολυμπιακός πήρε περίπου 8 εκατ. ευρώ και τις εισπράξεις από ένα φιλικό των δύο ομάδων, το οποίο όμως δεν έγινε ποτέ. Και πώς να γίνει, όταν ο Γεωργάτος, μετά από μία καλή χρονιά ως βασικός στην Ιντερ με 28 συμμετοχές, θέλησε να επιστρέψει στον Ολυμπιακό. Οι Μιλανέζοι τον άφησαν να γυρίσει δανείζοντάς τον ουσιαστικά στον Ολυμπιακό. Κι όταν την επόμενη χρονιά επέστρεψε στην Ιντερ, τίποτα δεν ήταν ίδιο. Εχασε τη θέση βασικού, τραυματίστηκε και ο νόστος της πατρίδας τον έστειλε… γραμμή πίσω στην Ελλάδα. Αυτή τη φορά όμως όχι στον Ολυμπιακό, αλλά στην ΑΕΚ, όπου σε 1,5 χρόνο βοήθησε σημαντικά την Ενωση. Ηταν όμως πάντα Ολυμπιακός στα αισθήματά του. Ιανουάριος ήταν όταν πήρε μία ακόμα μεταγραφή για τον Ολυμπιακό, υπογράφοντας συμβόλαιο έως το 2006, το οποίο μάλιστα επεκτάθηκε για ένα ακόμα χρόνο, προκειμένου να κλείσει την καριέρα του ντυμένος στα ερυθρόλευκα.

Ιβάν Μαρκάνο

Ο Ισπανός στόπερ, που έπαιξε και ως αριστερός ακραίος αμυντικός, ήταν ανακάλυψη του Ερ. Βαλβέρδε. Ο Βάσκος προπονητής τον πρότεινε και η διοίκηση τον απέκτησε με δανεισμό από τη Βιγιαρεάλ. Αργησε να κερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου. Αυτή του προπονητή πάντως την είχε σε μεγάλο βαθμό. Οταν πια εγκλιματίστηκε κι έκανε καλά παιχνίδια, κέρδισε και το χειροκρότημα της εξέδρας. Κι όχι μόνο αυτό. Οι Ρώσοι της Ρούμπιν Καζάν θαμπώθηκαν από τις επιδόσεις του σε Ελλάδα και Ευρώπη και πρόσφεραν 5 εκατ. ευρώ στη Βιγιαρεάλ για να τον αποκτήσουν. Ο Ι. Μαρκάνο βρέθηκε με ένα πολύ καλό συμβόλαιο στη Ρωσία.

Μόνο που δεν άντεξε το κρύο και τη ζωή στη χώρα, παρά 1,5 χρόνο. Ηθελε πιο ζεστό κλίμα και ομάδα. Ο Ολυμπιακός αναζητούσε αξιόπιστο στόπερ και επήλθε επανένωση. Μαρκάνο και Ολυμπιακός βρέθηκαν πάλι μαζί τον Ιανουάριο του 2013. Οι Πειραιώτες ήθελαν να τον κρατήσουν, όμως δεν τα κατάφεραν. Ηρθε η Πόρτο για να του προσφέρει 4ετές συμβόλαιο και να τον αποκτήσει. Πέρυσι το καλοκαίρι ξαναπροτάθηκε στον Ολυμπιακό, όμως πριν αποφασίσουν οι «ερυθρόλευκοι» πρόλαβε η Ρόμα.

Κώστας Μήτρογλου

Εφευγε, ξαναγύριζε, ίσως κάποτε ξαναγυρίσει στον Ολυμπιακό ο Κ. Μήτρογλου. Πέρασε το κατώφλι του Ρέντη το καλοκαίρι του 2007, στα 19 του, με τον Τάκη Λεμονή να υπόσχεται στον πατέρα του αλλά και στο μάνατζέρ του ότι θα πάρει ευκαιρίες και δεν θα είναι απλώς στο ρόστερ. Ευκαιρίες πήρε, όμως το ταλέντο του δεν άντεχε να μένει στον πάγκο. Τα καλοκαίρια έκανε προετοιμασία με τον Ολυμπιακό και τον Σεπτέμβριο πήγαινε δανεικός σε Πανιώνιο και Ατρόμητο.

Ο Ερ. Βαλβέρδε έκανε ίσως ένα από τα λίγα λάθη του στο Λιμάνι που δεν τον ήθελε στην ομάδα. Τελικά ο Μήτρογλου το 2012-13 και στο πρώτο μισό της περιόδου 2013-14 σκοράρει συνεχώς (πέτυχε 14 γκολ μέχρι τον Ιανουάριο μόνο στο πρωτάθλημα).

Η Φούλαμ προσφέρει 15 εκατ. στη δεύτερη προσφορά της και την τελευταία ημέρα των χειμερινών μεταγραφών, το 2014, γίνεται κάτοικος Λονδίνου και παίκτης της Φούλαμ.

