Τι σας ώθησε να γράψετε το μυθιστόρημα «Το νησί», εκδόσεις Ψυχογιός;

Μια επίσκεψη στη Σπιναλόγκα το καλοκαίρι του 2002 μου έδωσε την έμπνευση για να γράψω «Το νησί». Είχα βρεθεί εκεί με την οικογένειά μου στη διάρκεια των διακοπών μας και ήμουν περίεργη να δω πώς μοιάζει μια αποικία λεπρών, φανταζόμουν ένα μέρος πολύ καταθλιπτικό και θλιβερό, αλλά αυτό που βρήκα ήταν ένας χώρος εντελώς διαφορετικός.

Η Σπιναλόγκα έμοιαζε με ένα κανονικό, εγκαταλειμμένο βέβαια, ελληνικό χωριό με τα μαγαζιά, τις εκκλησίες, ένα φούρνο, όμορφα σπίτια. Κατάλαβα τότε ότι οι άρρωστοι πήγαιναν στη Σπιναλόγκα για να ζήσουν, όχι απλά για να πεθάνουν, και τούτη η ανακάλυψη μου έδωσε την έμπνευση να γράψω για το κουράγιο και τη δύναμη αυτών των ανθρώπων. Καθώς έγραφα, τα θέματα του κοινωνικού στιγματισμού και της απομόνωσης προέκυψαν με τρόπο φυσικό. Δεν υπήρχε κάποιο κίνητρο ξεχωριστό παρά μόνον η επιθυμία μου να δημιουργήσω με τη φαντασία μια ιστορία βασισμένη σε αυτό που ένιωσα παρατηρώντας το μέρος εκείνο το απόγευμα του Ιουλίου.

[fwduvp preset_id=”test” playlist_id=”Test”]

Η Αλεξις θέλει να ανακαλύψει την καταγωγή της οικογένειάς της. Πρέπει να γνωρίζουμε τις ρίζες της οικογένειάς μας;

Θα το χαρακτήριζα περισσότερο ενδιαφέρον παρά «σημαντικό». Πολλούς ανθρώπους δεν τους νοιάζει να μάθουν για τους προγόνους και το σέβομαι, αν και προσωπικά βρίσκω ότι το παρελθόν είναι κάτι συναρπαστικό. Για ανθρώπους περισσότερο περίεργους είναι μια φοβερή πηγή πληροφοριών, νομίζω ότι αν καθένας από μας βυθιζόταν πίσω στις ζωές των παππούδων και των γιαγιάδων για να ανακαλύψει τις λεπτομέρειες της ζωής τους, θα γινόταν πολύ περισσότερο ταπεινός ανιχνεύοντας τις δυσκολίες και τις κακουχίες μέσα από τις οποίες κατάφεραν να επιβιώσουν. Πιστεύω ότι θα έπρεπε όλοι να καθίσουμε μαζί με τους γονείς και τους παππούδες μας ζητώντας τους να μας πουν όλα όσα θυμούνται!

Οι χαρακτήρες του μυθιστορήματος «Το νησί» βιώνουν την αγάπη και τη ζήλια. Πώς συμβαδίζουν και τα δύο όταν βρίσκονται οι άνθρωποι σε δύσκολες καταστάσεις;

Πολλά διαφορετικά και αντικρουόμενα συναισθήματα συνυπάρχουν μέσα μας, αυτή είναι μια φυσιολογική ανθρώπινη κατάσταση. Για παράδειγμα -κι αυτό είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό- όλοι μας προσπαθούμε να ζήσουμε την κάθε μέρα σαν να είναι το πιο σημαντικό πράγμα που υπάρχει, γνωρίζοντας ότι σε ένα σχετικά σύντομα χρονικό διάστημα θα γίνουμε στάχτη. Η γνώση λοιπόν της θνητότητάς μας συνυπάρχει με την παρότρυνση που νιώθουμε να σηκωθούμε από το κρεβάτι κάθε μέρα και να συνεχίσουμε αυτό που κάνουμε. Η απάντησή μου λοιπόν είναι ότι ασφαλώς και μπορούν να συνυπάρξουν μέσα μας η αγάπη με τη ζήλια.

Αυτό που διακρίνει ο αναγνώστης στο μυθιστόρημα είναι η ταπεινότητα των πρωταγωνιστών του βιβλίου. Από πού βρίσκουν τη δύναμη οι άνθρωποι που ζουν στο νησί Σπιναλόγκα και ελπίζουν;

Εχω την αίσθηση ότι για πολλά χρόνια πολλοί από αυτούς που έζησαν με την ελπίδα της θεραπείας ήθελαν να πιστέψουν ότι μια μέρα θα μπορούσαν να δουν ξανά τους αγαπημένους τους, όμως από την άλλη μεριά έπρεπε να ζήσουν την καθημερινότητά τους, έτσι έφτιαξαν τη δική τους κοινότητα υποστηρίζοντας ο ένας τον άλλον, φτιάχνοντας φιλίες, βιώνοντας τον έρωτα, δημιουργώντας μικρές επιχειρήσεις, όλα αυτά δίνουν ελπίδα και δύναμη στον άνθρωπο επιτρέποντάς του να ζήσει τη ζωή του είτε σε μια αποικία λεπρών είτε σε οποιοδήποτε άλλο χωριό ή πόλη!

