«Φέτος δεν γνωρίζουμε αν οι μαθητές θα μπορέσουν να παρακολουθήσουν το χειμώνα θεατρικές παραστάσεις εξαιτίας των περιοριστικών μέτρων και σκεφτήκαμε να γιορτάσουμε τη μεγάλη επιτυχία του Καπλανιού σε ένα μεγάλο θερινό θέατρο», περιγράφει στον «Ε.Τ.» η σκηνοθέτις Ανδρομάχη Χρυσομάλλη, που συνεργάστηκε τότε για την παράσταση με τη μεγάλη Αλκη Ζέη. Κι όπως η ίδια η θυμάται: «Η Αλκη Ζέη μας ταξίδεψε στα βάθη της ψυχής της, με έναν μοναδικό τρόπο που μονάχα εκείνη ήξερε, με τόση αλήθεια και αυθεντικότητα, δείχνοντας πως η ζωή μπορεί να είναι σκληρή, αλλά η ψυχή μπορεί να μένει δυνατή και να ελπίζει, να ονειρεύεται έναν καλύτερο κόσμο».
Τι αγαπάτε περισσότερο στο εμβληματικό «Καπλάνι της Βιτρίνας»;
Αγαπώ κάθε του λέξη, κάθε ανάσα του, κάθε κλείσιμο του ματιού του, είτε είναι το μαύρο του μάτι είτε το γαλάζιο. Οταν ξεκίνησα να δουλεύω τη διασκευή του έργου, μπήκα τόσο πολύ μέσα σε αυτό, που ήταν σαν να ήμουν εγώ εκείνο το μικρό κοριτσάκι που έτρεχε στο αμπέλι του παππού, που λυπόταν γιατί ο φίλος της ο Αλέξης δεν είχε παπούτσια να έρθει στο σχολείο, που ονειρευόταν να γίνει συγγραφέας.
Τι θυμάστε από τη συνεργασία σας με την Αλκη Ζέη;
Την ανθρωπιά, την αλήθεια της. Δεν γνωριζόμασταν με την Αλκη Ζέη. Οταν ζήτησα από το Μεταίχμιο να διασκευάσω και να σκηνοθετήσω το «Καπλάνι», η Αλκη Ζέη ζήτησε να δει το πρώτο κεφάλαιο διασκευασμένο για να δώσει την έγκρισή της. Και όταν ήρθε η απάντηση θετική, ήταν τόσο μεγάλη η έκπληξή μου που άρχισα να κλαίω. Και μετά ήρθε η πρώτη συνάντησή μας στο σπίτι της. Εβλεπα μπροστά μου την αγαπημένη μου συγγραφέα, τη συγγραφέα των παιδικών μου χρόνων, την ίδια την Αλκη Ζέη, τόσο θερμή και τόσο αληθινή. Προσπαθούσε και εκείνη να με «δει», να με γνωρίσει, να δει και να καταλάβει με τα μάτια τής ψυχής. Δε ζήτησε να δει τη συνέχεια της διασκευής μου. Της τηλεφωνούσα και της έλεγα: «Κυρία Ζέη, να σας φέρω να δείτε πώς πάει η διασκευή;». «Όχι, μου έλεγε», θα τη δω στην πρεμιέρα. Η διαίσθησή της, όπως είπε και εκείνη σε συνέντευξη, δεν τη διέψευσε.
Πώς είναι να κάνεις θέατρο σε εποχή Covid;
Είναι μια εποχή δύσκολη για όλους μας. Κινούμαστε σε αχαρτογράφητα νερά, δεν ξέρουμε τι θα συμβεί την επόμενη μέρα, όχι μόνο επαγγελματικά αλλά και για την ίδια μας τη ζωή και τη ζωή των αγαπημένων μας. Από την άλλη όμως το θέατρο είναι η δουλειά μας, που μας δίνει δύναμη και ζωή να συνεχίσουμε, παρακάμπτοντας όλες τις αντιξοότητες.
Στη δισκογραφία, με τον Στέλιο
Σε αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες πώς κρίνετε τη χειμερινή περίοδο στο θέατρο;
Υπάρχει μια διάχυτη ανασφάλεια και αμφιβολία στο χώρο του θεάτρου, ο οποίος έχει πληγεί βάναυσα το τελευταίο διάστημα. Κανείς δεν μπορεί να προδιαγράψει την πορεία και την εξέλιξη των πραγμάτων και αυτό δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο την κατάσταση στο θέατρο. Εχουν ξεκινήσει οι θίασοι πρόβες, έχουν νοικιαστεί θεατρικές αίθουσες, έχουν προσληφθεί ηθοποιοί και τεχνικοί και δεν ξέρουμε τι πρόκειται να συμβεί. Η Πολιτεία ακόμη σιωπά. Ωστόσο πιστεύω ότι περιμένει να αποτιμήσει τα νέα δεδομένα που έχουν προκύψει στο εργασιακό μας περιβάλλον και να σταθεί αρωγός στους ανθρώπους της τέχνης.
Ποια είναι τα δικά σας σχέδια;
Δουλεύω δύο διασκευές, ένα έργο που ετοιμάζω για βραδινή παράσταση με έναν αγαπημένο μου ηθοποιό που θα ενσαρκώσει τον βασικό ρόλο και ένα λογοτεχνικό έργο για παιδιά που θα παρουσιαστεί την επόμενη χρονιά, καλώς εχόντων των πραγμάτων.
Info
Βεάκειο Θέατρο
13/9, 20:30
«Το Καπλάνι της Βιτρίνας» της Αλκης Ζέη.
Σκηνοθεσία Ανδρομάχη Χρυσομάλη.
Πρωταγωνιστούν: Χρήστος Γλυκός, Λουκία Πιστιόλα, Σωτήρης Σκάντζικας, Μαρία Κοκκινίδου, Ασπα Μπατατόλη, Σοφιανός Πεσιρίδης.
Από την έντυπη έκδοση
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr
Ροή Ειδήσεων 