Δεν κατάφερε να σκοράρει με τους Αγγλους. Ούτε καν να παίξει. Με τρία ματς όλα κι όλα κι έναν τραυματισμό που, όπως έλεγε τότε ο ίδιος, δεν αντιμετωπίστηκε όπως έπρεπε, έμεινε μέχρι το καλοκαίρι. Τον Αύγουστο του 2014 έπιασε πάλι Λιμάνι. Δανεικός από τη Φούλαμ για να ξαναβρεί τον εαυτό του. Ετσι κι έγινε. Με 16 γκολ στο πρωτάθλημα και 3 στην Ευρώπη, ο Μήτρογλου κέρδισε μια καλή μεταγραφή στην Μπενφίκα για μια διετία. Αργότερα ήρθε η Μαρσέιγ, όπου φέτος περνά δύσκολες στιγμές. Οπως τότε στη Φούλαμ. Η ζωή κάνει κύκλους. Το θέμα είναι πόσους…

Κέβιν Μιραλάς

Ο Βέλγος επιθετικός αγαπήθηκε όσο λίγοι στο Λιμάνι. Και πώς να μην αγαπηθεί, όταν ήρθε άγνωστος ως δανεικός από τη Σεντ Ετιέν το 2010 και εξελίχθηκε σε σκόρερ ολκής, που είχε τη δυνατότητα να προσφέρει θέαμα πετυχαίνοντας εντυπωσιακά γκολ και μάλιστα σε κρίσιμα παιχνίδια. Πέτυχε 14 γκολ την πρώτη του χρονιά και 20 τη δεύτερη, αφού πρώτα οι Πειραιώτες έσπευσαν να τον αγοράσουν (έναντι μόλις 2,3 εκατ. ευρώ) από τη Σεντ Ετιέν. Οι εμφανίσεις του, όπως είναι φυσικό, τράβηξαν ευρωπαϊκούς συλλόγους στο Καραϊσκάκη. Παρακολούθησαν τον Κ. Μιραλάς και τον Αύγουστο του 2012 η πρόταση της Εβερτον του πήρε τα… μυαλά.

Ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να τον κρατήσει, εισέπραξε τα 8,5 εκατ. ευρώ από τους Αγγλους και ο Μιραλάς ξεκίνησε τη θητεία του στην Πρέμιερ Λιγκ. Μια θητεία που κράτησε 6 χρόνια. Τον περασμένο Ιανουάριο ο Μιραλάς, που δεν έβρισκε πια χρόνο συμμετοχής, επέστρεψε στη χώρα και την ομάδα που αγάπησε. Η ιστορία όμως δεν επαναλαμβάνεται πάντα. Ο Βέλγος ήταν σκιά του καλού του εαυτού. Πέτυχε 2 γκολ όλα κι όλα σε μια κακή χρονιά για τον Ολυμπιακό και η επιστροφή του αποδείχθηκε λάθος. Αν και επιθυμούσε να συνεχίσει με τον Ολυμπιακό, τελικά επέστρεψε στην Εβερτον για να τον δανείσει στη Φιορεντίνα όπου επίσης προσπαθεί να κάνει επανεκκίνηση στην καριέρα του.

Γιάννης Φετφατζίδης

Από μικρός στις ακαδημίες του Ολυμπιακού, ο Γ. Φετφατζίδης έδειξε το ταλέντο του. Κατόρθωσε να φτάσει στην πρώτη ομάδα και λίγες μέρες πριν κλείσει τα 19 του έκανε ντεμπούτο τόσο στο πρωτάθλημα όσο και σε αγώνα Τσάμπιονς Λιγκ, υπό τις οδηγίες του Ζίκο, που ήταν τότε στον ερυθρόλευκο πάγκο. Από το 2010 έως το 2013 καταφέρνει να συμπληρώσει 48 συμμετοχές με τα ερυθρόλευκα κι ενώ το 2013 παλεύει για να βρει θέση στην 11άδα, η Τζένοα δίνει 4 εκατ. ευρώ στους Πειραιώτες και 25% ποσοστό μεταπώλησης για να τον αποκτήσει. Πιστεύει το ταλέντο του και την προοπτική του. Την πρώτη χρονιά στην Ιταλία είναι βασικός και κερδίζει τους πάντες με τις εμφανίσεις του. Την επόμενη όμως η κατάσταση αλλάζει.

Ο Φετφατζίης πάει δανεικός στην Κιέβο. Το καλοκαίρι του 2015 η Αλ Αχλί της Σαουδικής Αραβίας τον αποκτά για μια τριετία και το περασμένο καλοκαίρι ο Φετφατζίδης απαρνιέται την ξενιτιά και για οικογενειακούς λόγους. Αρχικά ενδιαφέρεται η ΑΕΚ, όμως όταν εμπλέκεται ο Ολυμπιακός, η πρώτη του… αγάπη, ο παίκτης φορά τα ερυθρόλευκα.

