Του Ανδρέα Αποστολίδη

Το νερό της πισίνας ήταν βραστό, η υγρασία αποπνικτική. Η παραγγελία στο μπαρ. Pitcher μπύρας – κανάτα ασήκωτη, παγωμένη με εξίσου παγωμένο περιεχόμενο˙ τα λίτρα της κανάτας φεύγουν σαν να ήταν νεράκι. Ραντεβού επαγγελματικό με άλλους δύο από το Γραφείο Κηδειών Ουίτνεϋ & Μέρφυ.

Ο ήρωας της ιστορίας έχει εγκατασταθεί στο Μotel 6 εδώ και δύο μέρες. Στην πιάτσα λέγεται Φριτς Μπράουν, είναι 32 ετών, και η καταγωγή του είναι ελληνική (Αντωνίου). Η προσμονή ατέλειωτη. Εχει έφεση στις παρανομίες. Ετοιμάζεται να παραλάβει ένα πτώμα από την Τιχουάνα για να ξεπληρώσει τα χρωστούμενα. Δεύτερο pitcher μπύρας.

Ο υπεύθυνος υποδοχής στο ξενοδοχείο δείχνει με τον τρόπο του άνθρωπο που ξέρει απ’ όλα. Αυτός θα τον φέρει σε επαφή με το «πτώμα». Πρόκειται για νεκρό τουρίστα που εξέπνευσε στη διάρκεια κραιπάλης στα μπουρδέλα της Τιχουάνα. Το πτώμα βρίσκεται τώρα στο Γραφείο Κηδειών Ουίτνεϋ & Μέρφυ. Ο Φριτς Μπράουν έχει το κλειδί του Γραφείου που του παρέδωσε ο receptionist.

Μπαίνει μέσα μ’ ένα αίσθημα ανακούφισης («επιτέλους να τελειώνει η δουλειά να φύγω από το Φοίνιξ»).
Το σκηνικό ψευτο-μπαρόκ. Το χώρισμα με τον προθάλαμο. Από μέσα το φέρετρο.

Επρεπε να σηκώσει το καπάκι και να βγάλει ένα χοντρό σακουλάκι (ή ίσως δύο) από το μπατζάκι της εργατικής φόρμας του αποβιώσαντος· μεθαμφεταμίνη.

Κι ενώ η δουλειά ήταν απλή, όλα ήρεμα στο προσωρινό δωμάτιο των νεκρών με τις αρμόζουσες πλερέζες, πριν ο ίδιος σηκώσει το καπάκι, παρατηρεί μια αναταραχή στο εσωτερικό του φερέτρου. Το πτώμα, αργά, βασανιστικά, κινείται!

Ο τύπος ήταν ναρκωμένος και ξυπνάει. Δεν είναι νεκρός.

Ο Φριτς Μπράουν πρόλαβε και πήρε το ένα σακουλάκι. Και το έσκασε από την πόλη· ήξερε πως θα τον κυνηγούσαν,

Λεωφορείο. Και μετά… Οταν τα πράγματα ζορίζουν ένα πρώτο καλό καταφύγιο για χαλάρωση είναι τα σινεμά. Κατεβαίνεις από το λεωφορείο, προχωράς λίγο και να η διαφήμιση. Τρέχεις, κόβεις ένα εισιτήριο και χώνεσαι στη σκοτεινή αίθουσα. Ο Φριτς Μπράουν είδε Χίτσκοκ, Σκισμένο Παραπέτασμα. Του άρεσε. Βγήκε˙ δεν τον παρακολουθούσε κανείς. Πιο κάτω είδε μια άλλη φωτεινή επιγραφή – μπαρ, μουσική.
In a sentimental mood, Duke Ellington, σ’ ένα μπαράκι στο Αλμπερκέρκυ, στη διπλανή πολιτεία του Νέου Μεξικού, όπου διέφυγε.

Και η ζωή του εξελίχθηκε περίεργα.

Στο μπαράκι με την τζαζ γνώρισε μια τηλεοπτική παραγωγό που ήθελε να προωθήσει ένα σενάριο «αγωνίας» με υπόθεση συνδεδεμένη με την ιστορία της περιοχής. Ηταν διστακτική, διότι δεν είχε ιδέα από παραβατικότητα και επιζητούσε τις σεναριακές συμβουλές κάποιου που γνώριζε λιγάκι από παρανομία. Ο Φριτς Μπράουν ήταν αυτό ακριβώς που αναζητούσε η Κλαιρ.

«Ναι, μπορώ να σε βοηθήσω», της είπε, με απώτερο στόχο να περάσει λίγους μήνες στην αφάνεια μένοντας μαζί της. Τα βρήκανε. Για την Κλαιρ ήταν ενθάρρυνση απρόσμενη να προχωρήσει στη συγγραφή παρέα με κάποιον που είχε κάτι το έκρυθμο στη συμπεριφορά του και στο μπαράκι του Αλμπερκέρκυ της ήταν σαφές πως ο άντρας αυτός δεν υποκρινόταν. Είναι μια αίσθηση που προκύπτει αδιόρατα από σημάδια κι ενδείξεις· είναι η τακτική των έκνομων να δημιουργούνε ζωτικό χώρο, διατηρώντας παράλληλα μια απόσταση ασφαλείας από τους άλλους.

