Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας στον φετινό νέο Ατρόμητο;

«Έχουμε πολύ καλό κλίμα, είμαστε σαν μία οικογένεια στα αποδυτήρια και αυτό πιστεύω βγαίνει και στον αγωνιστικό χώρο. Είμαστε αρκετοί Έλληνες παίκτες και (ξένοι) παίκτες που μιλάνε ελληνικά και ξέρουν την ελληνική πραγματικότητα και πιστεύω πως αυτό έχει κάνει την διαφορά φέτος».

Ποιο πιστεύεις πως είναι το ταβάνι του Ατρομήτου φέτος; Το πρωτάθλημα ή η Ευρώπη;

«Εμάς ο στόχος μας, που το έχουμε ξεκαθαρίσει από την αρχή, είναι η πεντάδα και η έξοδος στην Ευρώπη. Από εκεί και πέρα, εμείς θέλουμε να μείνουμε ψηλά, βλέπουμε τα παιχνίδια ξεχωριστά και ελπίζουμε για το καλύτερο, δηλαδή να διατηρηθούμε όσο πιο ψηλά γίνεται στο πρωτάθλημα».

Ο Ατρόμητος έχει μία από τις καλύτερες άμυνα στο πρωτάθλημα. Τι πιστεύεις πως έπαιξε ρόλο σε αυτό;

«Εμείς δουλεύουμε πάνω σε αυτό, στόχος μας είναι ο σωστός αμυντικός προσανατολισμός. Μέχρι στιγμής, όλη η ομάδα λειτουργεί πάρα πολύ καλά αμυντικά και έχουμε φτάσει σε αυτό το επίτευγμα».

Με το που ήρθες στην ομάδα πήρες φανέλα βασικού και έκανες ένα σερί 8.5 αγώνων (765 λεπτά) και έγινες ο 7ος τερματοφύλακας στην ιστορία του ελληνικού πρωταθλήματος. Πως ένιωσες και ποια είναι τα συναισθήματά σου για αυτό το επίτευγμα;

«Είμαι πολύ χαρούμενος που το κατάφερα. Η αλήθεια είναι πως δεν ασχολήθηκα με το ρεκόρ, απλά πήγαινε από μόνο του. Άρχισα να ασχολούμαι με αυτό, από το παιχνίδι με τον Πανιώνιο που ήταν το 8ο ματς. Απλά έγινε και με βοήθησαν σε αυτό οι συμπαίκτες μου».

Στεναχωρήθηκες όταν σταμάτησε το σερί και με τον τρόπο που ήρθε; Σκέφτεσαι να ξεκινήσεις νέο σερί;

«Κάποια στιγμή θα γινόταν, απλά ήτανε άσχημος ο τρόπος. Θεωρώ πως δεν ήταν πέναλτι και χάλασε το σερί άδικα. Μπορεί να γινόταν αργότερα, αλλά εκείνη την στιγμή που έγινε και έτσι όπως έγινε, ήταν λίγο περίεργο. Τώρα όσον αφορά, αν έχω στο μυαλό μου το επόμενο, δεν το έχω η αλήθεια είναι. Αν προκύψει, καλώς! Εγώ προσπαθώ, να μην δέχομαι γκολ στα παιχνίδια, από εκεί και πέρα, άμα έρθει κάποιο σερί ξανά, καλώς να έρθει!»

Σύμφωνα με τα στατιστικά σου, κάθε χρόνο παρουσιάζεσαι όλο και καλύτερος. Που πιστεύεις ότι οφείλεται αυτό; Μέχρι που θέλεις να φτάσεις και που πιστεύεις πως μπορείς (να φτάσεις);

«Εγώ το μόνο που κάνω είναι να δουλεύω και να μην επαναπαύομαι. Θέλω να συνεχίσω να βελτιώνομαι, να φτιάχνω τις αδυναμίες μου και να φτάσω όσο ψηλότερα μπορώ».

Με τον Ρισβάνη και τον Χατζηισαϊα είστε χρόνια μαζί συμπαίκτες (σε Πανιώνιο και τώρα στον Ατρόμητο), αλλά και φίλοι, εκτός γηπέδων. Η χημεία και ότι ξέρετε ο ένας τον άλλον, έχει βοηθήσει στην ομοιογένεια;

«Σίγουρα με τα παιδιά είμαστε χρόνια μαζί, όπως είπες και εσύ, κάνουμε χρόνια παρέα, γνωριζόμαστε, ξέρουμε πώς να καλύψουμε ο ένας τον άλλον. Είναι και οι δύο εξαιρετικοί ποδοσφαιριστές, πιστεύω θα φτάσουν ψηλά και πραγματικά μέχρι τώρα με έχουν βοηθήσει πάρα πολύ. Τους ευχαριστώ για αυτό, που με στηρίζουν και τους εύχομαι τα καλύτερα, να συνεχίσουν έτσι όπως είναι».