Βασίλης Τοροσίδης 

Ο Β. Τοροσίδης μετά από 7 χρόνια επιτυχιών στο Λιμάνι κι αφού έζησε τα πάντα με τον Ολυμπιακό, ήθελε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Να αγωνιστεί στο εξωτερικό. Τον Ιανουάριο του 2013 δεν ανανέωσε το συμβόλαιό του που έληγε το καλοκαίρι και ο Ολυμπιακός τον έδωσε στη Ρόμα αντί 500.000 ευρώ. Ο Ρωμαίος Τοροσίδης έκανε καλή καριέρα για μια 4ετία και η ιταλική του περιπέτεια ολοκληρώθηκε στην Μπολόνια τη διετία 2016-18. Οταν το περασμένο καλοκαίρι αποφάσισε να επαναπατριστεί, ο Ολυμπιακός τού έδωσε ποδοσφαιρική στέγη και δεν το μετάνιωσε. Πρόλαβε μέσα σε λίγα ματς να αφήσει το στίγμα του με καλές εμφανίσεις, τρία γκολ (!) και τη συμμετοχή του στην καλύτερη 11άδα της 3ης αγωνιστικής του Γιουρόπα Λιγκ.

Γιαγιά Τουρέ

Οταν το 2006, με όχι πολύ κομψό τρόπο είναι αλήθεια, έφυγε από τον Ολυμπιακό για τη Μονακό, ο Γ. Τουρέ είχε υποσχεθεί δύο πράγματα και τα τήρησε και τα δύο. Το ένα ήταν ότι κάποια μέρα θα έπαιζε στην Μπαρτσελόνα. Πράγματι, το 2007 έγινε κάτοικος Βαρκελώνης. Μάλιστα ήταν μέλος της Μπαρτσελόνα του 2009, η οποία κέρδισε 6 τρόπαια σε μια χρονιά. Η δεύτερη υπόσχεσή του ήταν ότι θα επέστρεφε μια μέρα στον Ολυμπιακό. Την πραγματοποίησε το περασμένο καλοκαίρι. Κι αφού πρώτα είχε περάσει μια 8ετία στο Μάντσεστερ με τη Σίτι, με την οποία κατέκτησε 3 πρωταθλήματα, 1 Κύπελλο, 2 Λιγκ Καπ, 1 Σούπερ Καπ.

Αν και είχε κι άλλες προτάσεις, επέλεξε τον Ολυμπιακό. Η επιστροφή του μέχρι τώρα δεν απέδωσε αγωνιστικά. Ο ίδιος επιμένει ότι πήγε πάλι στον Ολυμπιακό για να κατακτήσει τίτλους, όμως φαίνεται ότι μετράει μέρες στο Λιμάνι.

Προπονητές

Από τους «ερυθρόλευκους» προπονητές ο Τάκης Λεμονής (φωτό) κατέχει τα πρωτεία, αφού συνολικά έκατσε στον πάγκο του Ολυμπιακού 4 φορές. Η πρώτη του θητεία κράτησε περισσότερο, σχεδόν δύο χρόνια, από τον Νοέμβριο του 2000 έως τον Οκτώβριο του 2002. Επανήλθε το 2006, τον Μάρτιο του 2017 και τον Σεπτέμβριο του 2017. Με αυτό το ρεκόρ των 23 μηνών είναι ο δεύτερος μακροβιότερος προπονητής της ομάδας μετά τον Ντούσαν Μπάγεβιτς.

Ο Σέρβος, στην πρώτη του ερυθρόλευκη θητεία, έμεινε στον πάγκο 40 μήνες (Ιούνιος 1996-Νοέμβριος 1999). Το καλοκαίρι του 2004 μπήκε πρώτος στο νέο Καραϊσκάκη και έκατσε μία ακόμα χρονιά.

Ο Νίκος Αλέφαντος πέρασε από τον Ολυμπιακό τρεις φορές. Το 1983 για 4 μήνες, το 1994 για 8 μήνες και το 2004 για 70 μέρες.

Δυο φορές έκατσε στον πάγκο ο πιο αγαπητός ίσως «ερυθρόλευκος» προπονητής, ο Ερνέστο Βαλβέρδε. Πρώτα επί ημερών Σωκράτη Κόκκαλη, την περίοδο 2008-09 και έπειτα έγινε ο πρώτος προπονητής της εποχής Βαγγέλη Μαρινάκη για 21 μήνες (Αύγουστος 2010-Μάιος 2012).

Διπλή θητεία στον Ολυμπιακό έκαναν επίσης, ο Αλκέτας Παναγούλιας, πρώτα στα τέλη του ‘81 έως τις αρχές του ’83 κι έπειτα για μια ημερολογιακή χρονιά, το χειμώνα του 1986 μέχρι τον Νοέμβριο του 1987. Τον διαδέχθηκε ο Τάις Λίμπρεχτς τον οποίο αγόρασε ο Κοσκωτάς από τον ΠΑΟΚ, για να τον διώξει μετά από μόλις 2 μήνες. Ο Ολλανδός επανήλθε στον Ολυμπιακό επί Κόκκαλη τον Οκτώβριο του 1994, αλλά απολύθηκε την τέταρτη ημέρα της προετοιμασίας της ομάδας, το καλοκαίρι του 1995.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]