Κατά πόσο βοήθησε η τηλεοπτική μεταφορά του βιβλίου στο να γίνει γνωστό το βιβλίο;

Εμαθα από τις εκδόσεις Διόπτρα, τους εκδότες μου, ότι η μεταφορά ενός βιβλίου στην τηλεόραση δεν επηρεάζει τις πωλήσεις του. Για να είμαι ειλικρινής, έχω την εντύπωση ότι οι περισσότεροι αναγνώστες αγόρασαν το βιβλίο προτού ξεκινήσει η σειρά στην τηλεόραση.

Το μυθιστόρημα «Το νησί» γνώρισε μια απίστευτη επιτυχία. Πώς νιώσατε με αυτή την απροσδόκητη επιτυχία;

Οταν γράφεις ένα βιβλίο για τη λέπρα, δεν περιμένεις να γίνει μεγάλη εμπορική επιτυχία, στην πραγματικότητα δυσκολεύτηκα πολύ να βρω εκδότη. Η απάντησή μου λοιπόν είναι ότι εξεπλάγην από την επιτυχία που είχε και είμαι ευγνώμων σε όλους αυτούς που το διάβασαν για να μου στείλουν χιλιάδες γράμματα και μηνύματα, όπου μου εξηγούν όλα αυτά τα χρόνια πόση παρηγοριά και ευχαρίστηση αποκόμισαν διαβάζοντας την ιστορία μου.

«Το νησί» επανεκδόθηκε στην ελληνική γλώσσα. Τι έχετε αλλάξει στη νέα έκδοση του βιβλίου;

Δεν υπάρχουν αλλαγές στο αρχικό σενάριο, υπάρχει όμως μια καινούργια εισαγωγή που είναι αποσπάσματα αναμνήσεων ενός φίλου μου, του Μανώλη Φουνταλάκη, ο οποίος είχε την ασθένεια. Υπάρχει ακόμα σε ένα τμήμα του βιβλίου μια σειρά από καταπληκτικές φωτογραφίες που δείχνουν ιστορικές αλλά και σύγχρονες εικόνες της Σπιναλόγκας.

Πώς νιώθετε που οι Ελληνες αναγνώστες αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή με αγάπη το μυθιστόρημα «Το νησί»;

H θερμή υποδοχή του ελληνικού αναγνωστικού κοινού με ενθουσίασε πραγματικά κι ένιωσα την ίδια συγκίνηση με την ανατύπωση του βιβλίου, που σημαίνει ότι μια καινούργια γενιά αναγνωστών μπορεί να το διαβάσει. Τα εικοσάχρονα παιδιά που δεν μπορούσαν να το κατανοήσουν όταν πρωτοεκδόθηκε έχουν την ευκαιρία να το ξεφυλλίσουν τώρα, αυτό είναι κάτι πολύ όμορφο, και σύντομα θα υπάρξει η συνέχεια με τον τίτλο «Μια Νύχτα του Αυγούστου», όπου μπορούν να δουν τι συνέβη στην εξέλιξη της ιστορίας!

Απ’ ό,τι γνωρίζω, πήρατε την ελληνική υπηκοότητα. Πώς νιώθετε τώρα και ως Ελληνίδα;

Εμεινα «εκστασιασμένη» όταν δέχτηκα το τηλέφωνο του Κυριάκου Μητσοτάκη που μου πρόσφερε την ελληνική ιθαγένεια το περασμένο καλοκαίρι. Το ελληνικό διαβατήριο στέκεται πάνω στο γραφείο μου καθώς γράφω αυτή τη στιγμή και μου δίνει τη μεγαλύτερη χαρά να το βλέπω εκεί πέρα!

Το who is who

Η Victoria Hislop γεννήθηκε στο Bromley του Kεντ, κοντά στο Λονδίνο, το 1959. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο St Hilda’s College της Οξφόρδης. Είναι ταξιδιωτική συντάκτρια για τις περιοδικές εκδόσεις «Sunday Telegraph», «Mail on Sunday» και «Woman & Home». Το πρώτο της μυθιστόρημα, «Το νησί», παρέμεινε στο Νο1 της λίστας ευπώλητων βιβλίων των «Sunday Times» επί οκτώ διαδοχικές εβδομάδες και έχει πουλήσει πάνω από δύο εκατομμύρια αντίτυπα. «Το νησί» αποτελεί εκδοτικό φαινόμενο για την Ελλάδα, κορυφαίο best seller όλων των εποχών και αγαπήθηκε τόσο από το γυναικείο όσο και από το ανδρικό κοινό. Η Βικτόρια μοιράζει το χρόνο της ανάμεσα στην Αγγλία και την Ελλάδα.

Μιλάει άψογα γαλλικά και ελπίζει να φτάσει στο ίδιο επίπεδο και στα ελληνικά. Πρόσφατα αναγορεύτηκε επίτιμη διδάκτωρ των Γραμμάτων από το Πανεπιστήμιο του Σέφιλντ στη Θεσσαλονίκη. Τον Ιούλιο του 2020 πολιτογραφήθηκε τιμητικώς Ελληνίδα, από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Για την απόφαση αυτή λήφθηκε υπ’ όψιν η «παγκόσμια προβολή του μνημείου της Σπιναλόγκας», μέσα από το έργο της συγγραφέως, καθώς και η «ανάδειξη της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας και πολιτισμού», όπως αναφέρει το διάταγμα της Προέδρου της Δημοκρατίας.

Aκολούθησε το eleftherostypos.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου