Η συγγραφέας, Ιωάννα Παπασιδέρη, σε μια πρώτη επαφή με το ευρύ κοινό μοιράζεται ιστορίες από την Αλεξάνδρεια του ’60 και του ’70 με μια σκωπτική ματιά ως προς τις ιδιαιτερότητες αυτής της κοσμοπολίτικης πόλης. Ξεκάθαρα νοσταλγική η ματιά της αλλά και κριτική, διότι περιγράφει και σημερινές καταστάσεις που συνεχίζουν να εντάσσουν την πόλη σε μια πολύ ιδιαίτερη κατηγορία. Στον ιστορικό απόηχο των αλλεπάλληλων κατοίκων της και όπως έχει διαμορφωθεί έπειτα από τουρκική και αγγλική κατοχή, πόλος έλξης πολλών εθνικοτήτων μέχρι και το ’60, η Αλεξάνδρεια παραμένει μαγική πόλη και ανεξίτηλη στις μνήμες όσων έζησαν εκεί. Σήμερα οι παλαιοί Αλεξανδρινοί ζουν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, όμως η νοσταλγία τους είναι κοινή και πάρα πολύ έντονη. Οπως έντονη είναι και η μετάλλαξη της πόλης έπειτα από την αναχώρηση των ξένων. Οι ντόπιοι προσπαθούν να βρουν τον βηματισμό τους, μιας και οι παλαιοί σιγά σιγά εκλείπουν και οι διαφορετικές διακυβερνήσεις έκτοτε καλούνται να διαχειριστούν έναν ραγδαία αυξανόμενο πληθυσμό, ο οποίος είναι σε μεγάλο βαθμό αναλφάβητος.

Ταυτόχρονα η συγγραφέας αντλεί θέματα και από την επικαιρότητα, με κύριο άξονα την ανθρώπινη μοίρα έτσι όπως αυτή εξελίσσεται και επιβιώνει -όπως μπορεί- μέσα από προκλήσεις και διαρκείς εναλλαγές. Μετανάστευση, θρησκευτικός φανατισμός, διαφθορά αναφέρονται γλαφυρά με ενσυναίσθηση για όσους τα περνούν, και είναι πολλοί…

Οι ανθρώπινες σχέσεις την απασχολούν, είτε πρόκειται για ερωτικές, μητρικές, συντροφικές είτε για εργασιακές. Ανεκπλήρωτες αγάπες, ματαιώσεις, αλλά και εκπληρώσεις ονείρων συνθέτουν αυτήν τη συλλογή. Συχνά με χιούμορ περιγράφει σκηνές όπου ο πόνος είναι κυρίαρχος, προφανώς για να τον εξορκίσει με επιτυχία. Τα παράλογα μιας κοινωνίας, τα ευτράπελα που ξεπηδούν αβίαστα από καταστάσεις κάνουν το βιβλίο ευκολοδιάβαστο σε μια γλώσσα άμεση, μεστή και διόλου επιτηδευμένη. Η Ιωάννα Παπασιδέρη μάς συνεπαίρνει με τη γραφή της απέριττα, καθώς τόσο η ποικιλία των θεμάτων όσο και οι σύντομες προτάσεις μάς επικοινωνούν αυτό που θέλει να μας πει χωρίς περίπλοκους δαιδάλους και φλυαρία.

Μια ευαισθησία διακρίνει τον λόγο της όπως προσεγγίζει τα θέματα που αναπτύσσει. Με παιδικότητα κάποιες φορές, αλλά και με τη διεισδυτική ματιά ενός πολίτη του κόσμου, μιας και η συγγραφέας έζησε ανάμεσα στην Αλεξάνδρεια, στη Λιλ και το Ηράκλειο της Κρήτης, όπου ζει μέχρι σήμερα. Οι συνθήκες της ζωής την έφεραν σε στενή επαφή με τη Γαλλία, την Ιταλία και την Ισπανία, παρότι η Αίγυπτος παραμένει τόπος όπου διαρκώς επιστρέφει. Αυτό διαφαίνεται στη γραφή της, με αποτέλεσμα τα διηγήματά της να έλκουν τον αναγνώστη. Αφενός μεν με την ποικιλία της θεματικής τους, αφετέρου δε με την εστίαση σε ασυνήθιστα σημεία, προϊόν μακρόχρονης παρατήρησης και προβληματισμού, όπως και προσωπικής καλλιέργειας.

Το βιβλίο «Η Αλεξάνδρεια δεν είναι πια εκεί» δικαιολογεί τον τίτλο με τη χαμένη νιότη, εάν πατρίδα είναι τα παιδικά μας χρόνια. Πόσω μάλλον που ταυτίζομαι απόλυτα, καθώς εκεί μεγάλωσα κι εγώ, στο ίδιο σχολείο και «στις ίδιες γειτονιές».

Της εύχομαι ολόψυχα να είναι καλοτάξιδο, όπως του αξίζει. Είμαι σίγουρη πως θα αγαπηθεί πολύ από το φιλαναγνωστικό κοινό.

Ειδήσεις σήμερα

Ελένη Φουρέιρα: Σάλος στο Twitter με την ριζική αλλαγή στην εμφάνισή της

«Μπουρίνια» και ανατροπές για 3 ζώδια – Έρχεται μία επεισοδιακή και δύσκολη εβδομάδα

Στο Κατάκολο η Αντζελίνα Τζολί: Η διαμονή και οι «παραξενιές» της ηθοποιού [Βίντεο]