Η άμυνα κάνει τον τερματοφύλακα ή ο τερματοφύλακας την άμυνα;

«Πιστεύω είναι αλληλένδετα αυτά τα δύο. Απλά το κυριότερο είναι η σωστή συνεννόηση των αμυντικών και του τερματοφύλακα. Έτσι και οι δύο κερδίζουν!»

Έχεις δηλώσει πως στον Ατρόμητο σου αρέσει και νιώθεις άνετα; Τι είναι αυτό που σε έχει κάνει να νιώσεις έτσι;

«Από την πρώτη στιγμή, από την ώρα που με προσέγγισε ο κος Σπανός, ο κος Αγγελόπουλος, αλλά και ο προπονητής (Κάναντι) και ο προπονητής τερματοφυλάκων (Σούιτσα), μου δείξανε εμπιστοσύνη. Με έκαναν να νιώσω πολύ άνετα, να απελευθερωθώ στο παιχνίδι μου και μπήκα εύκολα στην νοοτροπία της ομάδας και σε αυτό οφείλεται».

Ποια είναι η σχέση σου με τον προπονητή Νταμίρ Κάναντι, αλλά και με τον προπονητή τερματοφυλάκων Σούιτσα; Σε έχουν βελτιώσει σε κάποια στοιχεία σου;

«Ο κος Κάναντι έδειξε εμπιστοσύνη στο πρόσωπό μου από την πρώτη στιγμή που ήρθα και αυτό μου έχει δώσει αυτοπεποίθηση και ήταν κάτι που με βοήθησε. Από εκεί και πέρα δουλεύω με τον Σούιτσα κάθε μέρα, είναι εξαιρετικός προπονητής τερματοφυλάκων. Μας δουλεύει πάρα πολύ, όλους τους τερματοφύλακες και τους πέντε. Και τα 5 παιδιά είμαστε σε καλή κατάσταση και σε αυτό ευθύνεται ο Σούιτσα. Εγώ πιστεύω, πώς με έχει βοηθήσει και με έχει βελτιώσει, έστω και από τον λίγο καιρό που είμαι στην ομάδα και δουλεύουμε μαζί και τον ευχαριστώ πολύ για αυτό».

Ο κόσμος στο Περιστέρι, σου έχει δείξει την αγάπη του και την εκτίμησή του. Τι έχεις να πεις εσύ, σε αυτόν;

«Τους ευχαριστώ πάρα πολύ. Αλήθεια μου δίνουν κίνητρο για να συνεχίσω να παλεύω και να δουλεύω για την δύσκολη συνέχεια που έρχεται».

Atromitos is Family (;)

«(γέλια) Is Family! Ναι, είμαστε πάρα πολύ καλά, η αλήθεια είναι. Έχουμε κάνει πολύ καλό κλίμα στην ομάδα και όλα τα παιδιά έχουν βοηθήσει σε αυτό».

Στην πρώτη σου χρονιά στον Πανιώνιο (2015-16), έκανες ντεμπούτο στη Σούπερ λιγκ κόντρα στον Ατρόμητο. Ένα αγχωμένο ντεμπούτο τότε ως νέος, αλλά περίμενες πως θα έφτανες σε τέτοιο (ατομικό) επίπεδο δύο χρόνια μετά και πως θα αγωνιζόσουν (και) στον Ατρόμητο!;

«Όχι, σίγουρα όχι! Δεν μπορείς να ξέρεις τι θα συμβεί στο μέλλον. Τώρα που το θυμάμαι, όντως τότε έκανα ντεμπούτο κόντρα στον Ατρόμητο! Γενικά δεν έχω άγχος, μετά από αυτό το ματς, έπαιξα τρία συνεχόμενα παιχνίδια στα πλέι οφ. Περίμενα πάρα πολύ καιρό για να αγωνιστώ και για αυτό δεν είχα άγχος, ήμουν προετοιμασμένος. Πάντως δεν το περίμενα ότι θα αγωνιζόμουν μετά στον Ατρόμητο, γιατί δεν ξέρεις, τι θα γίνει μετά από δύο χρόνια και πως θα στα φέρει στο μέλλον».

Φημολογείται πως υπάρχει έντονο ενδιαφέρον από ελληνική ομάδα. Θα επέλεγες κάποια άλλη ομάδα, τόσο από Ελλάδα ή εξωτερικό;

«Δεν ξέρω αν θα το επέλεγα, πάντως είμαι καλά εδώ που βρίσκομαι. Ανήκω στον Ατρόμητο και το μυαλό μου είναι μόνο εδώ».

Δυο λόγια για το κεφάλαιο εθνική, καθώς την έχεις υπηρετήσει στους Ελπίδες, αλλά και με την Εθνική ανδρών.