Το Αλμπερκέρκυ βρίσκεται σε μια περιοχή αφανής, αλλά με υπόγειες κατασκοπευτικές διασυνδέσεις, καθώς είναι κοντά στο Λος Αλαμος, εκεί που κατασκευάστηκε η πρώτη ατομική βόμβα.

Η τηλεοπτική περίληψη που κατέθεσε η Κλαιρ ύστερα από δύο μήνες κοινής ζωής με τον Φριτς Μπράουν είχε τίτλο Κωδικός Κλήνεξ:

«Τα χαρτιά με τα σχέδια της ατομικής βόμβας φυγάδευσε η Λόνα Κοέν. Ο άντρας της Μόρις Κοέν είχε στρατολογηθεί πριν φύγει για τον Ισπανικό Εμφύλιο το 1938. Τραυματίστηκε στη Βαρκελώνη και κατά την ανάρρωσή του εκπαιδεύτηκε στην κατασκοπεία σε μια σχολή έξω από τη Μαδρίτη. Οταν κατετάγη στον αμερικανικό Στρατό το 1942, η Λόνα χρησιμοποιήθηκε ως κούριερ για να βγάζει πληροφορίες από το Λος Αλαμος. Οι πληροφορίες είχαν παραλήπτη τον Ανατόλ Γιάτσκωφ, τον σταθμάρχη της Κα Γκε Μπε στη Νέα Υόρκη με το ψευδώνυμο Τζώννυ. Δικαιολόγησε τα ταξίδια της στην Πολιτεία του Νέου Μεξικού δηλώνοντας ότι επισκεπτόταν ένα σανατόριο για θεραπεία φυματίωσης. Ο Γιάτσκωφ τη θυμόταν σαν μια όμορφη νεαρή γυναίκα.

Σ’ ένα από τα ταξίδια της τον Αύγουστο του 1945, ταξίδεψε στο Αλμπερκέρκυ λίγο μετά τη ρήψη της πρώτης ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα. Η επαφή της τής έδωσε ένα χοντρό πάκο από πυκνογραμμένες σελίδες που ήταν “ανεκτίμητες” για το Κέντρο στη Μόσχα.

Φεύγοντας από την πόλη έπεσε σε αυξημένα μέτρα ασφαλείας. Στον σιδηροδρομικό σταθμό όμως δεν συνέβη τίποτα, εκτός από τον συνηθισμένο έλεγχο εισιτηρίου. Η Λόνα κρατούσε μια βαλίτσα, μια τσάντα κι ένα κουτί με χαρτομάντιλα Κλήνεξ. Αφησε κάτω τη βαλίτσα της, έδωσε στον ελεγκτή να κρατάει το κουτί με τα χαρτομάντιλα κι έψαξε στην τσάντα της νευρικά για το εισιτήριο.

Τελικά το βρήκε, το έδωσε στον ελεγκτή και ανακουφισμένη ανέβηκε στο τρένο. Αλλά ξέχασε τα χαρτομάντιλα. Σε μισή ώρα ο ελεγκτής ξαναπέρασε και της έδωσε το κουτί. Στα Κλήνεξ υπήρχε η λεπτομερειακή περιγραφή της πρώτης ατομικής βόμβας στον κόσμο».

Εδώ έπρεπε να τελειώσει το σενάριο. Η Κλαιρ ήθελε να συνεχίσει την περίληψη. «Οι Κοέν απέδρασαν στη Μόσχα όταν συνελήφθησαν ο Τζούλιους και η Eθελ Ρόζενμπεργκ το 1950. Εκπαιδεύθηκαν ως παράνομοι και τους δόθηκαν νεοζηλανδικά διαβατήρια με τα ονόματα Πίτερ και Ελεν Κρόγκερ.

Εγκαταστάθηκαν στο Λονδίνο και άνοιξαν ένα παλαιο-βιβλιοπωλείο. Από το σπίτι τους στα περίχωρα του Λονδίνου παρείχαν τεχνική και ραδιοεπικοινωνιακή υποστήριξη στον παράνομο πράκτορα Κόνον Μολόντυ, ψευδώνυμο Λόνσντεηλ. Οι Κοέν συνελήφθησαν το 1961 μαζί με τον Λόνσντεηλ και καταδικάστηκαν σε είκοσι χρόνια φυλακή».

Ο Μπράουν της πρότεινε να διαγράψει τη συνέχεια: «Who cares? Να εστιάσεις στα Κλήνεξ και στους Κοέν, στη Λόνα και τον Τζώννυ», της είπε ο επίδοξος επιμελητής της. Κι έτσι ξεκίνησε η περιβόητη τηλεοπτική σειρά American Spies.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr