Γεμάτος ενέργεια και πολύ ανεβασμένη διάθεση, ο Φατίχ Ακίν μίλησε στον «Ε.Τ.» της Κυριακής για τον ήρωα της ταινίας, τον πολύ επιτυχημένο ράπερ Xatar, που γεννήθηκε στα κουρδικά εδάφη του Ιράν και πέρασε από πολλές περιπέτειες μέχρι να εγκατασταθεί με την οικογένειά του στη Γερμανία. Αυτό, φυσικά, δεν ήταν το τέλος της διαδρομής του, καθώς μέχρι να καταφέρει να γίνει μεγάλο όνομα της χιπ χοπ σκηνής στη Γερμανία εκινείτο στην παρανομία και στις… φυλακές. «Ο Xatar προέρχεται από τον δρόμο, αλλά κι εγώ από τον δρόμο προέρχομαι», λέει ο σπουδαίος σκηνοθέτης, που με «Το χρυσάφι του Ρήνου» υπέγραψε την πιο επιτυχημένη εισπρακτικά ταινία της καριέρας του.

Πώς προέκυψε η ταινία για τον Xatar;

Εχουμε κοινούς φίλους με τον Xatar. Αρχίσαμε να μιλάμε με μηνύματα, του ζήτησα να μου στείλει τους δίσκους του και το έκανε. Μου αρέσουν οι στίχοι του, έχουν πολύ χιούμορ και μακριά από τα κλισέ του χιπ χοπ. Μετά διάβασα την αυτοβιογραφία του όταν ήμουν διακοπές στην Κρήτη δύο-τρία χρόνια πριν. Η ζωή του ήταν τρελή και αν μπορούσα να τη μεταφέρω στην οθόνη θα ήταν μια επίσης πολύ τρελή ταινία, πολύ κινηματογραφική, με πολλά επίπεδα.

Οταν συναντηθήκαμε την πρώτη φορά, ήδη δουλεύαμε για την ταινία. Απορούσε για ποιο λόγο ήθελα να κάνω ταινία τη ζωή του. Είναι ένας άνθρωπος που προέρχεται από τον δρόμο κι εγώ ένας σκηνοθέτης του arthouse σινεμά κι εκείνος αναρωτιόταν τι μπορεί να είδα σε αυτόν που μου τράβηξε το ενδιαφέρον. Αλλά του εξήγησα ότι κι εγώ από τον δρόμο προέρχομαι.

Τι σας κίνησε το ενδιαφέρον στη ζωή του;

«Η πρώτη ανάμνηση της ζωής μου είναι από τη φυλακή», γράφει στην αυτοβιογραφία του. Πολύ δυνατή ατάκα για να ξεκινήσει κανείς το βιβλίο του. Είναι μια υπαρξιακή ιστορία η ιστορία της ζωής του. Μια προσφυγική ιστορία. Μια ιστορία για τη Γερμανία. Είναι ένα πορτρέτο της χώρας μου αλλά από μια εντελώς διαφορετική οπτική γωνία. Οχι από την οπτική γωνία των λευκών αλλά από εκείνη ενός μετανάστη. Για εμένα όλοι Γερμανοί είναι αλλά διαφορετικοί Γερμανοί. Και οι Γερμανοί έχουν πρόβλημα με την ταινία μου. Θεωρούν ότι εξιδανικεύει την εγκληματικότητα, αλλά πιστεύω ότι όλα αυτά είναι βλακείες. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Οσα βλέπετε στην ταινία συμβαίνουν κάθε μέρα. Το χιπ χοπ είναι καθρέπτης της κοινωνίας και η ταινία μου, επίσης, είναι καθρέπτης της κοινωνίας, όπως θα έπρεπε να είναι το σινεμά. Θεωρώ ότι όσοι διαμαρτύρονται για την ταινία μου διαμαρτύρονται κατά του κινηματογράφου, ενώ την ίδια στιγμή διαμαρτύρονται και για το πόσο αποτυχημένο είναι το σινεμά στις μέρες μας.

Πιστεύετε ότι η απουσία του πατέρα του από τη ζωή του έπαιξε κάποιο ρόλο στην πορεία του;

Η απουσία του πατέρα από τη ζωή ενός παιδιού είναι ένα χιπ χοπ κλισέ. Πολλοί καλλιτέχνες του χιπ χοπ μεγάλωσαν χωρίς πατέρα, είναι ένα κοινό στοιχείο στη ζωή τους. Θεωρώ ότι η έλλειψη του πατέρα ή η προβληματική σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε ένα παιδί και τον πατέρα του οδηγεί συχνά στην επιθετικότητα. Είναι κλισέ, αλλά ισχύει.

Εγώ κάνω ταινίες γύρω από την οικογένεια, όλες μου οι ταινίες έχουν σχέση με αυτή με κάποιο τρόπο. Και η ζωή του Xatar μού έδωσε τη δυνατότητα να κάνω μία ακόμα ταινία γύρω από αυτό το θέμα και τις περίπλοκες σχέσεις που αναπτύσσονται μέσα στην οικογένεια. Στη ζωή του Xatar, η μητέρα του ήταν ο πατέρας της οικογένειας.

Εσείς τι σχέση είχατε με τον πατέρα σας; Αφιερώσατε την ταινία στη μνήμη του.

Ο πατέρας μου πέθανε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας. Εγώ είχα διαφορετική σχέση με τον πατέρα μου. Ημασταν πολύ κοντά ο ένας στον άλλο. Εκείνος ήταν δάσκαλος, γεννήθηκε στην περιοχή της Τραπεζούντας, αλλά δεν ήταν Πόντιος. Η μητέρα μου έχει καταγωγή από την Κρήτη. Οταν πέθανε ο πατέρας μου, γυρίζαμε τη σκηνή που ο πατέρας του Xatar τον επισκέπτεται στη φυλακή. Είναι μια ιδιαίτερη σκηνή για εμένα, γιατί εκεί μετέφερα όλη μου τη θλίψη για τον θάνατο του πατέρα μου. Επρεπε να συνεχίσω τα γυρίσματα, παρά τον θάνατο του πατέρα μου, δεν είχα άλλη επιλογή. Δεν πήγα στην κηδεία του, που έγινε στην Τουρκία, γιατί δεν ήμουν σίγουρος ότι θα μπορούσα να επιστρέψω μετά στη Γερμανία για να συνεχίσω τα γυρίσματα. Αν δεν είχα τα γυρίσματα, θα πήγαινα, αλλά με τα γυρίσματα δεν μπορούσα να το κάνω αυτό. Αν πήγαινα και δεν μπορούσα να επιστρέψω αμέσως για να συνεχίσω, θα χρεοκοπούσα.

Γιατί υπήρχε κίνδυνος να μην επιστρέψετε από την Τουρκία;

Εχω φίλους στη φυλακή στην Τουρκία και τους υποστηρίζω, γράφω επιστολές. Είμαι ενεργός σε αυτά τα θέματα στα social media. Δεν είμαι πολιτικοποιημένος δημιουργός, αλλά, όταν διαπιστώνω ότι δεν υπάρχει δικαιοσύνη, το λέω, το αναδεικνύω. Και, δυστυχώς, δεν υπάρχει ελευθερία του λόγου στην Τουρκία. Η διαφθορά δεν με ενδιαφέρει τόσο, αυτή υπάρχει παντού. Αλλά η ελευθερία του λόγου είναι κάτι πολύ σημαντικό, όπως επίσης και η καταπίεση των δικαιωμάτων των γυναικών στην Τουρκία είναι πολύ σημαντικό θέμα για εμένα.

«Μ…κίες η ένταση ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία…»

Πώς σχολιάζετε την ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις που διαπιστώνουμε τα τελευταία χρόνια;

Η ένταση που υπάρχει ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία είναι μ…κίες. Κανείς δεν θέλει πόλεμο. Oλοι βλέπουν τις συνέπειες ενός πολέμου τώρα με την Ουκρανία. Εκτός από τους νεκρούς, ο πληθωρισμός ανεβαίνει, οι τιμές των καυσίμων ανεβαίνουν. Είναι ένα αχρείαστο πράγμα ο πόλεμος, κανείς δεν τον θέλει. Η επιθετική ρητορική μεταξύ δύο κρατών μού θυμίζει τσακωμούς σε ένα κλαμπ όπου ο ένας απειλεί τον άλλο να βγουν έξω να λογαριαστούν, αλλά τελικά κανείς δεν το κάνει.

Info

Η ταινία «Το χρυσάφι του Ρήνου» κάνει πρεμιέρα στις αίθουσες στις 12 Ιανουαρίου.

Ειδήσεις σήμερα

Συντάξεις: Αυτοί είναι oι πίνακες με τα νέα ποσά για όλες τις κατηγορίες συνταξιούχων

Γρίπη, Covid και ιώσεις γέμισαν τις ΜΕΘ Παίδων στην περιφέρεια

Κιβωτός του Κόσμου: Στο μικροσκόπιο 10 μεγάλες δαπάνες σε δομές