«Η Εθνική τώρα πρέπει να κοιτάξει τον επόμενο στόχο που είναι η πρόκριση στο Euro και πιστεύω πως θα βρεθεί ξανά σε μεγάλη διοργάνωση. Είναι σημαντικό να φοράς το εθνόσημο, όπως για κάθε ποδοσφαιριστή , θέλω να πιστεύω και θέλω να επιστρέψω στην Εθνική κάποια στιγμή».

Κατά την προσωπική σου γνώμη, υπάρχει πικρία που δεν σε κάλεσε τώρα που έχεις κάνει εξαιρετικές εμφανίσεις; Πιστεύεις πως άξιζες την ευκαιρία;

«Πιστεύω ότι ο κος Σκίμπε έκανε τις επιλογές του, αυτές είναι και είναι σεβαστές».

Ποιος άνθρωπος πιστεύεις ότι έχει παίξει τον σημαντικότερο ρόλο στην καριέρα σου;

«Ο πατέρας μου και η οικογένεια μου γενικότερα. Δεν είναι μόνο αυτό που συμβαίνει τώρα, υπήρχαν στιγμές που δεν έπαιζα και ήταν πραγματικά δίπλα μου, με στηρίξανε και με πιστέψανε το κυριότερο, σε μέρες και περιστάσεις που δεν με πίστευε κανείς άλλος».

Έχεις μία γεμάτη καριέρα από εμπειρίες και παρουσίες. Ποια είναι η καλύτερη στιγμή και ποια η χειρότερη σου;

«Θα ξεκινήσω από την χειρότερη, ήταν η πρώτη χρονιά στον Πανιώνιο που δεν έπαιζα και δεν αγωνίστηκα σχεδόν καθόλου. Η καλύτερη πιστεύω πώς είναι, αυτή που διανύω τώρα! Έχω ξεχωρίσει όμως κάποιες πολύ ωραίες στιγμές, όπως όταν αγωνιζόμουν στον Φωστήρα που μπήκαμε στα πλέι οφ, ενώ η ομάδα ήταν πολύ χαμηλά στην βαθμολογία, ξαφνικά την τελευταία αγωνιστική, βρεθήκαμε στα πλέι οφ με ένα γκολ στο 94(!), δηλαδή αυτή την στιγμή, το πώς την πανηγύρισα, δεν θα την ξεχάσω! Επίσης, το πρωτάθλημα με τον Εθνικό Γαζώρου, το πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό, που δεν είχα παίξει τόσο για να το ζήσω, αλλά όπως και να έχει είναι πρωτάθλημα, όπως και κύπελλα».

Ποιον τερματοφύλακα έχεις ως πρότυπο;

«Μικρός είχα τον Κασίγιας, τον παρακολουθούσα πάρα πολύ. Τώρα πια μου αρέσει πολύ ο Κέιλορ Νάβας και ο Έντερσον της Σίτι. Αυτή τη στιγμή, τους θεωρώ τους δύο κορυφαίους τερματοφύλακες».

Όταν δεν ασχολείσαι με το ποδόσφαιρο, πως σου αρέσει να περνάς τον ελεύθερο σου χρόνο;

«Σίγουρα να πάω μία βόλτα, για έναν καφέ με καλή παρέα, με τους φίλους μου. Σε περίπτωση που έχω ρεπό, να πάω κάποιο κοντινό ταξίδι για να χαλαρώσω. Ακόμα, ταινίες και τέτοια πράγματα, ήρεμα!»

Μικρός αγωνιζόσουν στην επίθεση αντί για τέρμα; Αν σου ζητηθεί τώρα θα παίξεις; (γέλια)

«Για πλάκα! Είμαι έτοιμος (γέλια)! Ήμουν στην ΑΕ Πυλαίας, από εκεί που ξεκίνησα στις ακαδημίες, ήμουν πολύ μικρός (7-8 χρονών περίπου), έπαιζα μέσα και ήμουν καλός! Με έχει ο πατέρας μου σε βίντεο που με τραβούσε! Αλλά εμένα μου άρεσε να κάθομαι και τέρμα, καθόμουν στο σχολείο μερικές φορές. Μια φορά έλειπε ο τερματοφύλακας μας (στην ομάδα), είχε αρρωστήσει και έκατσα τέρμα αναγκαστικά. Έκανα μια καλή απόκρουση τότε, το θυμάμαι μέχρι τώρα και ξαφνικά όλα τα παιδάκια έπεσαν πάνω μου ‘’τι έκανες;’’ κλπ. και εγώ κατευθείαν ξετρελάθηκα(!) και μου άρεσε. Το είπα στον πατέρα μου μετά το ματς και μου είπε «Όχι, τι να κάθεσαι τέρμα, να είσαι μέσα, να βάζεις γκολ», όπως όλοι οι μπαμπάδες, φυσικά! Μετά το είχα πει εγώ στον προπονητή μου και καθόμουν ένα ημίχρονο τέρμα και ένα μέσα!».

Πηγή: kingsport.gr