Οι στιγμές ήταν μεγάλες, πρώτα πρώτα για τον αθλητή, τον προπονητή του Δημήτρη Ράφτη και τους δικούς τους ανθρώπους και στη συνέχεια για όλο τον ελληνισμό και τον αθλητισμό.

Τα συγχαρητήρια ήρθαν από παντού, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρωθυπουργό, τους αρχηγούς των κομμάτων και τα κόμματα και φυσικά από τον Υπουργό Αθλητισμού.

Περήφανοι για το παιδί τους ήταν ο προπονητής και η μητέρα του. Ο πρώτος τόνισε ότι, «ο Λευτέρης έχει το χάρισμα. Έχει τη βοήθεια που χρειάζεται, αλλά έχει και το χάρισμα» και… προειδοποίησε πως, «αν είναι υγιής τότε θα το επαναλάβει πολλές φορές».

Η μητέρα του Λευτέρη, Σοφία, περιέγραψε την αγωνία με την οποία βίωσε τον άθλο του γιου της, «έζησα τη στιγμή με τη μεγαλύτερη αγωνία. Η καρδιά μου είχε φύγει από τη θέση της. Δεν περίμενα ούτε το 16,000 για να πανηγυρίσω, αλλά περίμενα να τελειώσει όλος ο αγώνας. Για μένα μετράει το ήθος», είπε και τόνισε ότι, «η ενόργανη είναι στο αίμα του».

Αυτά που δεν ξέραμε για τον Λευτέρη Πετρούνια

Ποιος όμως είναι ο Λευτέρης Πετρούνιας και ποια ήταν η πορεία του μέχρι να φτάσει στην κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου; Ο Λευτέρης είναι το τρίτο παιδί της οικογένειας Πετρούνια. Γεννήθηκε το 1990 και μεγάλωσε στη Νέα Σμύρνη, ενώ το ότι σκαρφάλωνε σε ό,τι έβρισκε μπροστά του, από μωρό, μάλλον ανησυχούσε τους πάντες.

Σε ηλικία μόλις 5 ετών πρωτομπήκε στο γυμναστήριο. Προηγουμένως είχε περάσει από το κολυμβητήριο του Πανιώνιου και κάποια στιγμή είχε εκφράσει την επιθυμία του να ασχοληθεί με το πατινάζ. «Όλα αυτά μέσα στο γυμναστήριο, το τραμπολίνο, το δίζυγο, τα στρώματα, τα είδα τότε σαν έναν μεγάλο παιδότοπο, σαν μια τεράστια παιδική χαρά», έχει πει ο ίδιος.

Ως έφηβος ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής, όχι μόνο στα κορίτσια, αλλά στο σχολείο του, που τον ανέδειξε πρόεδρο του 15μελούς. Μάλιστα, ήταν εκείνη η εποχή που έκανε τη μικρή του «επανάσταση». Έπαψε να διαβάζει και ανακοίνωσε στους γονείς του ότι, δεν θα πάει ξανά στο γυμναστήριο, το οποίο σταμάτησε το 2004.

Δεν σταμάτησε όμως τη γυμναστική, αφού άρχισε να κάνει παρκούρ, το οποίο συνεχίζει μέχρι σήμερα, αφού θεωρεί ότι, τον βοηθά να εκτονώνεται αλλά και να διατηρεί την ελαστικότητά του.

Έπειτα από τριάμισι, επέστρεψε στο γυμναστήριο, αλλά οι προπονητές δεν ήθελαν να τον αναλάβουν, θεωρώντας ότι η διακοπή από τον αθλητισμό ήταν καθοριστική και πως δεν μπορούσε να επανέλθει σε υψηλό επίπεδο. Αποφασισμένος να δουλέψει σκληρά επανήλθε σε υψηλό επίπεδο και το 2010 οι δρόμοι του διασταυρώθηκαν με τον Δημήτρη Ράφτη, τον προπονητή του μεγάλου αθλητή Βλάσση Μάρα, με τον οποίο ακόμα και σήμερα πορεύονται κοινά. Ο προπονητής αυτός είναι που «υπογράφει» και όλες τις επιτυχίες του Λευτέρη.

Η πρώτη από αυτές ήταν η κατάκτηση της τρίτης θέσης το Παγκόσμιο Κύπελλο της Γάνδης, το Σεπτέμβριο του 2010. Το 2012, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Σόφιας, εκτέλεσε μια τόσο δύσκολη και πρωτότυπη άσκηση, που η Παγκόσμια Ομοσπονδία Γυμναστικής, αποφάσισε να της δώσει το όνομά του.

Στο Γκραν Πρι του Σομπατέλι το 2015, κατακτά την υψηλότερη βαθμολογία της καριέρας του, που έφτασε τους 16.200 βαθμούς.

Λίγο πριν από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Γλασκώβης, το Σεπτέμβριο του 2015 έχασε το στήριγμά του, τον άνθρωπο που ήταν στο πλευρό του από την πρώτο μέχρι τον τελευταίο αγώνα του, τον πατέρα του. Κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο σε εκείνους τους αγώνες, του το αφιέρωσε, όπως έκανε και χθες με το Ολυμπιακό χρυσό μετάλλιο.

Αχώριστος φίλος του και μόνιμη συντροφιά του είναι ο σκύλος του ο Τσαμπ.

Από τις μεγάλες θυσίες που κάνει για τον αθλητισμό είναι η στέρηση κάποιων φαγητών, μεταξύ των οποίων και τα «βρώμικα», στα οποία έχει ιδιαίτερη αδυναμία. Ωστόσο, μετά το τέλος των εκάστοτε αγώνων του… ξεδίνει.

Το τατουάζ που κοσμεί την πλάτη του είναι οι πέντε Ολυμπιακοί κύκλοι, ενώ στο Ρίο ταξίδεψε μαζί με την μητέρα του, αλλά και το κορίτσι της ζωής του.

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΤΟΥ

Λευτ. Πετρούνιας – αθλητής – κρίκοι

1ος Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 2015 – Γλασκώβη

1ος Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 2015 – Μονπελιέ

1ος Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 2016 – Βέρνη

3ος Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 2011 – Βερολίνο

1ος Ευρωπαϊκοί Αγώνες 2015 – Μπακού

1ος Μεσογειακοί Αγώνες 2013 – Μερσίν

2012: Αναδείχθηκε πρώτος στην παγκόσμια κατάταξη της FIG στους κρίκους

2015: Αναδείχθηκε κορυφαίος Έλληνας αθλητής (ΠΣΑΤ)